Vanavond mocht Jonne nog één keer zijn schoen zetten. En de andere 3 kids dan natuurlijk ook. De laatste keer want volgende week (zondag, ja te laat maarja, kon ff niet anders, kniesoor die daar op let!) vieren we pakjesavondmiddag. Nog stééds denk ik niet dat ie al iets van ’t principe “schoen zetten” begrijpt want toen ik zei dat ie z’n schoen maar moest gaan pakken, pakte hij állebei z’n regenlaarsjes en wilde die aan gaan trekken. Ow, niet aantrekken? Neerzetten? huh? Nah, ook goed, het zál wel. En ondanks dat de anderen maar één schoen voor de tuindeur neer hadden gezet, zette hij ze er toch allebei neer… want één schoen/laars… je hebt ‘r toch 2, die horen toch bij elkaar? Anders raak je ze alleen maar kwijt!
We hebben éérst met z’n allen heel hárd allerlei Sint-liedjes gezongen. Jonne kent tot nu toe alleen nog maar Sinterklaas kapoentje en Sinterklaasje bonne bonne bonne. Maar de rest vond ie ook wel leuk, dus bij gebrek aan tekst, begon ie maar lekker gek te dansen. Die wortel en bosuitjes (ik hád nix anders, en dat vinden paarden ook heus wel lekker hoor!!) in de schoen, bleef hij toch wat vreemd vinden. Deze keer legde ik ‘r maar geen suikerklontjes voor ’t paard bij, die at ie van de week namelijk gelijk zélf op 😉 (bovendien is het voor het gebit van dat paard ook niet gezond, je moet tegenwoordig wel ’n b’tje verantwoord voedsel geven, óók aan de dieren, nietwaar?) Ennieweej, naar ’t schijnt mocht moeders vandaag ook haar laarsje zetten (getuige mijn nep-Uche-Uchje) dus ik ben héél nieuwsgierig wat ik zal krijgen.