Of liever gezegd: all snot’s back again! ’n Paar weken terug had Jonne, op aanraden van de cb-arts een antibiotica kuur gekregen omdat de verkoudheid nu toch wel érg lang aanhield. Dat ging hélemaal goed, je zág het per dág afnemen. Maarja, zo’n kuur is ook niet eeuwig durend. Ik vond ’t sowieso al best lang, volgens mij heeft ie ‘r dik 2 weken mee gedaan. Zélf, denk ik, was ie ‘r best blij mee was, dat ’t op ’n gegeven moment op was want echt gemakkelijk ging ’t niet naar binnen (lees: we moesten ‘m in de houtgreep nemen en dan konden we ’t met ’n spuitje in z’n mond spuiten).

Voor mij had de kuur nog wel ff mogen duren. We waren ‘r nog geen 2 dagen mee gestopt of de bellen hingen alweer op z’n bovenlip. We’re sort of back to square one… nouja… okay, overdrijven is ook ’n vak! Maar hij is wél weer snótverkouden!

Ik voer ‘m nog steeds dagelijks erg veel mandarijntjes maar de laatste dagen bijt ie ’t sap eruit en laat dan, net als haar dochter, de uitgebeten velletjes uit z’n mond vallen. Pfff, verwend ventje! 😉

Ennieweej, ik duik nú m’n mandje in, morgen weer fijn ’n dagje werken en dan HEERLIJK WEEKEND!!! ’s Kijken of ik niet weer halverwege de dag gebeld wordt om Jonne te komen halen Dat gebeurde woensdag nl. wel omdat ie dus zo snotterig was en zich dus niet echt lekker voelde… aan de ándere kant, ’n vroeger ingaand weekend vind ik ook geen straf! :p

Van ’t weekend stort ik me wellicht wel weer ’s op ’n fijn scrap-freubelwerkje… ik beloof nix… maar ik kan ’t dan tóch niet uitstaan dat ’t niet wordt zoals ik dat wil… we zullen kijken wat we voor u kunnen doen!

Zucht… ik word ’n b’tje lijp van mezelf… Ik moet ’t gewoon niet doen, dat (s)crappen! Laat me nou gewoon ’n foto’tje plaatsen van Jonne in de ballenbak bij Kidsplayground (daar waren we vanmiddag) en laat ik daar nou niet ’n hoop omhéén willen freubelen! ’t Is tóch nooit zoals ik ’t hebben wil… dit kost me m’n nachtrust!!! (nee, ik ben níet, ik herhaal NIET naar complimentjes aan ’t vissen ofzo! Vind ‘m nog erg saai zo!)

Ennieweej, buiten dát was ’t wél erg leuk! ’t Is wél ’n échte Meijer (vaderskant). Eerst ernstig de kat uit de boom kijken! Maargoed, ’t was ook bést druk en voor zo’n kleintje zijn dat héél wat nieuwe indrukken. Wellicht dat ik ‘r morgen nog ff verder mee freubel, heb ‘r nu ff geen zin meer in…

Naar aanleiding van haar verhaal, dacht ik, dat moet ik ook proberen. De mandarijntjes waren bij de Appie in de aanbieding dus ik nam 1 netje mee. Die was in no time leeg dus ik ben later nog even naar de Appie teruggegaan om nóg ’n paar netjes te halen. Jonne vind ’t héérlijk!!!

…dus ik stap op die boot… of… boot… ’t is ’n soort drijvende bak met houten banken met daarvoor ’n soort sleepboot. En terwijl ik in die bak sta, zie ik dat Jonne nog op de kade staat… langzaam begint de boot in beweging te komen, steeds verder van de kade af. Ik gil en ik schreeuw dat ze moeten stoppen omdat m’n zoon ook nog mee moet. Maar ze luisteren niet. Ik schreeuw nóg harder. Niemand schijnt zich er écht om te bekommeren, een enkeling maakt ook wel ’n opmerking maar verder praat iedereen gewoon door alsof er nix aan de hand is. De schipper op de sleepboot hoort me nog steeds niet en blijft doorvaren. In paniek spring ik er af en probeer zo snel mogelijk naar de kade te zwemmen.

Ik moet ’n héél stuk omzwemmen en het water is súpergoor. Er drijft iets in ’t water, moet ’t opzij duwen om er door te kunnen… gátverrr, ’t blijkt ’n karkas van ’n groot varken te zijn!!! Door m’n hoofd gaat maar één ding: "kalm blijven, duw dat ding opzij en doorzwemmen!!" Hetzelfde doe ik met 2 koeien! Dan kom ik eindelijk bij de kade. Als eerste krijg ik e.o.a. fotoboekje van Jonne in m’n handen geduwd. Daar ben ik al súperblij om. Dan ren ik naar het gedeelte waar de mensen weer staan te wachten op de volgende boot en zie Jonne bij ’n mevrouw op schoot zitten…. ik huil, ik gil, ik schreeuw, ik ren en ik…

…word wakker en zie hoe m’n lieve mannetje nog héérlijk naast me ligt te slapen… Djiezus, dat was heavy!! Dat was dus vanochtend, toen we nog ff ’n tukje lagen te doen. Voor mijn gevoel heb ik héél hard liggen gillen. Maar hij is ‘r niet wakker van geworden dus wellicht viel ’t wel mee. Nee, ik ben níet zwanger maar heb op z’n tijd ook vage dromen. De meesten onthoud ik (zoals bijna iedereen) niet maar deze zie ik nog stééds héél scherp voor me, vraag me niet waarom.

Oh btw Jis: ik heb niet zo zeer van "wat zal het betekenen";-) Maar de beelden bleven nog wél lang in m’n hoofd hangen…