De herfstvakantie is aangebroken. Ook voor zoonlief. Zijn éérste echte officiële schoolvakantie! Hij had zélfs vandaag al vrij. En waar al veel kindjes studie-, snipper- of ándere vrije dagen achter de rug hebben, heeft Jonne nog geen énkele schooldag gemist sinds zijn begin op 16 augustus. En het leek wel of dat er vandaag ’s ff állemaal uitkwam. My god, wat zat ie zichzelf in de weg… en ons eigenlijk ook wel met z’n dwarsheid! Niet te kórt!

Maargoed, het is dus herfstvakantie en ’t leek opa en oma héél erg leuk als Jonne ’s bij hen kwam logeren. Geen idee hoelang, 1 misschien zelfs wel 2 nachtjes, afhankelijk van hoe ’t gaat (zondag hebben we ’n verjaardag dus dan moet hij wel weer terug zijn ;-)). Dus daar is hij nu. Voor ’t eerst alleen logeren bij opa en oma. Hij heeft er wel ’s vaker geslapen maar dan waren wij ‘rbij, als paps en mams ouderwets ’n avondje de stad ingingen ofzo. Maar nu is ie alleen. En da’s bést gék!

Want behalve de 2 nachten die ik na de geboorte van Robin in ’t ziekenhuis heb doorgebracht, ben ik sinds ’t bestaan van Jonne nog nooit ’n nacht zonder hem geweest. Begrijp me goed, ik vind ’t hártstikke leuk voor zowel hém als opa en oma hoor! En stiekem werd ik ook wel ff gillend gék van z’n dwarse bui (E en ik maakte al geintjes van “zullen we ‘m maar alvast met z’n koffertje op de stoep zetten?” hahahahahaha) maar als ik dan voor ’t slapen gaan de kinderen nog ff ’n kus wil geven (en dat doe ik élke avond, ongeacht de tijd, zij slapen wel door) en zíjn bedje is leeg, dan voelt dat tóch gek. Dan mis ik m’n lieve mannetje.

En ja, I know, morgen en ánders overmorgen ís ie er weer en sluit ik ‘m met álle liefde van de wereld in m’n armen. Dus ik prijs mezelf zéér gelukkig. Sterker nog: ik zal morgen écht wel ff naar m’n ouders bellen hoe ’t is gegaan en hoe ’t gaat. En ik weet zéker dat ’t goed gaat en dat ie ’t vréselijk naar z’n zin heeft daar. Jonne is (nog?) geen type die snel last van heimwee ofzoiets heeft.

Doorgaans is Jonne in ’t weekend vrij vroeg wakker. Robin wil nog wel ’s wat langer blijven liggen. ’t Zou wel héél erg fijn zijn als dat morgenochtend ook zou gaan gebeuren. Dan kunnen papa en mama ook allebei iets langer blijven liggen 😉

’t Zijn kwalitatief niet de béste foto’s maar ik vond ze wél erg schattig. We hielden ’n halve pyjama dag en daarbij wilden ze allebei graag hun verjaardags- annex afscheidsmuts van ’t kdv op.