Ik geloof dat ’t eindelijk zover is. Twee iniminie rijstkorreltjes hebben zich een weg naar buiten weten te boren door ’t tandvlees van de onderkaak. Dus gelijk ’n tandem in ’t "fietsenrek in aanbouw" (nah, lama! ;-)). Rechts is íets beter zichtbaar dan links (voor zover je over "zichtbaar" kan spreken) maar volgens mij zijn ze ‘r állebei door. ’t Is wachten op de 2 boventanden want die wachten ook al héél lang op hun persoonlijke door- cq uitbraak… Maar verwacht voorlopig nog geen foto met het bewijsmateriaal. Beter dan dít wordt ’t op ’t ogenblik niet! 😉

Begin vorig jaar ben ik van huisarts veranderd. Dokter B, dezélfde als Erik en de kids, leek me wel handig en daarnaast was ik niet tevreden over mijn toenmalige huisarts O. Bij dokter B. ben ik 1x geweest voor ’n soort van kennismaking en om te vertellen dat ik zwanger was (schijnt helemaal niet meer te hoeven maar dat wist ik toen nog niet.) Maar deze dokter B, naar mijn idee nog redelijk jonge man (ergens eind 40???), hield er per 1 januari van dit jaar mee op en dokter H., die al ’n tijdje had meegelopen, had de praktijk inmiddels overgenomen. Maar goed, in de tussentijd was ik daar niet meer geweest, dus ik had de goede man nog nooit ontmoet.

’n Paar weken terug kreeg ik ’n oproep voor ’n uitstrijkje. Dit moest volgens het bevolkingsonderzoek eigenlijk vorig jaar al maar als je zwanger bent, doen ze ’t niet. En dát was ik vorig jaar, weet u nog wel? 😉 (seems like such a long time ago!) Ennieweej, dit kon/moest ik bij de huisarts laten doen. Dus ik belde voor ’n afspraak en kon die week gelijk terecht.

Dokter H. is ’n rustige, ietwat verlegen man van, ik dénk begin 40, met ’n engels accent. Ik heb mij laten vertellen dat hij uit Canada komt. Het was best ’n vreemde "eerste ontmoeting" maar ach, ’t moet nou eenmaal en ik ga ervan uit dat deze man dit wel vaker had gedaan. Ik maakte me ‘r dan ook hélemaal niet druk om. ’t Was allemaal zó gebeurd en na 2 weken zou ik de assistente bellen voor de uitslag.

Van de week stond de assistente op mijn voicemail. Of ik haar even terug wilde bellen. Oh nah, dat zal de uitslag dan wel zijn… hmm, ook raar, ik dacht dat ik háár moest bellen… als ’t dan maar goed was… Gelijk maar ff bellen dan…

Wat bleek: het glaasje waar men het gedoe’tje op had "uit-gestreken" (jah, hoe omschrijf je dat?) was, GODBÉTERHET, tijdens de verzending gesneuveld… of ik nóg ’n x wilde terugkomen. Whoaaaaaahhhh! Daarnaast vertelde ze dat de vrouw van de huisarts binnenkort dit gedeelte zou overnemen. Maar daarvoor moest ze nog wel ’n soort van "oefenen" (ja nee, ze had ’t al járen in Canada gedaan hoor, maar tóch…) of ik daaraan wilde meewerken… Ach ja tuurlijk, waarom ook niet!

Dus zodoende zat lag ik heden ochtend alweer bij m’n huisarts. Ik zei nog tegen ‘m "We’ve got to stop meeting like this!" maar ik weet niet of hij dat gehoord heeft! 😉