Jonne heeft ’n prutlipje. Vanmorgen wilde ie ’n hapje nemen uit ’t stenen muurtje tussen onze tuin en die van de buren… Niet bewust hoor, neuh, Jonne stopt nog stééds nix zelf in z’n mond. Maarja, hij wil stééds vaker staan en soms laat ie z’n steuntje wel ’s los… dat gaat nogal wikkel wankel… dan schrikt ie daar zelf eigenlijk ’n b’tje van en dan… tja, dan val je wel ’s om. Nix ernstig hoor, ’t beperkt zich tot nu toe tot wat schaafplekjes op neus, hoofd of lip dus dat valt allemaal nog héél erg mee. Deze keer is ’t dus z’n lip.

Als ik bijgelovig was, had ik nu ergens op ehm… wat was ’t… ongeverfd hout moeten kloppen ofzo, weet ik veel.. maar dat bén ik dus niet, dus ik hoop gewoon maar dat ’t bij dit soort futile wondjes blijft.

Overigens ben ik ‘r nog steeds erg blij mee dat zoonlief zelf nix in z’n mond stopt. Onze sluiptijger trakteerde ons vorige week namelijk nog op een dooie muis in de woonkamer!! En dat zijn dan tóch weer van die dingen die je niet in de mond van je kind wil terug vinden… ik voer ‘m voorlopig zélf nog wel even, dan heb ik ‘r nog enigszins zicht op wat ie binnen krijgt.

Ennieweej, het was niet z’n 1e schrammetje en hoe vervelend ook: vast ook niet z’n laatste, ik heb ‘r maar ’n eigen categorietje voor aangemaakt: "EHBO, m’n lust en m’n leven!" (idd, gejat van hem!)

Gisterenavond is Erik samen met Sacha naar 2 wedstrijden van het Amsterdam Tournament geweest. Voor hén was ’t de 1e keer dat ze in de ArenA waren. Jah ehm, we mogen hier dan wel in de 010-area wonen, zowel Erik als Sacha zijn gelukkig wél Ajaxiet en dus niet voor e.o.a. vaag, niet noemenswaardig R’dams cluppie. Geen hardcore hooligans ofzo hoor, gewoon líefhebbers. Dus géén abonnementen en dan kom je dus niet zomaar bij een wedstrijd. Behalve deze dus dat was wel een leuk uitje.

Ik wilde zélf eigenlijk ook wel weer ’s naar mijn geliefde Amsterdam. Dat was nl alweer véél te lang geleden. Dus ging Jonne lekker naar m’n ouders en ik ben gezellig samen met Annemarie, de zus van Erik, naar de Parade geweest. En dan bedoel ik níet de Gay Parade. Die was ‘r ook wel en da’s ook leuk (vind ik wel!) maar we zouden pas aan ’t eind van de middag richting de stad gaan dus die zou dan wel al afgelopen zijn, dácht ik… Nee, ik bedoel de Parade. Voorheen was dat ieder jaar vaste prik. Vaak meerdere avonden van de 2 weken dat ze in de stad zijn. Sterker nog: Erik en ik hebben daar 5 jaar geleden onze eerste date gehad. De afgelopen 2 jaar was ’t er eigenlijk niet van gekomen. 2 Jaar geleden zat ’t weer niet echt mee en vorig jaar… jah, vorig jaar was ik méér dan hoogzwanger!!! Ohja, en natuurlijk staat de Parade ook wel in R’dam maar da’s geen optie, vind ik. Dat háált ’t, qua gezelligheid, niet bij Amsterdam. (Doet R’dam naar mijn mening sowieso niet, maar goed, dá’s ’n ander verhaal)

Eén van de leukste dingen van de Parade is de boot er naar toe. En die heb je nou eenmaal alléén maar in Amsterdam. Hij vaart nl vanaf het Waterlooplein over de Amstel naar het Paradeterrein. Maar, vanwege de aanleg van die fijne Noord-Zuidlijn rijdt er momenteel op een, voor ons, vrij essentieel traject géén metro, waardoor wij dus vanuit Amstelveen niet op ’t Waterlooplein konden komen. En omdat ’t niet zo verstandig leek om er met de auto heen te gaan (drukte, parkeerkosten, enz), was mijn vader zo lief om ons naar het Waterlooplein tóe te brengen. Achteraf bleek dat we dus ook niet terugkwamen dús kwam Hannes ons ook weer halen… nah, is dát niet lief? Het voelde weer hélemaal als vroeger, in de tijd dat je door je ouders van en naar ’n feestje werd gebracht/gehaald. 😉

In en om ’t Waterlooplein bleek het nog één groot feest, als nasleep van de Gay Parade. Echt wáánzinnig! De Amstel voor de Stopera lag nog hélemaal vol met boten met daarop allemaal feestende mensen. Straight, gay, van álles door elkaar, geweldig! En ’t weer was natuurlijk ook fantástisch! Iedereen was in ’n good mood!

Op de Parade zélf was ’t ook hélemaal leuk. Vaste prik voor mij is eten bij Ellen van La Rana. De góddelijke lamskoteletjes!! Ik heb haar leren kennen toen ik bij het O.T. werkte, omdat zij daar vaak het catering verzorgde voor de cast en crew tijdens de voorstellingen. (da’s ook echt ’t énige wat ik mis van mijn werk bij ’t O.T.: de héérlijke maaltijden van Ellen) Maar eigenlijk at ik ook altijd al bij haar, voordat ik haar kende. Wel erg leuk om haar weer ’s te zien en spreken. En uiteraard was ’t eten ook weer zálig (al worden de lamskoteletjes tot mijn grote spijt wél met ’t jaar kleiner… maar dan nóg…).

Uiteindelijk hebben we 2 voorstellingen gezien. De 1e duurde nog géén 10 minuten en was erg grappig (ff kijken of ik daar nog ’n link van kan vinden) De 2e was van Spinvis. En ondanks dat ik de muziek van Spinvis bést leuk vind (ik zou niet na ’n concert hoeven hoor), ging dít écht boven m’n pet. Ernstig "culturáál". Daarbij duurde ’t ook nog zo’n 3 kwartier, dus dat was, vonden wij, ’n b’tje jammer.

En toen was ’t wel weer tijd om naar huis te gaan. Helaas hadden we nét de boot gemist dus dat zat ‘r niet meer in. Voor Hannes op zich gemakkelijker omdat dat dichterbij is en met de auto beter te bereiken (hij kwam ons halen, weet je nog wel). Voorts gingen we naar ’t huis van mijn ouders, Jonne halen om vervolgens (vanwege ’n vaag communicatiemisverstand) de mannen weer in de buurt van de ArenA op te pikken (wat notabene relatief dichtbij ’t Paradeterrein is). Uiteindelijk waren we rond 2 uur weer terug in Vlaardingen maar ’t was ’t zeker waard. Zowel de mannen als wij hebben ’n héérlijke avond gehad. En m’n ouders, volgens mij ook, met Jonne. ’s Kijken of we dat de komende week toch nóg ’n x kunnen gaan doen al vrees ik toch dat dat ‘r helaas niet in zit…