Gisterenochtend ben ik samen met Erik in ’t Erasmus geweest op de MS-poli. Daar stelden ze nog een aantal vragen en kreeg ik nog wat reflectie onderzoeken. Die waren allemaal prima. Daarnaast is ‘r nog op Vitamine D geprikt. Er zijn namelijk aanwijzingen dat vitamine D bij MS een ondersteunende rol kan spelen. “Aangezien we in de donkere dagen van het jaar, en zittend achter onze computer, vrijwel allemaal te weinig vitamine D in ons bloed hebben, lijkt suppletie met een zinvolle hoeveelheid vitamine D voor MS-patiënten geen betekenisloos advies.” (einde quote. lees via onderstaande link voor ’t hele verhaal) Hierover heb ik over ’n paar weken ’n telefonische afspraak. (geen idee waarom ’t zo lang duurt… het heeft duidelijk geen spoed en dat vind ik prima).

Verder waren ze (neuroloog en arts-assistent) positief verrast over het feit dat ik in 8 jaar in feite maar zó weinig schubs (lees ‘sjoeps’) heb gehad. Teweten: 2! De klachten (klachtjes!) die ik nu af en toe heb, zoals die ‘zware armen’ en dat l’Hermitte, behoren niet eens tot aparte schubs. Daarnaast zagen ze geen afname in de kracht van mijn armen. Sterker nog: ze vonden dat ik juist heel véél kracht in mijn armen heb. Jeuj!!! 😀 Ze waren ’t dan ook absoluut met mij eens dat het nu momenteel niet specifiek nodig is om met medicijnen te beginnen.

Die medicijnen zouden de kans op evetuele schubs namelijk maar met 30% verkleinen. En wat houden die medicijnen dan in? Dan moet ik mezelf dus gaan injecteren. De keuze is óf elke dag óf 1 keer in de week met de nodige bijwerkingen als vette griep en van die junken-prikplekken… u begrijpt: dát doen we dus niet! Hier zie ik absoluut de meerwaarde niet van in. En wat betreft die vitamine D: weet je, ik ga wel ’n keertje extra onder de zonnebank! Lijkt me ’n win-win situatie 😀 en daarnaast neem ik, als het nodig is, wel ’n vitamine D supplement.

Onderschat ik ’t? nee, dat doe ik zéker niet. Maar wat er niet is, kan en ga ik ook niet veinzen. En hoe dat in de toekomst zal gaan, ik heb werkelijk geen idee… maargoed, weet jij dat wel over de jouwe? 😉

Ik blijf iig wel onder controle bij de MS poli van het Erasmus. Dit zal, zolang alles blijft zoals het nu is, met een frequentie van 1 keer per jaar zijn. Nah, daar valt prima mee te leven, tóch?!

Dus doe mij een lol: vanaf nu graag geen moeilijke en zorgzame gezichten als je mij tegenkomt en weet van deze diagnose… ik ben NIET zielig, ik ben niet fantastisch “omdat ik het zó opvat” of wát dan ook… hou nou toch op! Ik ben gewoon ik… niet anders dan vóór deze diagnose! Dat betekent overigens niet dat je het maar moet doodzwijgen en niets mag vragen! Als je vragen hebt, zal ik die naar eer en geweten en zover mijn kennis reikt, beantwoorden,
Ik steek geen kop in ’t zand, ik lach ’t niet weg en veins dus ook niks! Wat/wie ik wel ben? Nou gewoon, Cat, ’n volwassen bijna 43 jarige vrouw (43??? *zucht*), moeder van 2 prachtkinderen, wederhelft en daarnaast mede-eigenaar van een fantastisch nieuw bedrijf die heel goed weet wat ze doet en hoe ze ’t moet doen!!!

MS en vitaminen D

Goed, inmiddels zijn de mensen, die voor mij belangrijk zijn op de hoogte dus kan ik ’t hier ook wel melden, al vraag ik écht absoluut niet om medelijden, laat dat duidelijk zijn.

Diverse mensen weten, dat ik afgelopen tijd ’n aantal MRI’s heb ondergaan ivm tintelingen in handen e.d. Daarvan heb ik 2 weken geleden de uitslag gekregen. Ik blijk dus ’n vorm van MS te hebben… tja… goh… voor sommige mensen kan dit als ’n shock komen… ik dacht zélf eigenlijk alleen maar, okay, ik heb géén tumor in m’n kop, da’s mooi! Ik wéét niet wat ik ermee moet. Jah, ’t schijnt bést wel iets ernstigs te zijn (nee, niet bij mij maar in het algemeen) maar zo ervaar ik ’t (nóg) niet. Ik heb, zoals dat heet “het Teken_van_Lhermitte” en tja… dat voelt ehm… tja… raar maar ook niet meer dan dát… en verder heb ik ’s avonds wel ’s last van “zware armen”. Tja, ook dáár valt heel goed mee te leven. ’t Is vervelend maar niet meer dan dát.

Ik weet niet zo goed wat ik ermee aan moet. Wat ik wél weet dat ik niet mijn kop in ’t zand zal steken, i’m not in denial maar dat ik mij ook zeker niet ga / laat onderdompelen in allerlei rampscenario’s of bij de pakken neer zal gaan zitten. Daar ben ik de persoon niet naar. ’t Is kut en so be it en niet meer dan dát maar verder??? We zullen wel zien. Wat ik ook weet is dat ik ‘r ’n téringhekel aan heb als mensen allerlei dingen achter mijn rug denken te moeten regelen en bekonkelen dat ik dingen MOET (daar hebben mijn ouders momenteel ’n handje van en daar ben ik ABSOLUUT NIET van gediend!) Je zou ’t soms niet zeggen, maar ik ben nog niet seniel! (althans… nouja, laat mij in die waan ) Samen met mijn lief Erik ga ik kijken wat de wegen zijn die we hiervoor kunnen cq moeten bewandelen. Ik sta open voor tips en adviezen maar ga mij niet vertellen wat ik MOET want daar ben ik allergisch voor!

Ik ben (godzijdank) niet ziek, zo voel ik mij ook niet en zo wil ik ook niet behandeld worden. Waarom vertel ik ’t dan hier? ja weet ik veel, ik vertel zoveel hier dus dít ook! Als je wat wil weten, vráág ’t me op de man (vrouw?) af en ik zal je er naar eer en geweten op antwoorden (voor zover mijn kennis dat toelaat) maar ga niet achter m’n rug om zitten zeiken/regelen, jij weet nét zo goed als ik: het komt tóch wel uit! Ik ga gewoon door met wat ik altijd doe, lekker met m’n lief en m’n andere liefies m’n leven leiden, en daarnaast ben ik samen met Hans keihard bezig om ons eigen bedrijf op poten te zetten (onder ’t mom “de lamme helpt de blinde, WHAHAHAHAHAHA!)
Gaaf toch? Wij zijn ‘r iid hartstikke blij mee en hebben er álle vertrouwen in!

Je hoeft écht niet altijd alles maar weg te bagatelliseren, iedereen heeft zo z’n kutmomenten en ik ben ervan overtuigd dat ik die ook heb / ga hebben. Maar wat moet ik dan? achter de geraniums gaan zitten? Ik dacht ’t niet… that’s not me!
Oh en mócht ’t ooit zo ver komen, dan maak ik gewoon ’n mooi roostertje voor jullie op welke dag jullie m’n wagentje mogen komen duwen, whahahahaha! Ja toch??? Life is good and sometimes it sucks majortime… so be it! En in de tussentijd gaan we gewoon vrolijk (en soms iets minder vrolijk) verder met waar we mee bezig waren!

Nou goed, nogmaals: ik vraag absoluut niet om jullie medelijden want, met alle respect, daar heb ik eigenlijk helemaal niets aan. Ik wilde ’t gewoon ff laten weten, zoals ik wel meer meer laat weten. Maar ik heb nou eenmaal geen glazen bol, we zien wel hoe alles gaat lopen…. dussss… nou dát!

Afgelopen zomer had zus Luca van zomerschool ’n Ipad te leen. Daarnaast had opa laatst ook al ’n tablet (geen ipad) gekocht en Jonne was daar nogal door gefascineerd. Hij wilde ook ’n “tebbullut”. De bittere waarheid is natuurlijk dat wij, arme verschoppelingen hélemaal geen geld hebben voor dit soort uitspattingen… achja, ’t leven is hard…

Toen ik weer eens z’n kamer aan ’t opruimen was, en de grote bak met “Thomas de trein” spullen zag staan, waar hij toch nooit meer mee speelde, kreeg ik plots een fantástisch idee, al zeg ik ’t zelf! Als hij ’t goed vond, konden we deze enórme, in de loop der jaren verzamelde voorraad rails, huisjes en treinen op Marktplaats zetten en voor de opbrengst daarvan, mocht hij dan ’n “tebbullut”. Dat zou dan wellicht geen Ipad of Samsung Galaxy worden, tegenwoordig zijn ‘r voor minder ook héél behoorlijke tablets op de markt (dacht ik toen nog).

Na enkele weken bedenktijd (nix één nacht ijs!!!) hebben we de spullen idd te koop gezet en vingen daarvoor het niet mis te verstane bedrag van € 150,- Natuurlijk had ik me in de tussentijd al georrienteerd op wat je daar zoal voor kon krijgen en had gezien dat de Bart Smit een hele leuke te koop had staan. Dus die ben ik, gelijk nadat het geld was overgemaakt (en voordat het per ongeluk aan iets anders zou kunnen opgaan), gelijk gaan halen. Jonne hélemaal blij!

Er moest alleen wél e.e.a. aan gebeuren om er het nodige op te installeren. Helaas ging dat niet zonder slag of stoot vanwege ’n erbarmelijke verbinding met de Wi-Fi. Sterker nog: op eoa manier werd de verbinding met onze laptops constant verbroken, zodra we het nieuw aangeschafte apparaat aanzette. Dus toog ik de volgende dag naar de Bart Smit en kreeg gelukkig zónder enig probleem een nieuwe mee. Maar ook daar lukte het niet écht mee. En zo ging ik de dag ten derde male richting de Bart Smit om uiteindelijk mijn geld terug te krijgen. 

Toen ben ik ’s op Marktplaats gaan zoeken en vond voor ’n héél leuk prijsje (goedkoper dan die tablet) een Ipod 4. Voor de mensen die niet weten wat ’n Ipod is (oudere generatie leest ook mee hé): dat is dus nét zoiets als een Iphone, je kan ‘r alleen níet mee bellen. Maar dus wél alle spelletjes op doen, foto’s mee maken, enz. Een kleine Ipad dus. En online kan hij alléén op de Wi-Fi, niet op 3G ofzo. Dit leek me hélemaal fantástisch, wetende dat Jonne ook altijd zeurt of hij op mijn telefoon mag spelen.

Maar om éérlijk te zijn, durfde ik ‘m niet zo goed in m’n eentje op te halen, whahahaha! Tja, je wéét ’t níet, straks is ’t ’n “gevalletje van de wagen afgevallen” en sta je ergens in de ghetto’s van Schiedam met ’n Magnum 747 tegen je slaap! Nix Ipod!
Gelukkig wilde één van de papa’s van ’n meisje bij Jonne op school (waar ik ook élke dinsdag en Erik donderdag mee in de kantine van ’t zwembad zit omdat de kids dan zwemles hebben) even met me mee 😉 en is alles hélemaal goed gekomen!

Maargoed, om ’n lang verhaal nog enigszins langer te maken: zoonlief is nu dus de gelukkige bezitter van ’n heuse Ipod en is zo trots als ’n aap met… nah, vul die zélf maar in 😉

Vandaag ging ze dus voor ’t eerst naar de peuterspeelzaal. Moest je vroeger minimaal 2,5 zijn, tegenwoordig mogen ze al vanaf hun 2e. En al heeft er ’n paar maanden tussen het kdv en nu de peuterspeelzaal gezeten, eigenlijk ging ’t allemaal nét zo simpel. Natuurlijk moest ze even huilen toen ik wegging maar volgens de juf was dat zéér kortstondig en liep ze al vrij snel rond alsof ze al járen over de vloer kwam. Tot groot genoegen van de juffen die gelijk helemaal dol op haar zijn.

Enerzijds had ik niet anders verwacht maar gezien de nacht ervoor, was ’t tóch ff afwachten. Die was weer ’s elléndig! M’n meisje werd wakker op ’t moment dat wij naar bed gingen en omdat ze niet echt meer in slaap kwam, heb ik haar maar naast me gelegd en E zo gek gekregen dat hij boven in Luca d’r bed ging slapen. Nee, niet om ’t een of ánder (no worries, believe me!) maar gewoon omdat we hoopten dat we zó allemaal makkelijk verder zouden kunnen slapen. Helaas… ook dáár lag ze maar te draaien dus uiteindelijk heb ik ‘r toch maar weer in haar eigen bed gelegd waar ze uiteindelijk wel in slaap viel.
Toen ik daar nog even naast haar lag, besefte ik me dat er dus niemand in ons tweepersoons bed lag en wij beiden in ’n éénpersoontje lagen… Dat leek me ietwat overdreven dus ging ik weer snel terug in de hoop op een goede voortzetting van de nacht (Erik sliep al dus die liet ik lekker liggen).

Nog geen kwartier later stond daar zoonlief naast m’n bed. Die was wakker geworden van (wederom) groeipijnen (je zou toch verwachten dat ik inmiddels een boomlange zoon zou hebben, toch blijkt uit het bezoek aan de k.a. dat hij de laatste maanden niet echt is gegroeid) en vroeg of hij bij mij in bed mocht liggen. Nah, daar was inmiddels plek zat en om verder gedoe te voorkomen, vond ik dat op dát moment best. Die heb ik overigens wél even héél duidelijk moeten maken dat we nu toch écht gingen slapen en dat we dus níet (om 2:15 uur) naar beneden te gingen!

Kortom, ’t was een rommelig nachtje en wakker worden ging vanochtend dan ook niet écht vanzelf bij ons. Gelukkig had ik vanochtend vrij genomen. Juist omdat ik graag “aanwezig” wilde zijn bij Robin d’r eerste psz dagje.
Uiteindelijk heb ik ’n redelijk rustig ochtendje gehad. Behalve dan dat ik de IKEA / Whirlpool heb moeten bellen omdat de afwasmachine kapot is. Ook nog zoiets: wij hebben dat ding in juni 2007 aangeschaft. Op dát moment gaf Ikea 2 jaar vollédige garantie op zijn artikelen. Die garantie is in augustus 2007 verlengd naar 5 jaar. Maar wél alleen voor artikelen die VANÁF dat moment zijn aangeschaft. Je leest ’t goed, hadden wij dat apparaat 2 maanden láter gekocht, dan hadden we nog de vollédige garantie. Nú moeten we de reparatie éérst zélf betalen en dan maar soebatten of we (een deel van) de kosten van IKEA vergoed krijgen. Enerzijds denk ik dat dat wel gaan gebeuren hoor. IKEA zegt zélf al dat ze een verwachte levensduur van minimaal 8 jaar aan hun apparatuur toekennen. Maar ik zíe ’t gewoon gebeuren dat het weer zo’n gebed zonder eind wordt, dat ’t weer zo ontíegelijk lang gaat duren voordát we (een deel van) dat geld dan weer terug hebben (en hoeveel zal ’t zijn, dás natuurlijk ook nog de vraag).

Om half 12 stond ik weer op het pleintje van de peuterspeelzaal om dochterlief op te halen, die lekker aan buitenspelen was. Na nog wat te hebben gekletst met de juffen, liepen we naar het pleintje daarnaast, of te wel: het schoolplein van zoonlief. Daar stonden we blijkbaar voor spek en bonen te wachten want zoonlief besloot zichzelf voor de lunch uit te nodigen bij klasgenootje Joost (door Jonne tot mijn ellénde uitgesproken als “Jauwst”). Zodoende bracht ik alleen Robin naar papa thuis en vertrok daarna zélf richting mijn werk.

Donderdag mag ze weer… daar zal ik dan helaas niet bij zijn omdat ik dan gewoon moet werken… tóch jammer…

Vorige week dinsdag was het voor Robin haar laatste dag op het kdv. Alwéér? Yep, alweer. Deze keer niet om van vestiging te wisselen! Ik heb haar tijdenlang op het kdv gehouden omdat ik ‘rvan uitging dat ik snel (??) weer aan ’t werk zou zijn. En wanneer ik haar er af zou halen, zou ik mijn plekje kwijt zijn. Maar het zoeken duurt écht te láng en het wordt gewoon té duur. Nu is het zo dat E veel vanuit huis werkt (als wát vertel ik nog wel ‘s) dus zodra ik dan toch eindelijk die baan heb gevonden, is hij thuis bij haar. Daarnaast zal ze vanaf 1 maart voor 2 halve dagen naar de peuterspeelzaal gaan.

Gek, er is ’n tijd geweest dat ik ’t écht absoluut niet leuk vond, dat ze naar ’t kdv moest en dat ik haar liever thuis hield. En zelfs de laatste tijd had ik nog wel de neiging om niet alleen Jonne maar ook Robin tussen de middag op te halen voor de lunch (deed ik overigens niet hoor). En nu báál ik als ’n stekker dat ze er af is. Niet voor mezelf maar voor haar! Ze was ná die wisseling al heel snel weer gewend geraakt en had ’t er vreselijk naar d’r zin! De juffen waren het er dan ook absoluut niet mee eens dat ze wegging. Maar helaas scheelt het ons nou eenmaal ’n bak geld dus ’t kán ff niet anders. Uiteraard vind ik ’t héérlijk dat ze lekker bij me thuis is maar toch… ik vind ’t zo jammer voor háár!

Hier nog wat plaatjes van haar laatste dagje op “de kleine school” zoals Jonne ’t noemt…

Toen ik haar samen met Jonne rond kwart voor 4 kwam halen, werd ik bijna door de juffen weggestuurd, met de mededeling “Ze mág nog niet mee, we zijn tot 18 uur open, kom dán maar terug!” 😉 Ze wilden ‘r gewoon nog niet kwijt. Nah, dás wel lief, vind je niet?! En beter zó dan wanneer ze je de indruk geven van “zo hé hé, mag dat kind nou nóg niet weg?!” 😉 We bleven tóch nog éven zitten en da’s maar goed ook want even later kwamen er nog 2 Zwarte Pieten in de klas. Daar profiteerde zoonlief lekker van mee en kreeg ook nog ’n handje pepernoten. Robin daarentegen vond ’t maar nix en wilde ‘r ook nix van weten! 😉
Tja, en dat was ’t dan… overigens heb ik wel de belofte gekregen, dat ik zéker ’n beroep op het kdv kan doen, wanneer ik toch weer aan ’t werk kan, en Erik ’t niet redt om thuiswerk te combineren met de zorg voor Robin. Ze zal dan niet helemaal onderaan de wachtlijst staan. Daarnaast is ’n dreumes/peutertje altijd makkelijker te plaatsen dan ’n baby. Nou goed, we zien wel of dat tzt nodig is.

En verder kwam bij Jonne de Sint afgelopen vrijdag op school. Gehéél in stijl in een poffertjeskraam (???) Wij vroegen ons dan ook gelijk af wat er mis was met het paard en de ouderwetse kruidnoot… maargoed, de poffertjeskraam diende slechts als vervoersmiddel en was verder baktechnisch niet operationeel. Het was ’n hilarisch tafereel.

Het verslag van onze pakjesmiddag /-avond volgt nog!

Dit “stokje” kwam ik bij haar tegen en ik vond ‘m eigenlijk wel leuk dus ik heb ‘m maar ’s overgenomen.

1. Waar is je telefoon? Waarschijnlijk ligt één van de vaste toestellen naast de comp van E, één naast m’n bed en één in de keuken in de oplader. En m’n mobiele ligt hier naast me.
2. Je haar. is rood/bruin geverfd, half lang
3. Mijn vader is momenteel samen met m’n moeder in Zuid Frankrijk. Wellicht zijn ze lekker aan ’t fietsen of zitten ze voor hun camper in ’t zonnetje.
4. Mijn moeder is dus met mijn vader in Zuid Frankrijk 😉 en af en toe gluren ze mee op deze site 😀
5. Favoriete eten alles wat eigenlijk héél slecht voor de mens is 😉 High Tea, pasta, biefstukje bij Loetje in Amsterdam… kan ook niet wáchten totdat we over anderhalve week in Italië zitten!!!
6. Mijn droom de afgelopen nacht. Ik heb werkelijk geen idee (antwoord letterlijk van Toaske overgenomen maar voor mij geldt ’t zelfde)
7. Favoriete drank: Rosé, witbier, koffie verkeerd, water
8. Mijn droom – doel. Mijn droom is financieel onafhankelijk zijn maar da’s niet mijn doel. Mijn doel is om ’n leuke lieve moeder, vriendin, dochter enz enz te zijn en om te genieten van álles om me heen met iedereen die me dierbaar is.
9. In welke kamer werk je? Huh?
10. Hobbies: bloggen, medebloggers ontmoeten, lekker in de tuin zitten, muziek luisteren, lekker eten, met m’n comp freubelen
11. Angst: Vroeger was mijn grootste angst om te sterven zónder dat ik ’n groot deel van de wereld had gezien. Nu zou ik alsnóg graag willen reizen maar ’t is niet meer zo’n grote angst als ik ’n groot deel niet heb gezien (al staan ‘r nog wel ’n aantal landen op m’n verlanglijstje). Ik heb meer, net als Toaske, dat ‘r iets gebeurt met de kinderen of mijn naasten. Ziekte, dood.
12. Waar woon je over 6 jaar? Geen idee, ik gok dáár waar ik nu woon al zou ik bést héél graag terug naar regio 020 willen.
13. Waar heb je geslapen vannacht? In m’n bedje naast vriendlief  
14. Iets dat je niet bent. Diplomatiek 😉
15. Muffins: ja lekker hoor
16. Verlanglijstje: m’n kinderen leren skiën, door Zuid Amerika of/en Australië trekken
17. Waar ben je opgegroeid? In Amstelveen.
18. Wat heb je voor het laatst gedaan? Heb, door een link van Toaske over kleding, ff zitten surfen naar schoenen en badkleding
19. Wat draag je? ’n Lekkere wijde tuniek met daaronder ’n wit t-shirt en ’n korte spijkerbroek.
20. Mijn t.v. staat momenteel aan terwijl ‘r niemand zit te kijken, dus ik heb Jonne maar even gevraagd om ‘m uit te zetten (helaas hebben wij ook geen flatscreen maar gewoon zo’n bakbeest)
21. Heb je huisdieren? Nope. Hebben wel ’n kat gehad, Balou maar die heb ik 2 jaar geleden weggedaan omdat dat arme beest doodongelukkig werd in zo’n huis vol mensen. Laatst ook gehoord van degene die ‘m heeft overgenomen, dat ie is overleden… hij is 16 geworden dus mooie leeftijd voor ’n kat, nietwaar?
22. Vrienden. Ik heb in de afgelopen jaren ’n aantal hele leuke mensen leren kennen door m’n weblog waarvan ’n paar ook écht vriend(in)en zijn geworden.
23. Mijn leven is zo enorm verrijkt met de komst van m’n kinderen. Maar ook door m’n weblog.
24. Mijn humeur is volgens mij meestal wel okay. En tuurlijk kan ik ook best wel ’s ontzéttend sjaggie worden, dúh, ben ook maar ’n mens 😉 (maar daar zal ik dan ook wel ’n reden voor hebben, hihi)
25. Mis je iemand? Gelukkig nog geen naasten en geliefden, ik hoop dat dat héél lang zo mag blijven.
26. Voertuig: auto en ik hoop nog ‘s ’n scootertje aan te kunnen schaffen
27. Iets dat je niet kunt dragen? Het leed van de hele wereld (ook weer letterlijk overgenomen van Toaske maar daar sluit ik me wel bij aan)
28. Favoriete winkel: Didi, Hema, Ikea, tot voor kort Prenatal, mooie bloemenzaken, of van die kleine winkeltjes met mooie woonaccessoires
29. Favoriete kleur: héél standaard: aqua, lime en roze
30. Wanneer heb je voor de laatste keer gehuild? Hmm, is alweer ff geleden volgens mij
31. Wanneer heb je voor de laatste keer gelachen? ’n Half uurtje geleden: de buurman vertelde dat hij morgen héél vroeg op moet omdat ie door ’n vriend is uitgenodigd om mee te gaan naar e.o.a. paardenbeurs / braderie… buurman kennende niet helemaal (helemaal níet!!!) zijn ding maar hij is dan weer zo’n lamme goedzak die meegaat. hihi
32. Mijn beste vriend vriendlief, ook al vechten we elkaar ook régelmatig de tent uit.. hoort erbij denk ik 😉
33. Een plek waar je weer naar toe zou gaan. Zou gaan? M’n slaapkamer straks… naar toe zou wíllen gaan? ’n Mooi wintersportgebied zoals Tignes ofzo 😉
34. Facebook: tja, ik héb ’t wel maar doe ‘r eigenlijk zelden iets mee
35. Favoriete plek om te eten: restaurant Loetje in Amsterdam (de meest góddelijke biefstuk!!)

Tja… nou goed, dat was ’t dus… wat je ‘rmee kan? Nix, gewoon ter kennisgeving aannemen, net zoals ál m’n logjes 😉

Afgelopen maandag moesten we met Jonne naar de afdeling oogheelkunde van het ziekenhuis. De cb arts vond ’t namelijk nodig om zijn ogen ’s goed te laten testen. En waarom? Omdat ie, naar mijn idee, 2 x had zitten meuten bij de ogentest. Volgens haar had hij aanleg tot het ontwikkelen van een lui oog en als je daar nou vroeg bij was, dan kon je dat nog met ’n pleister ondervangen. Nou goed, ik vind ’t best, gaan we het toch ff laten testen?! (hihi ik hóór sommige mensen tijdens ’t lezen al roepen “zie je wel, die CB artsen dóen ook maar wat, stelletje… vul-zelf-maar-in!!!” hè Jis ;-)) 
Maargoed, omdat het zo’n 2 uur zou gaan duren en ik niet wist hoe Jonne zou gaan reageren (of ie wel zou gaan meewerken enzo) leek het mij verstandig om met z’n 3en te gaan. Ja ehm, nú kan ’t nog! Mijn ouders kwamen in de tussentijd op Robin passen.

Als eerste kwamen we bij een orthoptiste. Daar mocht hij plaatsnemen op ’n héle interessante (hydraulische) stoel die, gezien zijn lengte ff flink omhoog werd gezet alvorens hij door die dame eens diep in de ogen werd gekeken. Op zich ging ’t wel goed maar al snel begon hij z’n interesse te verliezen. Daarom werd ons verzocht om maar ff op de gang te wachten. Blijkbaar werd hij door óns afgeleid… nah, ’t zal wel. ’t Bleek te helpen. Zij zag eigenlijk nix bijzonders. Hij werd iig niet scheel bevonden en ‘r was ook geen lui oog in de maak. Het énige dat zij aangaf was dat hij ergens halverwege de lagere school misschien wel ’n brilletje zal moeten. Volgens die orthoptiste beginnen kinderen namelijk met een plus dat in de loop der tijd naar het nulpunt gaat. Maar aangezien Jonne al redelijk dichtbij dat nulpunt zit, bestaat er grote kans dat het richting de min zal gaan. Ohwell, we zullen zien.

Daarna kreeg hij van die oogdruppels waar je van die grote pupillen van krijgt, alsof je ’n pilletje geslikt hebt ;-). Tja, dat was natuurlijk minder fijn. Al had ie er, behalve bij ’t indruppelen (want dat prikt), verder geen last van. Dat moest ’n half uurtje inwerken dus toen zijn we beneden in ’t restaurant maar ’n ijsje gaan halen. Je moet toch wát hé.

Na dat half uur mochten we terugkomen bij de oogarts (dus niet meer bij die orthoptiste) die nog even met ’n lampje in z’n ogen ging kijken. Dat lampje veranderde af en toe van kleur en dus wist Jonne háárfijn uit te leggen dat ’t lichtje dán weer “gwien” en dán weer “yellow” werd… ehm tja… Jonne is de laatste tijd nogal met kleuren bezig en dan met náme in ’t Engels…
Zo hebben we bloeh, gwien, yelloww, whèèd, owwànsj, pink (altijd ff kijkend naar z’n kleinste vinger ;-)) en pùwpow (we moeten nog ’n btje aan z’n rrrrrr uitspraak werken ;-)) Pcs, láng leve Dora! Dankzij dezelfde Dora telt onze wijsneus ook gewoon in het Engels tot 20… Whoaaahhh… tot 20… IN HET ENGELS!!! Nah, ik ben súpertrots! Ondanks dat hij “fifteen”  regelmatig overslaat, vind ik het réuze knap!!!

Ook gaat ie steeds meer letters herkennen. Dat gaat overigens wél gewoon in ’t Nederlands hoor, hahaha. Zo kent hij de “juh” van Jonne. En de “oh” van Jonne en de “e” van Jonne. Ohja en de W is van sporten! Logisch toch, W is van sporten, dat weet toch iedereen??? 😀 (Of zal dat door de Wii komen waar hij sinds ’n paar weken hélemaal aan verslingerd is? ;-))

Maargoed, om nog ff op ’t verhaal van de oogarts terug te komen: er is dus hélemaal nix aan de hand en we hoeven ook voorlopig niet terug te komen.

Goed, verder hebben we vanavond onze vakantie geboekt. Wij gaan van de zomer naar ’t meer van Hannesie… ehm, Annecy. Wie zin heeft om langs te komen cq mee te gaan, is van harte welkom!!!

Zoooo, dat was weer ’n lekker lang verhaal. Hopelijk is iedereen nu weer hélemaal op de hoogte. Zo óók opa en oma “dierentuin” die momenteel lekker in Zuid Spanje vertoeven! (zucht, zij wel!) (dag opa en oma, kus voor jullie van ons allen!!!)

Oh dat wist nog niet iedereen maar we zijn nu idd gezamenlijk “in between jobs”.  Tja, dat heb je in de krantenwereld hé (vriendlief was daar chefredacteur). Laten we eerlijk zijn, hoeveel mensen hebben nog ’n krant (en lezen die ook daadwerkelijk nog)? Vast nog wel ’n paar maar niezoheulveul gok ik zo. Dus dan wordt er nog wel ’s ’n krantje hier of daar samengevoegd of weg gesaneerd. Maargoed, het drama is minder groot dan ’t lijkt, zijn contract loopt nog tot eind maart en daarna krijgt hij ’n leuke oprotpremie mee.

In de tussentijd gaan de kids dus wél gewoon naar ’t kdv. ’t Hóeft niet maar hé, we betálen er tóch voor. Ik heb dat wel vaker gezegd, voor Jonne is ’t gewoon leuk, die kan daar héérlijk spelen. Voor Robin heb ik daar iets meer moeite mee omdat ze nog zo jong is. Aan de andere kant zal ze ‘r toch aan moeten wennen. Ze kunnen er nou eenmaal niet van af want als we dat wél doen, staan ze weer gewoon ónderaan de wachtlijst en dan heb je dus ’n probleem als je ineens wél weer aan de slag kan.

En zo wordt het dus ’n tijd van nieuwe kansen en nieuwe mogelijkheden. Jah, dat klinkt heel klef maar wat moet je dán? Bij de pakken neer zitten? Dachtutnie, lijkt me niet zo effectief. We’ll go for it! Komt goed!

***OPEN SOLLICITATIE***

Mag ik mij bij dezen aan je voorstellen? Ik ben een 39-jarige vrouw met een gedegen secretariële, management ondersteunende opleiding. Door de jaren heen heb ik behoorlijk in mijzelf geïnvesteerd door middel van het volgen van diverse opleidingen, cursussen en workshops, o.a. op de Media Academie in Hilversum. Hier volgde ik bijvoorbeeld de opleidingen Productie en Bureauredactie. Binnen deze branche heb ik diverse functies bekleed, variërend van (productie-/redactie)secretaresse tot assistent productieleidster.

Tot en met augustus 2008 ben ik werkzaam geweest bij een bedrijf, gespecialiseerd in narrowcasting, toen nog gevestigd in dáár waar ik woon. In juni van dat jaar kregen mijn collega’s en ik van de één op andere dag te horen dat bedrijf X in z’n geheel was overgenomen door bedrijf Y in Amsterdam en dat alle tijdelijke contracten (waaronder die van mij) niet werden verlengd. Daarna ben ik, voorafgaand aan mijn zwangerschapsverlof (dat begin februari 2009 inging), een half jaar als secretaresse in dienst geweest bij een bedrijf dat slangen van baggerschepen repareert. Dit was ’n tijdelijke functie. Nu ben ik weer op zoek naar een leuke baan in de regio 010 en ik hoop dat jij mij hiermee kunt /wil helpen.

Wat zoek ik? Een baan voor langere tijd met een afwisselende regelfunctie binnen een informele bedrijfscultuur. Daarnaast ben ik op zoek naar enthousiaste collega’s, die samen met mij met veel plezier willen knokken voor een mooi en goed product. Maar omdat ik mijn kinderen ook graag zélf wil zien opgroeien, en hun ontwikkelingen niet alleen via een oppas of het kinderdagverblijf wil meekrijgen, streef ik naar ’n functie voor 24 uur, verdeeld over 3 dagen. Dit ivm de kdv dagen van mijn kinderen. Op de overige dag (dagen) beschik ik over de mogelijkheden om eventueel te telewerken.

Wat heb ik te bieden? Een nuchtere, zelfstandige en vrolijke collega, die goed kan functioneren in een hectische werkomgeving. Ik regel graag zaken voor anderen, zodat zij ongestoord met hun eigen werk verder kunnen gaan. Naast diverse computerprogramma’s (waaronder nagenoeg het hele Office pakket) heb ik ruime ervaring met alle voorkomende secretariële en organisatorische taken. Daarnaast beschik ik over een goede beheersing van de Nederlandse en Engelse taal in woord en geschrift en kan ik mij mondeling verstaanbaar maken in de talen Duits (goed), Frans en Spaans (redelijk).

Ik hoop dat de nieuwsgierigheid dúsdanig is gewekt dat ik in ieder geval word uitgenodigd voor een gesprek.  Ik heb inmiddels op verschillende plaatsen de nodige ervaring opgedaan. Dit maakt mij veelzijdig en flexibel. Bovendien is dit inherent aan de audiovisuele sector. Zoals je wellicht weet, is het in deze branche nagenoeg onmogelijk om een vast contract te bemachtigen. Al deze opgedane kennis zou ik nu dolgraag willen gebruiken in een baan voor langere tijd.

Ik kom mijn cv graag mondeling toelichten.

Met vriendelijke groet.