Afgelopen maandag waren opa en oma er weer ‘s. Dat hield in dat Jonne weer lekker met oma naar buiten ging om de  eendjes voeren, stokken te zoeken en te fietsen op de driewieler… Aan ’t eind van de dag was hij zó moe dat ie in slaap viel in de kinderwagenbak. Ach en Robin… moet ik daar ’n specifieke reden voor hebben om kiekjes van haar te plaatsen? 
Dacht ’t niet! :biggrin:

Nagekomen bericht: net moest ik even beide kinderen recht leggen in hun bedje. Robin was in haar wiegje hélemaal omhoog gekropen én, omdat de prachtige maar toch niet altijd even handige wieg, níet helemaal waterpas schijnt te zijn (hetgeen wij oplossen met handdoeken onder ’t matrasje) lag ze helemaal diagonaal.

Daarnaast hoorde ik net ’n doffe klap door de babyfoon. Omdat ik ‘r geen gejammer of gehuil achteraan hoorde, wist ik dat ’t niet Jonne was, die uit ’t bed was gevallen. Dat klopte, het bleek ’n Nijntje boekje te zijn dat nog in z’n bed lag. Al scheelde ’t voor hém ook nog maar ’n paar centimeters. In zijn onophoudelijke dweilsessies door ’t bed, was ie weer ‘s bij ’t voeteneind terecht gekomen, dáár waar ’t bedhekje ophoudt… Toen ik ‘m maar weer ff rechtlegde, prevelde hij zachtjes “YESS YESS… YESS YESS” Hij zei ‘r nog nét geen “we did it” achteraan 😉