Ik las net ’n stukje bij Aad over roken en wilde daar ’n reactie opgeven… Uiteindelijk werd ’t ’n dusdanig lang verhaal dat ik dacht, hmm, daar kan ik dus nét zo goed ’n postje voor op m’n éigen log van maken…

Vorig jaar rond deze tijd ben ik vrij resoluut gestopt. Een bétere stok achter de deur had ik niet: ik was zwanger! En heus, ik heb écht hier en daar wel ’n paar trekjes genomen hoor. Héérlijk waren die. Maar écht roken deed ik niet meer. Ik moet zeggen dat ’t me, behalve die paar trekjes zo nu en dan, redelijk eenvoudig afging… terwijl ik voorheen toch best ’n stévige roker was!

Ik wist eigenlijk niet of ik ná m’n bevalling weer zou gaan roken… ik zou wel zien. Ik wilde eigenlijk wel ’n gelegenheidsrookster worden, was alleen bang dat ik véél te veel gelegenheden zou zien. Men zei ook dat ik dat tóch niet zou kunnen (maar goed, "men" verwachtte ook niet dat ik tijdens m’n zwangerschap überhaubt ooit zou kunnen stoppen) Gek genoeg valt ’t allemaal héél erg mee. Ik héb (of maak, hoe je ’t noemen wilt) ‘r nl niet zoveel gelegenheid meer voor.

Toch, af en toe, als ik bij Miranda ben ofzo, rook ik nog wel ’s een peuk en dan geniet ik ‘r ook écht van. (tegelijkertijd voel ik me ook weer schuldig als ik met m’n rook-adem bij m’n kind in de buurt kom ;-)) Zo ook afgelopen vrijdagavond, in Stairway. Dat was voor ’t eerst weer ná afgelopen oudejaarsavond. Mwah, bést netjes, al zeg ik ’t zelf.

Op de terugweg richting de trein verloor ik overigens m’n pakje*. Gelukkig stond er op ’t perron ’n vriendelijke jongeman waar ik een sigaret van kreeg aangeboden. Omdat ik ’t toch niet kon uitstaan dat ik m’n eigen pakje kwijt was, besloot ik nog ff bij de kaartenautomaat te gaan kijken of ik ‘m daar misschien had laten vallen. En omdat je je brandende peuk niet meer de stationshal in mag nemen, dacht ik, ik leg ‘m ff op die paal… zoals je wel vaker ’n peuk ff in ’n asbak legt. Hoe zeer kan je de roker ontmoedigen: je kán je peuk nl helemaal niet ff neerleggen, hij viel doodleuk ín de paal!

Het bewijs dat niet alle rokers asociaal zijn, werd geleverd door de jongen die mij eerder al ’n peukje had gegeven: hij bood me er wéér een aan!

*Mijn moeder zei later "zie je wel, da’s ’n teken!" Jajajaja, ’n teken, dat ik beter op m’n spullen moet letten zeker!