Allereerst wil ik iedereen ff heel erg bedanken voor alle lieve en wijze berichtjes.

M’n lief en ik hebben gisteren ’n goed en lang gesprek gehad en dat was best verhelderend. Natuurlijk houden we zielsveel van elkaar. We moeten er gewoon wel voor blijven waken dat wij niet in dezelfde valkuil vallen waar véél stellen met ’n klein kind in vallen: geen tijd meer overhouden voor elkaar. Da’s natuurlijk killing voor je relatie. Daarnaast kan ik niet ontkennen dat ik mijn rol als (de boze?) stiefmoeder ook soms bést moeilijk vind. Iets wat ik wellicht té vaak weggebaggataliseerd heb.

Wat moet ik er verder nog over zeggen, zonder dat ik al te veel in detail wil/ga/zal treden: it’s absolute worth fighting for so that it what we’re gonna do!