Tja, ken beuren. Heb ff nix te melden. Maar morgen gaan we met z’n allen naar de Beekse Bergen dus daar komt vást wel ’n (foto-)verslagje van. ‘k zei nét al in ’n mailtje tegen Ien, ben érg benieuwd hoe Jonne ’t zal vinden… voor ’t zelfde geld gaat t volkómen langs ‘m heen… 😉

In de tussentijd moet je misschien maar ff bij Aad gaan buurten. Staan áltijd wel leuke stukjes en wellicht zie je nog iets bekends. Je moet inmiddels wél ff naar beneden scrollen… of ánders hier ff kijken.

Ik kreeg van Cynthia nog ’n filmpje opgestuurd… 😉

Gisterenochtend werd Jonne rond ’n uur of half 8 wakker. Yep, het gaat stééds beter, hij wordt tegenwoordig gelukkig niet meer zo achtelijk vroeg wakker. Okay okay, dit is ook vroeg maar áltijd beter dan 6 uur (of nóg vroeger). Wellicht was ie nóg wel later wakker geworden als ik ‘m de avond daarvoor niet vergeten was te verschonen. Hij was zó moe toen we uit Scheveningen kwamen, dat ik ‘m, ná z’n flesje, eigenlijk zo snél mogelijk in bed wilde leggen. Maarja, dat hield wel in dat ie wakker werd met ’n dikke volle piesluier…

’s Ochtends hadden we nog genóeg te doen. Er moest namelijk nog e.e.a. worden opgeruimd na de afgelopen klusweek. Daarnaast moest de taart nog worden opgehaald en nog wat laatste boodschappen worden gedaan. Dus na hier als ’n wervelwind door ’t huis te zijn gegaan, Jonne weer ff op bed te hebben gelegd, ging ik op pad, Erik zou het huis en de tuin versieren.

Tegen de tijd dat ik weer terugkwam, zag de kamer er prachtig uit. Maarja, het weer was nog niet helemaal geweldig. Niet dat ’t koud was ofzo maar wel bewolkt en er kon ook elk moment ’n bui uitvallen. Toch wilde ik wel de mogelijkheid houden om ’t buiten te vieren dus werden ‘r ook wat slingers in de tuin opgehangen. En terwijl Erik dát deed, flanste ik nog ff snel ’n toepasselijk t-shirtje voor ‘m in elkaar. Wit, dus in no time ’n tikkie groezelig maar dat mocht de pret niet drukken.

Vanaf ’n uur of 2 kwam de visite. Naast de familie kwamen ook Guusje, Juul en Merel met hun ouders. Miran kwam in d’r eentje want arme Djonno heeft spruw. En Yuri was ook al ziekjes. Al met al was ’t ’n enorm gezellig(e) huis (tuin) vol. Jonne is door iedereen enórm verwend met aandacht en leuke cadeau’s. Van ons heeft ie ’n heel grappig loopwagentje gekregen met allerlei geluidjes en lichtjes. Verder allerlei Teletubbie- en Bumba speeltjes, dvd’s, ’n hobbelpaard, ’n Bob de Bouwer JCB, ballenbakballen, Hamertje tik, Hema bonnen, nah, téveel om op te noemen.

Tijdens ’t taart moment viel ‘r nét ’n klein buitje, dat was wel ff jammer. Maargoed, Jonne zat onder de parasol in z’n kinderstoel. Aangezien hij normaliter, als ik ‘m voer, altijd met z’n hand naar z’n etensbakje zit te graaien, had ik verwacht dat hij de taart ook wel vól bij de kladden zou grijpen. Maar helaas. Ik probeerde ‘m nog ’n b’tje te helpen door z’n handje in de taart te duwen maar dat vond ie maar nix. Ohwell, dán niet. Uiteraard heb ik ‘m wel wat flinke dotten slagroom gevoerd en dat vond ie dan wel weer helemaal bést. Meneer blijft in dát opzicht ’n tikkie lui en wil gewoon gevoerd worden. Stopt nog stééds nix zelf in z’n mond.

Wij hebben er ontzéttend van genoten. En naast dat ene klein buitje tussendoor hebben we tóch het grootste deel van de middag in de tuin gezeten. Jonne is om ’n uur of 9 als ’n blók in slaap gevallen. Werd rond middernacht nog wel even wakker maar na ’n half uurtje viel ie tóch weer in slaap om vervolgens vanochtend rond half 9 pas weer wakker te worden. Kijk, dát zijn bétere tijden!!! Wijsheid komt met de jaren, zegt men toch? 😉

Het was hélemaal súper vandaag! Maar ik ben nu dan ook hélemaal compléét gevloerd! Morgen (nah, okay, straks, het is nu al na 12en) maak ik wel ’n sfeerverslagje met wat foto’s.

HARTSTIKKE BEDANKT voor álle felicitaties! Echt hélemaal leuk!

Momenteel is ’t donderdag- op vrijdagnacht. Met ’n grijns van oor tot oor denk ik aan vorig jaar donderdagnacht. Jonne is tenslotte op vrijdag geboren. Ach, da’s ook onzin, ik denk eigenlijk de hele week en misschien wel al veel langer aan vorig jaar, hihi! Maargoed, ’t klinkt leuk. Toch vind ik deze nacht wél speciaal.

Vorig jaar rond deze tijd waren we net, of misschien nog niet eens thuis van het vuurwerkfestival in Scheveningen. Hoe dat is gegaan, kan je hier en hier teruglezen (goed dat ik ’t ff heb nagekeken, dat ik niet wéér ’t hele verhaal hoef op te schrijven).

Hihi, ik lees nét ook ff ’n mailtje wat ik die nacht om 2:56 heb verstuurd aan de receptioniste van de verloskundige praktijk. Ik ken haar toevallig ook via ’n andere weg, dus wij mailden zo nu en dan wel ‘s:

"Je gaat ’t níet geloven maar nog geen 5 minuten nadat ik dat vorige mailtje naar jou heb verstuurd, begin ik dúsdanig te "lekken" (ja sorry hoor) en ik héb zo’n vermoeden dat dat toch wel de vliezen zijn, die gebroken zijn… ’t ruikt iig níet als urine (wederom excuses voor deze details maar ik mág aannemen dat jij hier, beroepsmatig al wel eerder mee te maken hebt gehad! ;-)). ’t Is gelukkig níet bruin of groen maar ’n b’tje roze ofzo, volgens mij. GÓDVERRR, wáárom gebeurt zoiets altijd ’s nachts??? ‘k Voel nog nix qua eventuele weeën. Géén idee hoe dat zou móeten voelen maar men zégt altijd "dat herkén je gelijk!" dus daar ga ik dan ook maar vanuit. Nah, morgen maar ’s bellen… moet dan vást de mobiele bellen want volgens mij zíjn jullie ‘r op vrijdag niet, tóch??? Nah, ’t zal mij benieuwen bij wie ik dan terecht kom 😉 U hoort nog van mij! ;-)"

Aan de éne kant was ik héél zenuwachtig en aan de ándere kant was ik ook weer súperkalm. Maar wél stómverbaasd! En eigenlijk zat ik ‘r ’t zelfde bij als nu (al ben ik uiteraard nu ’n stuk relaxter, hihi). Ik achter m’n comp (ohja, afgewisseld met ’t toilet) en Erik 1 meter verderop in bed hard snurkend. In eerste instantie voelde ik nog geen weeën dus vond ik ’t ook nog niet nodig om hem wakker te maken.

Na ’n uurtje ofzo begonnen die toch ook langzaam op te komen. Oh my god, nú ging ’t dus écht beginnen… ’t idee dat ik voor ’t eind van ’t weekend (dúh) m’n kind gewoon zou zien, vond ik zó iets onwerkelijks!

Het gevoel van weeën kan ik nog stééds ’t best omschrijven als ’n band die om je buik zit, waaraan ’n soort dimmer is verbonden, die wordt opgedraaid en weer teruggedraaid en waar dan ’n soort prikkelende stroomstoten door worden gegeven. Je kunt ’t, denk ik, vergelijken met TENS. Ik heb zoiets volgens mij wel ’s op m’n schouder en op m’n enkel gehad. Alleen had ik toen de sterkte van de stroomstoten zélf in de hand. Nu niet, in tégendeel. De dimmer werd stééds sterker opgedraaid, de prikkels werden stééds sterker en ’t duurde stééds langer voordat ie weer werd teruggedraaid. Het werd tijd om de puf-technieken toe te passen.

Voorzichtig probeerde ik Erik wakker te maken….
"Eer…. Eeeheer…."
"hmmmm"
"Eeeheeerrrr, mag ik ff je aandacht?"
"Nah, moet dat nú? ik lig te slapen!"
"Ja maar volgens mij is ’t begonnen!"
(’n soort nerveus verbaasd) "Huh? wat?? hè? ohhh ehm…" om vervolgens weer als ’n blok in slaap te vallen! HAHAHAHAHAHAHA!!!

Nah, eerlijk is eerlijk, Erik is die dag m’n ábsolute steun en toeverlaat geweest hoor. Echt, veel mannen roepen altijd dat ze op dat moment zo weinig kunnen doen. Zo heb ik ’t niet ervaren. Hij lag naast me en hield m’n hand vast. Nix meer, nix minder en ’t was perféct! Niet mee lopen hijgen of tegen me aan lopen lullen dat ik dit of dat moest doen en dat was maar goed ook want dat had ik écht niet getrokken. Gek, dat je elkaar op zo’n moment zó goed aanvoelt. Of liever gezegd: gelukkig maar.

Goed, nog anderhalve nacht slapen… 😉 Die halve, daar ga ik nú maar aan beginnen.

Ik zag ’t er al bijna niet meer van komen maar ’t is nu toch eindelijk zo ver…  Na ’n héérlijk lang zwangerschaps- / bevallingsverlof moest ’t er toch van komen…

Binnenkort begin ik hier als secretaresse voor 3 dagen per week. Ik moet zeggen, ik heb ‘r erg veel zin in. Natuurlijk ben ik, gezien m’n niet zo gezellige werkverleden, wel ’n tikkie achterdochtig geworden maarrr, ik ga wéderom positief beginnen, ervan uitgaande dat ’t ook daadwerkelijk lang leuk blijft! Lijkt mij de beste instelling.

A.s. maandag contract tekenen en dan per 1 3 september aan de slag. Leuk!!!

Update: ehm, jah, ik héb in principe wel voor kinderopvang gezorgd alleen moet dat nog ff goed worden kortgesloten… onhandig is nu alleen, dat degene die daar over gaat, tot 27 augustus op vakantie is… maar gaat wel goedkomen, ga ik vanuit.

M’n liefie heeft vandaag (of eigenlyk inmiddels gisteren) ’n groot deel van de woonkamer van ’n nieuw fris verflaagje voorzien. Morgen verder met n ander kleurtje, ben benieuwd hoe hy er dán uitziet…

So cute, als wij "Hieperdepiep" roepen, doet Jonne z’n armen in de lucht voor "HOERA". Soms geeft ie ‘r zélf nog ’n oerkreet (oewaahhhh) bij, die met ’n b’tje fantasie bést door kan gaan voor ‘hoera’. En nee, hij steekt hier niet z’n vingers in z’n oren. Ik geef toe, daar lijkt ’t idd méér op! 😉

‘k Had ff geen zin om te foto-freubelen maar deze vond ik zó leuk dat ik ze ‘r absoluut op wilde hebben.