Heerlijk hoor, dit soort dagen. Je moet ‘r toch niet aan dénken dat je met dít weer ergens op kantoor of in ’n winkel moet staan! Toch wordt dit voor mij binnenkort wél weer de realiteit. Na er ruim ’n jaar uit te zijn geweest, gaat deze dame per 1 augustus weer voor 20 uur per week aan de slag! En natuurlijk is ’t ook hártstikke noodzakelijk want óndanks dat we momenteel door de oprotpremie van Erik z’n voormalig werkgever ff niet zo héél krap zitten als anders, moeten er toch gewoon weer centjes verdiend gaan worden.

Vandaag heb ik ’n halfjaar contract getekend bij dit bedrijf. De afgelopen keren was ik steeds erg enthousiast over mijn nieuwe baan, nu ben ik daarin wat terughoudender (misschien tóch iets geleerd van de afgelopen jaren?). Ik weet nog niet zo goed wat ik ervan moet vinden omdat toch niet echt ’n branche is waar ik ook maar enige affiniteit mee heb. Maargoed, wellicht komt dat nog, uiteraard hoop ik ‘r het beste van.

Het was nog even de vraag of het allemaal wel door zou gaan omdat ik, naar aanleiding van ‘n open sollicitatie, ook door hen werd uitgenodigd voor ’n gesprek. Toegegeven, dát bedrijf had mijn voorkeur. Het eerste gesprek met mijn eventuele directe collega was ook heel erg leuk. Helaas kwamen we er met de baas niet uit qua dagen enzo. En ik hád tenslotte al zicht op die andere baan en daar de kdv dagen op aangepast. Die kon ik niet weer zomaar gaan veranderen. Ach, ik geloof ook dat ’t wel goed is, ik ben ‘r achteraf gezien niet rouwig om.

De uren die ik bij m’n nieuwe werkgever ga werken zijn ook best relaxed. Maandag van 10.30 tot 17 uur en dinsdag & donderdag van 9.30 tot 17 uur. Nah, lekker toch? Kan ik de kids iig zélf naar school / kdv brengen.

Maargoed, dát is allemaal vanaf 1 augustus en dat duurt voorlopig nog wel ff. Eerst moeten we nog lekker 2 weekjes met/op (doorhalen wat niet van toepassing is) vakantie! 😉

Vandaag nog ff kunnen genieten van ’n laatste dagje aanklooien. Vanaf morgen ben ik ’n working mom. Vanaf morgen moet ik 3 dagen per week werken en gaat zoonlief 3 dagen per week naar de kinderopvang… hmmm… jaaahhh, ’t zal vast wel héél erg leuk worden… denk ik… hoop ik… ga ik gemakshalve maar vanuit! 😉

Afgelopen donderdag was dan eindelijk de première van het toneelstuk “Wie is ‘r bang voor Virginia Woolf”. Het is ’n maand uitgesteld omdat de schrijver van ’t stuk de Nederlandse vertaling, die het OT had gemaakt niet accepteerde, dus toen moest men weer op zoek naar één van de 2 NL vertalingen die wél was goedgekeurd.

Mijn première van ’n toneel première. Iedereen was erg nerveus maar omdat ik ’t nog nooit had meegemaakt, had ik er zelf helemaal geen last van… tja, wat kon ‘r gebeuren, tóch?

Nu dus eindelijk ’t hele stuk gezien. Moet eerlijk zeggen dat ik de eerste 2 bedrijven wél ’n héle lange zit vond… wel mooi hoor, absoluut, maar toch… dik 2 uur… Na de pauze kwam ’t 3e bedrijf. Daarvan kende ik de tekst voor ’n groot deel uit m’n hoofd omdat ik dáár met náme bij gesouffleerd had. Was wel grappig.

Daarna was ’t borreltijd. Gelukkig heb ik niet zo veel geborreld zodat ik nog kon terugrijden. Zag ’t niet zitten om midden in de nacht dat hele stuk door de zeikregen terug te moeten fietsen. Toch moet ik daar nog wat op vinden hoor.

Ennieweej, lag pas om 3 uur in bed en kon natuurlijk voor geen méter slapen. Gelukkig hoefde ik de volgende dag pas om half 12 te beginnen. Dat was wel lekker.

In het theater is het gebruikelijk dat je voor de première “toys” koopt voor iedereen. die aan het stuk heeft meegewerkt. Gewoon ’n kleinigheidje om men “toi toi toi” te wensen. Omdat er in ’t stuk nogal veel “gezopuh” wordt, had de productie bedacht dat ’t wel leuk was om voor iedereen van die kleine flesjes drank te kopen. Van die minibar flesjes…. Dus Marije en ik waren donderdagmiddag op zoek gegaan naar ’n slijterij om ’n aantal van die flesjes te halen. Terwijl ik in de auto wachtte, liep zij bij de desbetreffende zaak naarbinnen. “Goh” zei de dame achter de toonbank “er was van de week ook al ’n vrouw die ’n hele hoop van die flesjes te halen”… Oeps… En jah hoor, donderdagavond kwamen we erachter dat niet alleen wij dit idee hadden maar ook Mirjam, de regisseuse van ’t stuk, had voor ons allemaal zo’n klein flesje drank gehaald. Hihi. Wat wel héél erg leuk was, was dat Mirjam ‘r allemaal kaartjes aan had gehangen en voor iedereen ’n persoonlijke tekst had geschreven. Bij mij stond “Je hebt een optimistische en dappere sprong in het OT diepe gewaagd!” Nah, leuk toch? Vind ik wel.

Nah, verder heb ik momenteel niet zoveel… binnenkort meer “spannende ontwikkelingen”