En zo is dag 4 ook alweer bijna voorbij.

In eerste instantie wil ik ff iedereen héél hartelijk bedanken voor alle lieve berichtjes n.a.v. Jonne’s geboorte. Wow, dat is wél héél gaaf hoor, alleen dáár al voor wil je én ’n kind én ’n weblog! 😀

Zo goed als dat de 1e nacht ging, zo ehm… nah, ánders verliep áfgelopen nacht. Na de voeding rond middennacht wilde meneer ábsoluut niet meer in slaap komen. Brullen brullen brullen, wát je ook deed. Zullen wel krampjes zijn geweest. ’t Enige wat ‘m stil kon krijgen was, door ‘m op je pink te laten zabbelen… zo zeg en zabbelen doet ie! ’t Lijkt wel ’n klein kalfje, hihi! Maarja, hállo, er móet dan toch ’n moment zijn waarop ie in slaap valt zodat wíj dat ook kunnen gaan doen… forgét it! Al met al geloof ik dat meneer ons vanmorgen rond half 6 met rust liet… en om half 9 stond kraamverzorgster alweer op de stoep! ***ZUCHT*** en bedankt schat, wij houden wél van jou! 😉

Over onze kraamverzorgster Sylvia trouwens: wát ’n geweldig mens! Gezellig, súper no nonsens, net als wij en ’n ábsolute steun en toeverlaat. Kortom hélemaal goed!

Inmiddels is ook de nodige kraamvisite al voorbij gekomen. Uiteraard zijn de opa’s en oma’s langsgeweest. Zowel hier als in ’t ziekenhuis. Maar ook de 3 andere kids met hun mama, zíjn zus, háár broer + schoonzus, zijn nichtjes + vriend, vriendje + vriendinnetje Sig & Alex… kortom, dat gaat bést lekker. Ook dáárvan zal ik binnenkort wat foto’s online laten zien (want jah, iedereen moet wél met ‘m op de foto hé!) maarja, dat kán helaas niet met deze préhistorische laptop.

Voorts word je natuurlijk ook de hele dag door iedereen gebeld & gesmst. Ondanks dat de kaartjes nog niet zijn verstuurd (tja, díe waren nog niet klaar!) trachten we tussen 12 en 15 uur wél ’n sóórt van rusttijd aan te nemen. Maar ik moet eerlijk zeggen dat dat tot nu toe nog niet écht gelukt is. Tja, ik vind ’t héérlijk hoor, al die aandacht! 😉

Ff voor Lia, Marijn, Maartje, Miranda en ál die andere dames die ’n b’tje tegen ’t eind van hun zwangerschap lopen en hier zo nu en dan langskomen: het is zoooooo leuk!!! Jah, dúh, da’s ’n understatement… maar écht, ’t is zóooo gááf, zo’n klein hummeltje! Okay, ik zal éérlijk zijn: die bevalling zélf vond ik géén feest! Dat gedeeltje mogen ze wat míj betreft voortaan zónder mijn geestelijke aanwezigheid de revu laten passeren… maar daarná… Wow!!! 🙂