Hoe dubbel kunnen de berichten zijn. Ik heb namelijk zélf net ’n telefoontje van de verloskundige gekregen dat de uitslag van de vruchtwaterpunctie bekend is. Het is gezond en we krijgen ’n dochter!!!

Ik ben natuurlijk súperblij maar ik kan ’t niet helpen dat het wel heel erg dubbel voelt.

Vriendinnetje Annemiek heb ik, net als ’n paar andere vriendinnen, via wederzijdse weblogs leren kennen. Haar oudste dochter is een dag ná Jonne geboren en dat schept ’n band. Begin dit jaar vertelde ze dat ze weer zwanger was en ik was natuurlijk súperblij voor haar en haar man. Enkele weken geleden vroeg ze aan mij of ik de aankondiging op haar website wilde doen als het zover was. Uiteraard voelde ik me erg vereerd. Tot gisteren…

Annemiek kwam via msn online en vertelde het verschríkkelijke bericht dat het kindje de avond daarvoor in haar buik was overleden… mán wat heb ik zitten janken! Dit kán niet, dit mág niet!!

Morgen moet ze van Marloes* (zo gaat ’t meisje heten) bevallen. My goodness, wat moet dát moeilijk zijn, bevallen van ’n dood kindje…

Lieve Miekje, Bernard en Karlijn, ik wil jullie héél veel sterkte wensen met deze moeilijke tijd. We denken aan jullie. For what it’s worth!