Have to admit it’s getting bigger, It’s getting bigger all the time…(vrij gewrampeld naar Beatlesnr "Getting better") mijn buik dan hé! Die laatste loodjes worden, als ik ff zeggen mag, nu toch idd bést heavy. Rustig aan doen dus. Nou vind ik dát niet zo moeilijk hoor, hoef mezelf daar op zich niet zo héél erg toe te dwingen! 😉 Ik heb níet zo’n drang van ik moet dít nog doen en dát nog doen… neuh… volgens mij ben ik ‘r wel klaar voor (voor zover je er klaar voor kán zijn!)

Oh bij de weg, ik ben nú ook officieel met zwangerschapsverlof hè! Heb weliswaar al sinds eind maart geen werk meer (which I actually didn’t mind at all!!!) maar ik was tot déze week wél nog steeds sollicitatieplichtig. En aan die plicht heb ik me uiteraard keurig gehouden. Over álgemeen heb ik hélemaal geen moeite om die briefjes ruimschoots te vullen met de diverse sollicitaties die ik verricht maar nú was ’t, in mijn ogen niet meer dan ’n ietwat nútteloze formaliteit. Zéker de laatste maanden sloeg ’t natuurlijk hélemaal nérgens meer op. Néé, ik bén geen luie werkschuwe profiteur die graag d’r hand op houdt bij de staat, ik wil bést werken maar wíe neemt ‘r nou ’n hoogzwangere vrouw, die op ’t púnt staat met verlof te gaan, in dienst? Ennieweej, de kómende 16 weken hoef ik me dáár iig niet druk over te maken want dan val ik onder de WAZO. Ná die tijd stort ik me wel weer op de arbeidsmarkt.

Maarreh, wat betreft die rust… het slapen en die tukjes tussendoor líjken héérlijk maar ómdraaien en overeindkomen (want jah, lig je nét en dan moet je tóch weer mínimaal ’n stuk of 3x toe de toilets) is écht ’n dráma! Spierpijn, aan de zijkant, zo nét onder m’n ribbenkast. Alsof je zojuist met ’n totáál ongetraind lichaam in ’n íets té enthousiast tempo 200 sit-ups hebt gedaan! (dat van dat ongetrainde lichaam klópt wel maarreh…) Daarnáást heb ik ook ’t gevoel dat ik ’n enórme fietstocht heb gemaakt met ’n véél te hard zadel op m’n fiets! Moet ik die uitleggen offeh…? Nah, dat zal ’t "indalen" wel zijn… Cbibi, was ’t niet? Nou goed, uiterlijk nog ’n week of 5 en dan is dat ook voorbij! ’t Wordt nu toch wel tijd dat meneer ’s in z’n eigen bedje gaat liggen! Ja nee, niet dat ik wil dat ’t nú al komt hoor, ik wil, datumtechnisch nog wel ff ’n paar weekjes wachten. Anders zitten al die verjaardagen helemáál zo krap op elkaar. Maar ik kijk wél uit naar ’t moment dat ’t zover ís!

ff Wat ánders: ik had ’t al eerder over het ontmoeten van vriendinnetjes, die ik al héél lang niet had gezien. Vandaag was weer zo’n dag want vanmiddag kwamen Gonda en Jos met kids Barbara en Wessel bij ons op pré-kraamvisite! Gonda ken ik al sinds m’n 16e. In die tijd gingen we regelmátig in weekend met ’n vast groepje stappen. Maar, zoals bij meer mensen gebeurt, er kán ’n moment komen dat je, door verschillende levenswijzen, enigszins uit elkaar groeit. Zo ook wij. We hadden nog wel contact hoor, zo héél af en toe, over de telefoon en later wel weer wat meer, via msn. We zágen elkaar alleen vrijwel nooit. Toch heb ik bij haar nooit ’t idee gehad dat de één pissed off was op de ánder, omdat de ánder al héél lang niets van zich had laten horen. Iets wat je tóch váák ziet bij vrouwen onderling (ik hoop overigens níet dat ik me daarin vergis en dat zíj dat gevoel wél had…) Neuh, áls we elkaar dan weer spraken, voelde dat altijd weer als "van ouds". Al moet ik absoluut tóegeven dat ’t wél schandálig van me is, dat ik alléén (bijna 7 jaar geleden) bij Barbara en nóóit bij Wessel op kraamvisite ben geweest. Wessel is nu al ruim 2,5 en ik heb ‘m vandáág pas voor ’t eerst "in ’t echie" gezien! Geldt eigenlijk ook min of meer voor Barbara want die heb ik ook maar 1x gezien toen ze net ’n paar maandjes oud was. Superleuke kids trouwens, allebei. In ’t begin ’n b’tje verlegen maar al vrij snel lekker bijdehand enzo! Hou ik wel van.

Zie hiernáást de súperstoere broek die ik van Barbara (nádat ze de baby-kamer had gezien én over haar 1e verlegenheid heen was;-)) voor zoonlief heb gekregen. Het was sinds dágen ook weer ’s héérlijk weer dus we hebben lékker in de tuin gezeten. En daar stond uiteraard nog ’t badje. IJs- en íjskoud maar blijkbaar níet koud genoeg want de kids (ook Romana en Luca, die nog ff langskwamen) lieten zich daar niet door weerhouden. Ik vond ’t errug gezellig!