okt31 |
|
De betere nachtelijke conversaties |
’t Is al laat en ik ben, zoals wel vaker, nog wakker. Erik komt net naar boven om naar bed te gaan en is nog in de badkamer bezig. Ineens hoor ik door de babyfoon (ja die heb ik nog) gestommel uit Jonnes kamer. Hij komt ietwat slaapdronken onze kamer binnen, ziet mij met m’n laptop op bed zitten en zegt dat ie wil dat we ’n foto van ‘m gaan maken. Maar Erik pakt ‘m op en brengt ‘m weer lekker naar z’n bedje. Hij is duidelijk wél wakker want hij zegt gewoon welterusten en werpt me nog handkusjes toe! Hij slaapt weer rustig verder.
Dan hoor ik ‘m ongeveer ’n uurtje later (E slaapt al) tóch weer door de babyfoon roepen, of ik hem en z’n nijlpaard- neushoornknuffel toch nog ’n x kom toedekken.
Ik ga ff naast ‘m liggen, hij is duidelijk wakker. Hij zegt dat ie last heeft van z’n been en dat ie naar de dokter moet. Jonne wil nl bij ’t minst geringste pijntje naar de dokter. Dit zegt ie diverse keren per week met enerzijds ’n groot gevoel voor drama, anderzijds met zo’n nét-iets-te-ontdeugende-blik-die-alles-verraadt in de ogen 😉
Ja zeg Jonne, wat denk jij? De dokter slaapt nu ook!
Nou dan gaan we morgen toch! is zijn gevatte antwoord!
Ja maar de dokter heeft ook vrij, nét als jij (het hele verhaal over roosters en nachtdiensten laat ik voor ’t gemak nog maar éven achterwege, if u don’t mind)
Nou, dan hebben we straks nog vrij en dan gaan we weer slápen en dán… gaan we naar de dokter! Hij moet namelijk mijn been beter maken want die doet pijn!
Maar hoe kómt dat dan, Jonne, dat ie pijn doet? (let wel, zoon heeft hoogstwaarschijnlijk gewoon last van groeipijnen)
Nou, er zit ’n eend in mijn been! Een wát? jaha, een éénd in mijn been!! En dan moet hij m’n been openmaken, dan draait die eend ’n paar rondjes en dan gaat ie zo *hoeps* weer naar de vijver terug! Dan zít ie daar op ’t randje en dan *PLONS* zó ’t water in!
Ehm… jaja… een éénd in jouw been en die….
Jaha… en begint vervolgens weer ’t verhaal opnieuw te vertellen hoe die dan van die rondjes gaat draaien, neeheee, niet vliegen!!! zó *hoeps* terug naar de vijver, zit ie op ’t randje en dan *PLONS* zó ’t water in!
Okay… dus we gaan die eend niet opeten? vraag ik? NEEHEEE! Ook niet als de dokter meeëet? NEEHEE!! oh!
Maarreh, Jonne, hoe kómt die eend eigenlijk in jouw been???
Nouweh… door mijn buik! Door je buik? heb je’m opgegeten? Neehee, door m’n been, er zaten daar van die karteltjes (?) en daar is ie door naar binnen gegaan, nou en toen gingen die karteltjes weer dicht en toen zat die eend daar opgesloten!
Tja en wat geef je dáár dan weer voor ’n antwoord op?? We hebben erg hard gelachen en toen ik naar m’n bed ging, heb ik ‘r nog maar even m’n laptop bijgepakt om ’t verhaal grotendeels op te schrijven. Als ik dat niet had gedaan, had ik ’t zéker niet meer zo gedetailleerd geweten 😉 Dat is grotendeels gelukt want even later werd dochterlief wakker waar ik toen maar even naast ben gaan liggen (yep, never a dull moment hier ;-)). Zij had ook grote verhalen! Helaas kan ik haar nog niet zo goed verstaan. Maar ik moet ’t zéker ’n x opnemen want ’t is schattig om te horen hoe ze de oren van je hoofd kletst! 😉