Ondanks een duidelijk verzoek aan bazin L om mij niet pas op ’t laatste moment te laten weten of ik nou morgen moest komen werken, werd het tóch pas weer rond kwart voor 5 dat ze me belde. Hoe verrássend! Dat is dus L ten voeten uit. Volgens haar hadden ze er ’s middags nog uitgebreid over vergaderd (uhuh sure! hoe ingewikkeld ís de kwestie? niet, volgens mij) maar ze bleven tóch bij hun besluit dat ik op het gestelde aanbod in moest gaan óf gewoon maar weer moest komen werken.

Da’s goed zei ik. Naast mijn vakantiedagen die ik al gepland heb in de laatste 2 weken van augustus, heb ik nog 2,9 dagen staan (wánt ooit ’n uurtje later begonnen vanwege artsenbezoek). Daarvan neem ik er morgen één op en dan kun je mij vanaf a.s. dinsdag in Amsterdam verwachten (’s maandags is mijn vrije dag).

Hmm, dáár had ze blijkbaar niet op gerekend maar meer keuze was er niet, ook niet voor háár. Het was duidelijk dat ze ervan baalde dat ik niet op het aanbod inging. Ja zeg, ik lijk wel gék! Maar ondanks dat ik haar nog even heb voorgerekend, hoeveel geld ik dan zou mislopen, was het in háár ogen écht een héél redelijk aanbod. Op de vraag of zíj zélf ooit serieus op het desbetreffende aanbod zou zijn ingegaan, gaf ze een ontwijkend antwoord. Jah, logisch!

Ik vroeg haar ook of ze collega S. al had gesproken. En op die vraag beweerde ze gláshard dat S. wél op het “genereuze aanbod” was ingegaan. Dit was werkelijk de limit want ik heb S. vandaag méérdere keren gesproken en ik wéét gewoon uit eerste hand, dat dat níet zo is. Hoe schijnheilig kan je zijn, baas?

In het gesprek heeft ze herhaaldelijk aangegeven dat het zowel voor hén als voor mij niet leuk was, dat het nu zo loopt. Nah, voor hén meer niet dan voor mij hoor! Zij dachten mij met een genereus gebaar af te schepen met een sigaar uit eigen doos maar daar heb ik dus even ’n vette streep doorheen getrokken! Nu moeten ze gewoon de volle mep betalen… ja maar dát was hun bedoeling niet! Maar dát is dus niet mijn probleem! Om met L haar eigen (gejatte) woorden te spreken:

Vette pech voor de kabouters!

Mochten er zich nieuwe ontwikkelingen voordoen, dan zal je dit geheid hier terug kunnen lezen. En na dinsdag lees je uiteraard hoe de dag verlopen is.

UPDEET: En niemand die zegt “Zeg Cat, Kabauters is met ou, muts!!!” hahahahaha!

Beste L,

Naar aanleiding van ons telefoongesprek én nog verdere navraag ben ik tot de volgende conclusie gekomen. Ik kan helaas niet ingaan op het voorstel dat jij hebt gedaan, teweten, dat ik niet meer naar Amsterdam hoef te komen en dat ik naast mijn salaris van juni ook nog de maand juli krijg uitbetaald, zonder daarvoor te hoeven werken.
Ik zal je uitleggen waarom.

In eerste instantie leek het heel aantrekkelijk en ik twijfel er ook niet aan, dat dit met de beste bedoelingen is voorgelegd.
Mijn contract met MAXTT loopt t/m 31 augustus 2008. Zoals ik over de telefoon al aangaf, is het voor mij onmogelijk om voor de maand augustus alweer een nieuwe werkgever te vinden, gezien ’t feit dat ik voor de laatste 2 weken van die maand een vakantie heb geboekt. Juli is al helemaal geen optie, deze maand begint over 4 dagen en behalve dat éne gesprek dat ik heb gehad, heb ik nog nix concreet in het vooruitzicht. Geen werkgever zal iemand per 1 augustus in dienst nemen, wetende dat zij na 2 weken alweer 2 weken afwezig is. Daarnaast heb ik de vakantie ook gepland met vakantiedagen die ik heb opgespaard bij MAXTT. Stel dat ik in het uitzonderlijk geval wél die baan voor 1 augustus zou vinden, dan lever ik bij mijn nieuwe werkgever per direct een groot deel van mijn vakantiedagen in, die ik éigenlijk van MAXTT tegoed heb.
Als ik akkoord zou gaan met de door jullie gestelde regeling, zou ik dus niet 1 maar zelfs anderhálve maand salaris mislopen, omdat ik dan ook mijn vrije dagen zomaar inlever. Omgerekend krijg ik nu dan ook eigenlijk niet een héle maand maar een hálve maand salaris mee.

Verder ben ik er ook vrijwel van overtuigd, dat ik meer belasting zal moeten betalen, als jij, zoals je aangaf, bij het salaris van juni, ook gelijk het salaris van juli zal overmaken, maar dát zal ik voor de zekerheid nog even nagaan bij het CWI. Wellicht dat ik dit volgend jaar via de aangifte terug kan vorderen, maar daar heb ik nu nix aan en mijn kosten lopen nu wél gewoon door.

Ik hoop dat je begrip hebt voor mijn standpunt. Laten we vandaag nog even bellen hoe we het dán gaan oplossen. Wellicht moet ik dan tóch nog maar die anderhalve maand naar Amsterdam komen, ervan uitgaande dat ik wél mijn kilometers vergoed krijg. Heel eerlijk toegegeven, niet de meest ideale oplossing maar financieel gezien lever ik écht téveel in, als ik akkoord ga met het door jullie gedane voorstel en dat kan ik me gewoon níet veroorloven.

Ik hoop van je te horen.

Met vriendelijke groet,
Cat

Raar dagje vandaag. Veel telefonisch contact met collega S gehad. Eerst belt ze om te vertellen dat baas L haar heeft verzocht om donderdag toch maar weer te komen werken. In Amsterdam dus. Daar heeft S eigenlijk niet zoveel trek in. Wij hadden namelijk ook gevraagd of wij, zéker zo’n 1e dag samen konden komen. Vrijdag bijvoorbeeld. Dan zouden we ook kunnen carpoolen (je weet wel, kostenbesparend). Hier zou L bij ons nog op terugkomen. Daarnaast gaan Luca en haar dochter (want bij elkaar in de klas) morgen op schoolreisje, en die wil ze gaan uitzwaaien. In feite héél makkelijk als je dichtbij huis woont maar als je naar Amsterdam moet, moet je ’n stuk eerder van huis. S is iig van plan om vanavond naar de rechtswinkel in Schiedam te gaan, om met hén ’s uit te zoeken of dit zomaar kan en mag.

Zoals ik gisteren al had onderzocht, en wat vanavond dus ook weer door die rechtswinkel wordt bevestigd, hebben we geen poot om op te staan want in ’t contract staat, dat onze werkplek in eerste instantie gewoon in Vlaardingen is, maar, als de noodzaak zich voordoet, wij ook verplicht zijn om onze werkzaamheden elders te verrichten. Zelfs als dat dik 80 km verderop is. In dat zelfde contract staat ook dat wij reiskostenvergoeding krijgen als de reis meer dan 10 km vereist. Over de hoogte van die reiskostenvergoeding wordt dan weer met geen woord gerept.

Later op de dag spreek ik S. weer. L heeft haar wederom gebeld en gezegd dat ze niet meer hoeft te komen. Dat ze helemaal niet meer hoeven te komen, dat ze deze maand (uiteraard) krijgt uitbetaald plus een maand extra. En voor die maand hoeven we dus niet te werken. Klinkt goed. L zal mij ook nog bellen… kijken of ze dat voorstel ook aan mij doet.

En ja hoor, rond ’n uur of 9 word ik gebeld door L. Na wat primaire beleefdheidsprietpraat vraag ik haar waarom ze belt. Volgens haar zeggen zou ze sowieso doen. Okay, maar waarom dan? En dan komt het hoge woord eruit: ook aan mij doet ze ’t zelfde voorstel. Ik zeg haar dat ik dat in principe wel goed vind, maar dat ik wél duidelijk vermeld wil krijgen, dat ik zélf geen ontslag neem, omdat ik ánders geen aanspraak kan maken op een ww uitkering. Blijkbaar heeft ze op déze gevatheid niet gerekend. Ik was toch al met ’n mogelijke nieuwe werkgever bezig? Ja maar daar is nog verder nix over bekend. Maar okay, als ik dat in een mailtje schrijf, zal zij kijken wat ze voor me kan doen. Ik zeg haar dat dat voor mij een vereiste van de deal is. Haar verzoek is, dat ze dat mailtje wél morgenochtend vroeg kan ontvangen, zodat ze alles zo snel mogelijk kan afhandelen.

Als ik opgehangen heb, begint ’t bij mij te malen. Ja wácht ’s even… als ik daarmee akkoord ga, dan loop ik dus ’n maand salaris mis. Want gezien ’t feit dat wij de laatste 2 weken van augustus op vakantie gaan, zal geen bedrijf mij per 1 augustus in dienst nemen. Dus dat wordt op z’n vroegst 1 september. Als ik voor de maand augustus een ww uitkering moet aanvragen, dan ontvang ik maar 70% van mijn laatst verdiende salaris. Dat is dus 70% van mijn toch al niet riante part time salaris.

Ik bel L nog een keer op om haar dat voor te leggen. Dat ze wel met ’n royaal gebaar die ene maand kunnen meegeven maar dat ik dit eigenlijk niet zie zitten. Ze is verbaasd. Weer komt ze met de opmerking dat ik toch al bezig was met ’n potentiële nieuwe werkgever en weer vertel ik haar dat dat nog hélemaal niet zeker is en dat die al had al aangegeven om ’t contract op z’n vroegst per 1 september in te laten gaan. L is blijkbaar nogal overdonderd en gooit ’t op “mijn manier van brengen en de toon die ik aansla”. Ik denk jah, zó ken ik ‘r nog wel ’n paar! Ik probeer haar gewoon te laten zien dat het allemaal wel leuk lief en aardig is, maar dat hun royale gebaar ’n stúk minder royaal is, dan dat ze ’t doen voorkomen.

Daarnaast vertel ik haar ook dat ik dat mailtje ook niet zo vroeg kan versturen, omdat ik eerst wil gaan informeren bij het CWI of ik dit wel moet aannemen, of het wel verstandig is om hierop in te gaan. Dan vertelt ze me, dat ze ’t snel moet hebben omdat ze blijkbaar de salarissen van juni moet regelen en eigenlijk daarbij ook gelijk het salaris van juli wil storten, zodat alles dan is afgerond.

Jah ho wácht ’s even? Dus dat wil je ook nog ’s gelijk bij gaan storten? Dan moet ik toch véél meer belasting betalen? Aarzelend zegt ze dat dat niet zo is maar aan haar stem hoor ik, dat ze niet zeker is van haar zaak.

Als ik ophang bedenk ik me nóg iets: die 2 weken vakantie. Dat zijn dus mijn bij MAXTT verzamelde vakantiedagen! Daar is met geen woord over gerept. Kortom: als ik akkoord ga met dit voorstel om die ene maand salaris mee te krijgen, gooi ik mijn vakantiedagen, waar ik nog recht op heb, ook down the drain. Ik krijg dus eigenlijk maar een halve maand salaris mee!

U begrijpt wellicht dat het stoom mij zo langzamerhand uit de oren komt!

Wordt vervolgd!

Dat bedrijf waar ik werk, kampt al énige tijd met een liquiditeitsprobleem. Eén van de oprichters, aan wie we dit grotendeels hebben te danken, is ook al ’n tijdje terug op non-actief gezet.

’n Paar maanden geleden vertelde onze algemeen directeur (dat is dus absoluut NIET bovengenoemd persoon, laat dát ff helder zijn) dat ze in gesprek was met een financiele investeerder voor ons bedrijf. Aangezien zij ’n een héle grote zijn in die branche, leek dit ’n goeie optie. De onderhandelingen waren al zo goed als rond en ’t was eigenlijk ’n kwestie van de puntjes op de i voordat het rond zou zijn en wij weer gewoon verder konden met onze dagelijkse bezigheden. Let wel: ze zouden mede aandeelhouder worden, ’t bedrijf zou níet worden overgenomen.

Dagen werden weken, weken werden maanden maar steeds kwam er géén uitsluitsel over de eventuele samenwerking met dit in Amsterdam gevestigde bedrijf. Wat wél duidelijker werd, was dat ons bedrijf een steeds groter financieel tekort opbouwde. Dagelijks kregen wij telefoontjes van bedrijven / verenigingen die nog op hun geld cq beeldscherm zaten te wachten en voor onszélf was het de laatste maanden steeds ’n verrassing of wij ons salaris wel kregen (is overigens wel steeds gelukt)

In de tussentijd had ik wél al ’n gesprek met de bazin gehad, aangezien mijn contract op 31 augustus verloopt. Daarin is toen naarvoren gekomen, dat mijn contract, gezien de situatie niet zou worden verlengd. Tja, erg jammer maar dat had ik al van kilometers aan zien komen.

Toen ik vanochtend op kantoor kwam, bleek bazin alle collega’s, die vandaag vrij hadden of normaliter later op kantoor komen, dringend te hebben verzocht uiterlijk om 9 uur op kantoor te zijn. Mij had ze niet gebeld, ik ben ‘r tóch meestal rond half 9.

Ah! Eindelijk zou er dus uitsluitsel komen! Eindelijk duidelijkheid!

Bazin vertelde ons dat de overnamecontracten eindelijk waren getekend. De investeerder had ons bedrijf namelijk wel dégelijk heeft overgenomen… (het was dát of verzuipen) en alles wordt samengevoegd in Amsterdam… sterker nog: over een uurtje staan de verhuizers op de stoep en vanaf morgen wordt iedereen in Amsterdam verwacht….

WHOAAATTTTT?????????????

Jah, ook goeie morgen! Dat was wat je kunt noemen, een heftig begin van de dag! En inderdaad, na ’n uurtje stopte er een grote vrachtwagen voor het pand waaruit zo’n stuk of 10 verhuizers kwamen. Deze dag had héél anders moeten verlopen. Collega M zou voor ’t laatst zijn (slim, op tijd het zinkende schip verlaten) en we zouden samen ’n uitgebreide afscheidslunch voor haar organiseren. In plaats dáárvan kregen we de rest van de dag vrij om het even te laten bezinken en, indien nodig, e.e.a. te regelen. En bedankt dan!

Ik ben ’s middags ‘s gaan rondbellen want ik was toch wel nieuwsgierig of dit maar zomaar mág allemaal. Begonnen bij Postbus 51 (je moet toch érgens beginnen), waar ik doorverwezen werd naar de arbeidscommissie, en door hén weer naar e.o.a. juridisch advies orgaan. Ze vonden ’t allen erg vreemd en bizar maar uiteindelijk is daar dus wettelijk níx over geregeld en blijkt dat dus zomaar te mogen. Zo’n klein bedrijfje heeft natuurlijk geen OR of CAO, laat staan ’n bond waar je op terug kan vallen.

Uiteindelijk hoeven we morgen gelukkig toch nog niet naar Amsterdam, omdat ze daar eerst de boel moeten inrichten, maargoed, vanaf vrijdag of hooguit maandag zal dat toch écht moeten. In íeder geval totdat ik iets anders heb en anders tot half augustus, als wij op vakantie gaan. Ná mijn vakantie is mijn contract verlopen dus kom ik sowieso niet terug.

En waar de nieuwe werkgever hoogstwaarschijnlijk op gehoopt had, gaat nu dus ook gebeuren. Diegenen die niet wérkelijk noodzakelijk zijn voor de voortgang van het bedrijf (zoals duobaan-collega S en ik) maar wél een vast contract hebben (S dus), zijn ze natuurlijk liever kwijt dan rijk. Maarja, je mág mee naar Amsterdam dus zo hoeven ze háár contract iig niet af te kopen o.i.d. (de mijne is toch bijna verlopen). Als je weggaat, is dat eigen keus. En zo gaat het bedrijf waar wíj zo hard voor gewerkt hebben, ongemerkt over in andere handen.

En weet je wat het irritánte is: het zal me nix verbazen als die ex-collega, die de boel zo verkloot heeft, er uiteindelijk nog ’n leuk zakcentje aan overhoudt omdat hij mede aandeelhouder is/was.

Kent iemand nog een leuk creatief bedrijf in de regio 010 dat op zoek is naar ’n parttime secretaresse????

Goh, ben toch zó blij dat ons zwembad weer staat

Wat ik al eerder aangaf, naast Jonne kan ik zélf ook wel wat nieuwe kleren gebruiken. Dus vandaag was ik van plan om ’s ff lekker voor mezelf te gaan shoppen…. joepie…. NOT!!!

Jonne was lekker met opa en oma mee naar Blijdorp dus in feite kon ik héérlijk in m’n eentje op stap (doe ik sowieso ’t liefst als ik voor mezelf kleren ga kopen). Leuk, maar je hebt vást wel meegekregen wat ’n “schitterend weer” het vandaag was en dat Oceanium blíjft ook geen eeuwigheid leuk. Zelfs niet voor ’n jochie van nog geen 2. En kleding kopen met dit zeikweer is ook geen feest!

Ik heb ’t héle centrum van R’dam doorgesjokt en ik vond ‘r geen bál aan! Dus uiteindelijk ben ik maar weer terug naar Vlaardingen gegaan. Maar ook dáár vond ik ’t ’n dráma! Echt hélemaal níx waarvan ik nog dacht “goh jah, geinig!” Nix, nada nákkes, ñente!

Okay, ik lieg, als ik eerlijk ben, heb ik idd onder díe voorwaarde (geinig maar met name “ik móet echt ff iets hebben!!!”) 1 broek en 2 bloesjes gekocht waarvan ik ‘r alweer 1 terug ga brengen omdat ik ‘m écht niet mooi vind staan.

Ik pas nou eenmaal niet (meer?) in de standaard maatjes 38, 40 of zelfs 42 🙁 Jonne heeft z’n puppyvet namelijk bij mij achtergelaten en ik heb helaas niet zoveel doorzettingsvermogen als zo iemand als Jis. Maar buiten dát vind ik de “gangbare mode” van dit moment ook gewoon helemaal niet mooi! Ook niet in die zogenaamde doorsnee maatjes. Suf, saai, eentonig, niet vernieuwend.

Kom óp zeg, ook voor de iets stevigere medemens moeten er toch wel leuke kleren te koop zijn… dingen die niet gelijk als ’n hobbezak zitten (ja sorry, bij míj dan). Ik weet ’t niet hoor… ik kan ’t niet vinden. Maar wellicht hebben jullie wel héle handige tips. Oh enneh, wat mijn smaak is? Zo cashual als de gelegenheid ’t toelaat en géén rokken/jurken.

Tjonge jonge, ff terugkomend op mijn vorige bericht. Ik word hier zó stróntziek van!!! De één vroeg zich laatst af, toen ik Balou nog had, of de kat wellicht belangrijker voor me was dan m’n kind… PARDÓN??? (jaa, is gevraagd!! Zó subtiel!) Want jah ánders had ik ‘m toch alláng weggedaan! En de ander vindt me, nu hij weg is, ’n egoïst en gaat tegen me tekeer alsof ik ‘m aan de eerste de beste boom in ’t bos heb vastgebonden.

Nogmaals: iedereen is van harte welkom om hier zijn mening of commentaar te ventileren op de berichten die ik schrijf en ik ben ook niet op zoek naar meelullers en ja-knikkers. Ik kan ’t me zelfs heel goed voorstellen dat je ’t niet altijd met me eens bent. Maar hé… MAG HET SOMS WÉL FF WAT SUBTIELER?!?!?!?! Ik weet heus wel dat subtiliteit ook niet mijn sterkste kant is maar de bovengenoemde opmerkingen zijn gewoon bewúst FUCKING kwetsend! Dus als dát je doel was, fijne schanulleke (of hoe de punnikjurk ook mag heten), en ander persoon: dan is je dat gelukt! En? Trots? Blij? Opgelucht, dat je tóch ff gezegd hebt?

Het is zwaar kút dat Balou weg is. Ja je leest het goed, ZWAAR KUT! En tóch ben ik er nog stééds van overtuigd dat ik de goede beslissing heb genomen! Maar (wat ik hier onder ook al schreef), ’n b’tje meedeleven van sommigen die dus niet van huisdieren houden, was wel sympathiek geweest!

Dat de opvang waar Jonne momenteel naartoe gaat, niet zo’n succes is, moge duidelijk zijn. Ik voel me ‘r gewoon niet meer prettig bij. Waarom? Het is ’n chaos

• Ze zijn anderhalve maand geleden verhuisd en zitten momenteel nog stééds in de puinhopen van de verbouwing.
• Door de malafide werkwijze van de desbetreffende aannemer is de speciaal gereserveerde ruimte voor de kinderopvang beneden, nog niet bij benádering klaar dús zitten ze boven in de óvervolle woonkamer.
• Het verloop van de assistentes van de gastouder-dame is momenteel (daardoor???) erg groot (sinds september heb ik ‘r al zéker 3 zien komen en ook weer zien gaan!)
• Gastmama zelf is momenteel hoogzwanger en alles bij elkaar is het voor haar zíchtbaar véél te zwaar. ( "wanneer ga je met verlof?" "verlof?? ik??? Niet!!" Ja eh…)
• Maar hé… dat had ze toch ook éérder kunnen bedenken? Volgens mij is dát nix nieuws!

Iedere keer, zowel bij brengen als bij halen, denk ik "nog éven volhouden jongen, over ’n kleine 2 maanden is alles voorbij, dan komen Cynthia en Juul gezellig 1 dag per week en die ándere 2 dagen ga je lekker naar het KDV!"

Vanavond loop ik met Jonne bij de Gamma, gaat m’n mobiele telefoon. De gastmama. Ze is die ochtend bij de verloskundige geweest, ze heeft véél te hoge bloeddruk (tja dúh!) Waar ’t op neer komt: ze wil éérder stoppen met de opvang, teweten per 1 januari a.s.!

Whoaaahhhh, dácht je alles nét alles te hebben gecoverd, krijg je dít!!! En natuurlijk snap ik ’t wel van háár kant, en op zich ben ik ook best blij dat ’t nu eerder stopt maar hé?!!! Ik word gdvrrdgdvrrrr gewoon wéér voor ’t blok gezet!!! Ons wordt dringend verzocht om 2 maanden van tevoren door te geven wanneer er iets verandert en zij kan ’t mooi ff krap 3 weken van tevoren doen! Nu begint ’t héle feest weer van voor af aan met oplossingen zoeken. Nee, Cynth kan níet nog ’n dag. Jammer maar helaas maar dat komt van beide kanten niet uit. Donderdag maar ’s met ’t plaatsingsbureau bellen. In principe was de woensdag wel al per 1 januari beschikbaar…  Dan nog ff ’n paar weekjes met de vrijdag schipperen…  Binnenkort komt er ’n dame van het overkoepelend gastouderbureau bij me langs (ál na ruim 3 maanden!!!) ’s ff aan haar vragen of dat nou zomaar kan en mag want ik heb ‘r toch behóórlijk de pést over in. Daarnaast mag zij mij ook ’s ff fijn gaan helpen met de belastingzaken. Er komen nu natuurlijk ’n hele hoop veranderingen bij kijken. ZÚCHT!!! KAN ‘T DAN NOOIT ‘S ‘N X NORMÁÁL VERLOPEN?!

Ik word ‘r ’n btje lijp van! Ik heb nu al 3x een bericht geschreven over ons bezoek bij de kinderarts van vrijdag. Maar iedere keer als ik het wil opslaan, loopt het systeem vast. De laatste keer had ik eerst copy paste gedaan zodat ik ’t bericht iig ergens ánders kon saven… maar dat ging dus niet… IK VIND DIT NIET LEUK!!!!

EN WAAROM PAKT IE DÍT DAN WEER WÉL?!?!?!?!?!

Doe ’t nou niet, doe ’t nou níehiet!!! Zei ’t stemmetje gisteren in m’n hoofd, op weg naar haar en blijkbaar ook háár geboortedurrup. Zondagmiddag, kloteweer, loeidruk, ’n ziek kind en Erik die het sleuteltje van z’n parkeerplek (midden in ’t centrum!!) vergeten is!!! Wederom vraag ik mij af: WHAT WAS I THINKING??? WHY WHYWHY???? Bij mij slaat ’t snot blijkbaar ook op mijn rationele denkvermogen én m’n geheugen, want achteraf kan ik me herinneren dat ’t vorig jaar ook al zo’n feest was! NOT!!!

Maarja, ik moest wel want zoals ik al zei, komende zaterdag vieren wij Sinterklaas en ik kon die oude man onmógelijk in z’n eentje alle inkopen laten doen (oude man jah, ik heb ’t over de Sint hé, niet over Erik!!!). Daarbij heeft ons eigen durrup ook maar ’n beperkt aantal winkels en déze of die zitten daar nou eenmaal niet bij. Over die laatste winkel kan ik me ook de ergenis van vorig jaar nog herinneren. Gelukkig hadden we nu de taken gesplitst en was Jonne met Erik meegegaan, zodat ik ongestoord trappen kon lopen (en bijna afvallen… van de tráp dan hé! Kl*tewinkel!!!) Nou goed, ik heb iig wél wat ik hebben moet. Voor Erik dan! Maar help me nou herinneren dat ik dit nu écht NOOIT MEER doe!!!

Vandaag had ik, zoals altijd, vrij. En aangezien het, zoals je iedere keer kan lezen, snot-technisch, nog stééds niet echt geweldig gaat met zoonlief, heb ik nog maar ’s met de huisarts gebeld. Nu heb ik er op aangedrongen dat ik nu toch écht echt écht écht ’n verwijsbrief naar ’n kinderarts wil omdat ik ’t nu écht zat ben. 3 Kuurtjes in 3 maanden lijkt me wel genoeg. ’s Nachts ligt ie te hoesten, dat wil je niet weten, dat gaat écht door merg en been. Bovendien spuugt hij ’t de laatste dagen gelijk uit… hij wil helemaal nix eten. Wat er ín gaat, komt er linearecta weer uit. Daarbij heeft ie ook weer luiers vol "tandjespoep" dus ik vind ’t nu toch écht zorgwekkend worden. Nah, dat vond de huisarts toch ook wel dus hij schreef zonder problemen ’n verwijsbrief voor de kinderarts. Daar moeten we nu komende vrijdagochtend naartoe. Ik ben erg benieuwd of zij (’t is ’n zij) wat zal vinden.

Maargoed, ik zei dus dat ik vrij had… nou ja, gedeeltelijk dan. Ik moest ‘r toch nog weer ff op uit om wat cadeau’tjes te scoren. Nah, dat was nog hélemaal niet gemakkelijk! We hebben toch ’n beperkt budget wat we ‘r aan uit willen geven. En ideeën die ik had, daar was de helft dan weer van uitverkocht. Bumba en de Teletubbies zijn uiteraard nog stééds favoriet… maarja… dát geldt blijkbaar voor meer kindertjes… Nou goed, ik ben rédelijk geslaagd, al zeg ik ’t zelf. Wellicht volgt er na ’t weekend wel ’n fotoverslag.

Inmiddels is ’t ná middernacht en zit ik weer ’s met Jonne beneden voor de 80ste x naar dezelfde DVD van de Teletubbies te kijken, omdat hij niet kan slapen. Af en toe leunt ie naar voren en laat ’n héle dikke scheet! Ja sorry hoor, daar moet ik dan toch wel weer héél hard om lachen… Goed, hij is weer afgelopen, tijd om dag te zeggen!