Weet eigenlijk nog stééds niet wat ik wil: thuis of in ’t ziekenhuis bevallen. Tot nu toe heb ik nog geen medische indicatie waardoor ik in ’t ziekenhuis zou móeten bevallen dus de keuze ligt nog stééds bij mij. Er valt voor allebei wat te zeggen, qua voor- en nadelen. Gelukkig mag ik tot op ’t laatste moment beslissen dus heb ik nú maar bedacht: zolang mijn gevoel (én de verloskundige natuurlijk) zegt, dat ’t allemaal wel kán, blijf ik lekker thuis. En mocht ik ’t tóch op m’n heupen krijgen of de verloskundige laat weten, dat het om wát voor reden dan ook, verstandiger cq nodig is, dan gaan we uiteraard alsnóg naar ’t ziekenhuis.

Qua thuisbevalling heb ik eerlijk gezegd nog wél steeds ’t schrikbeeld voor ogen van hoe ’t anderhalf jaar geleden bij de buurvrouw van hiernaast is verlopen. Die bevalling zélf ging geloof ik hartstikke goed maar bij ’t halen van de placenta verloor ze zóveel bloed, dat ze alsnóg naar ’t ziekenhuis moest. Okay, kán gebeuren, denk je dan maarrrrrr, aangezien ze horizontaal vervoerd moest worden en hun slaapkamer, nét als die van ons, op de 1e etage zit, moest ze door de brandweer met ’n hoogwerker uit ’t raam getakeld worden… dussss…

Okay okay, ook hierin laten we ons weer niet gek maken! Want wát is nou, statistisch gezien, de kans dat dat mij óók zal overkomen??? P’cies, d’rom, dahbedoelik!

Ennieweej, aangezien ik dus officieel sinds afgelopen donderdag thuis mág bevallen, hebben we vandaag ’t bed maar ’s op de verplichte verhogers gezet. Nope, géén kratjes bier, geloof dat dát ook had gemogen maar ik zie dat toch niet zo zitten met al die gaten erin (bovendien konden we het statiegeld wat die kratjes opleveren, best voor ándere doeleinden gebruiken!) Gewoon, van die keurige "Thuiszorg"-verhogers. ’t Bed moet eigenlijk óók nog van de muur af, maar dat komt later wel. Wil ik nu nog niet, omdat

• A: ik altijd graag tegen de muur aan slaap
• B: ik daar ’n plank heb, waar al m’n flesjes water en ándere rotzooi op staat, en
• C: m’n kussentjes, die ik vakkundig om me heen verzameld heb liggen, dan allemaal uit bed vallen.

(dit is overigens géén keuze-mogelijkheid hoor, ze gelden álle 3! ;-))

Heb maar wél ff ’n krukje achter ’t bed gezet wat als af- cq ópstapje zal moeten gaan dienen. Normaliter ga ik ‘r nl (zéker ’s nachts) altijd via ’t voeteneind uit maar, mijn hémel, nú is de afstap wel héél erg hoog!

Goed, ik zal u morgen informeren naar ’t niveau van deze hoogte, of ’t al dan niet éénzaam was en of we niet door de eventueel aanwezige ijlere luchten, uit ons bedje zijn gevallen! 😉