aug 12
	Cards & gifts

Naast dat ik vandaag éindelijk dat prachtige geboortekaartje van Juul heb mogen ontvangen (thx very much, mams, in ’t écht is ie nog véél mooier dan op de website!!!), kreeg ik over de post nóg ’n héél lief cadeautje van mijn dierbare vriendinnetje Sigrid en haar liefje Alex. Wat heb ik gelukkig toch nog veel leuke, lieve en atente mensen om me heen!

aug 6
	Long time no see!

Have to admit it’s getting bigger, It’s getting bigger all the time…(vrij gewrampeld naar Beatlesnr "Getting better") mijn buik dan hé! Die laatste loodjes worden, als ik ff zeggen mag, nu toch idd bést heavy. Rustig aan doen dus. Nou vind ik dát niet zo moeilijk hoor, hoef mezelf daar op zich niet zo héél erg toe te dwingen! 😉 Ik heb níet zo’n drang van ik moet dít nog doen en dát nog doen… neuh… volgens mij ben ik ‘r wel klaar voor (voor zover je er klaar voor kán zijn!)

Oh bij de weg, ik ben nú ook officieel met zwangerschapsverlof hè! Heb weliswaar al sinds eind maart geen werk meer (which I actually didn’t mind at all!!!) maar ik was tot déze week wél nog steeds sollicitatieplichtig. En aan die plicht heb ik me uiteraard keurig gehouden. Over álgemeen heb ik hélemaal geen moeite om die briefjes ruimschoots te vullen met de diverse sollicitaties die ik verricht maar nú was ’t, in mijn ogen niet meer dan ’n ietwat nútteloze formaliteit. Zéker de laatste maanden sloeg ’t natuurlijk hélemaal nérgens meer op. Néé, ik bén geen luie werkschuwe profiteur die graag d’r hand op houdt bij de staat, ik wil bést werken maar wíe neemt ‘r nou ’n hoogzwangere vrouw, die op ’t púnt staat met verlof te gaan, in dienst? Ennieweej, de kómende 16 weken hoef ik me dáár iig niet druk over te maken want dan val ik onder de WAZO. Ná die tijd stort ik me wel weer op de arbeidsmarkt.

Maarreh, wat betreft die rust… het slapen en die tukjes tussendoor líjken héérlijk maar ómdraaien en overeindkomen (want jah, lig je nét en dan moet je tóch weer mínimaal ’n stuk of 3x toe de toilets) is écht ’n dráma! Spierpijn, aan de zijkant, zo nét onder m’n ribbenkast. Alsof je zojuist met ’n totáál ongetraind lichaam in ’n íets té enthousiast tempo 200 sit-ups hebt gedaan! (dat van dat ongetrainde lichaam klópt wel maarreh…) Daarnáást heb ik ook ’t gevoel dat ik ’n enórme fietstocht heb gemaakt met ’n véél te hard zadel op m’n fiets! Moet ik die uitleggen offeh…? Nah, dat zal ’t "indalen" wel zijn… Cbibi, was ’t niet? Nou goed, uiterlijk nog ’n week of 5 en dan is dat ook voorbij! ’t Wordt nu toch wel tijd dat meneer ’s in z’n eigen bedje gaat liggen! Ja nee, niet dat ik wil dat ’t nú al komt hoor, ik wil, datumtechnisch nog wel ff ’n paar weekjes wachten. Anders zitten al die verjaardagen helemáál zo krap op elkaar. Maar ik kijk wél uit naar ’t moment dat ’t zover ís!

ff Wat ánders: ik had ’t al eerder over het ontmoeten van vriendinnetjes, die ik al héél lang niet had gezien. Vandaag was weer zo’n dag want vanmiddag kwamen Gonda en Jos met kids Barbara en Wessel bij ons op pré-kraamvisite! Gonda ken ik al sinds m’n 16e. In die tijd gingen we regelmátig in weekend met ’n vast groepje stappen. Maar, zoals bij meer mensen gebeurt, er kán ’n moment komen dat je, door verschillende levenswijzen, enigszins uit elkaar groeit. Zo ook wij. We hadden nog wel contact hoor, zo héél af en toe, over de telefoon en later wel weer wat meer, via msn. We zágen elkaar alleen vrijwel nooit. Toch heb ik bij haar nooit ’t idee gehad dat de één pissed off was op de ánder, omdat de ánder al héél lang niets van zich had laten horen. Iets wat je tóch váák ziet bij vrouwen onderling (ik hoop overigens níet dat ik me daarin vergis en dat zíj dat gevoel wél had…) Neuh, áls we elkaar dan weer spraken, voelde dat altijd weer als "van ouds". Al moet ik absoluut tóegeven dat ’t wél schandálig van me is, dat ik alléén (bijna 7 jaar geleden) bij Barbara en nóóit bij Wessel op kraamvisite ben geweest. Wessel is nu al ruim 2,5 en ik heb ‘m vandáág pas voor ’t eerst "in ’t echie" gezien! Geldt eigenlijk ook min of meer voor Barbara want die heb ik ook maar 1x gezien toen ze net ’n paar maandjes oud was. Superleuke kids trouwens, allebei. In ’t begin ’n b’tje verlegen maar al vrij snel lekker bijdehand enzo! Hou ik wel van.

Zie hiernáást de súperstoere broek die ik van Barbara (nádat ze de baby-kamer had gezien én over haar 1e verlegenheid heen was;-)) voor zoonlief heb gekregen. Het was sinds dágen ook weer ’s héérlijk weer dus we hebben lékker in de tuin gezeten. En daar stond uiteraard nog ’t badje. IJs- en íjskoud maar blijkbaar níet koud genoeg want de kids (ook Romana en Luca, die nog ff langskwamen) lieten zich daar niet door weerhouden. Ik vond ’t errug gezellig!

aug 5
	Son en zee…

Vandaag weer ’s in good old Amsterdam geweest. Iets met géén tijd om met de hele familie ’s avonds uit eten te gaan dus daarom dan maar samen lunchen… tja… nah, genoeg daarover. Had op zich gráág nog ff wat van de Gay parade willen zien, ’t was nl ook práchtig weer maar daar is helaas dan weer niet zoveel van gekomen.

Op de terugweg, de dag was inmiddels behoorlijk gevorderd, nog ff ’n patatje en ’n ijsje in Zandvoort gescoord. En in Zandvoort woont Sonja, ’n vriendinnetje van me, die ik eigenlijk al jááááren niet meer had gezien. Sinds kort hebben we weer af en toe contact. Dús haar ff gebeld en met haar afgesproken. ’t Was erg kort maar wél héél leuk om haar weer ’s te zien! Heb ’t idee dat we niezoheulveul veranderd zijn behalve zij getrouwd en ik zwanger, maar verder… neuh. En das maar goed ook! 😉 Kreeg van haar nog ’n súperkjoet pakketje met ’n rompertje, slabbetje en ieniemienie slofjes! Überschattig, zouden sommige mensen zeggen. En zoals je op de foto ziet, heb ik ook ’t keien-aankleedkussen-hoes gekregen. Thx, Gil, hij is súper!!!

mei 21
	The Want of a Neel

Cupid indeed did her thing! ’s Allemaal jouw schuld, Neeltje! Maarreh, u can be proud of it! Bij de weg: ik vond zowél de bruid áls de gom er behóórlijk op gekleed!!!

feb 28
	Tegoedbon-inleverdag…

Erik had voor z’n verjaardag van Sigrid en Alex een “klus-hulp tegoedbon” gekregen. Alex is nl héél handig met klussen. Erik kán ook best klussen hoor maar tóch op ’n ánder niveau. Laat ik zó zeggen, de hulp van Alex was zéér welkom!!!

En zo kwam het, dat de heren zondag fijn de kastenwand hebben staan vertimmeren op de toekomstige kamer van Sacha, en Sig en ik ons in de tussentijd tegoed hebben gedaan aan ’n dagje sauna. Daar hadden wij nl nog 2 tegoedbonnen van liggen, die Erik ooit ’s heeft gekregen via de krant (met ’t idee daar ’n stukje over te schrijven) en geldig waren tot 5 maart a.s. Het was toch doodzonde geweest als we daar níx mee hadden gedaan.

Erik krijg ik tóch niet mee naar dat soort dingen en Sig doe ik er juist weer een héél groot plezier mee. Mezelf overigens ook, ben ik sinds kort achter. Vroeger vond ik ’t maar nix, zo’n heet hok. Hield ’t ook nooit lang uit. Maarja, ik was ook alleen van die hokjes gewend die je bij het zwembad van een Holiday Inn hotel hebt. Wist ik veel, dat ’t véél meer om ’t lijf heeft en dat ‘r allerlei diverse sauna’s zijn. Daarnaast moet je gewoon áltijd ’n flesje water bij je hebben, dan hou je ’t gewoon véél langer uit. Héérlijk hoor! Dat mogen we, wat mij betreft, wel vaker doen.

Op zich vind ik de prijzen daar óók best meevallen: € 25,50 voor de hele dag onbeperkt gebruik van sauna, scrubzout, turks stoombad, zwemmen, enz enz. Da’s goed te doen want ze hebben best veel verschillende soorten sauna’s. Maar goed, we hadden nú die vrijkaarten nog, dus dat was helemaal lekker. Ik had níet verwacht dat ik er ’n héle dag door had kunnen brengen. Ik dacht, ach, uurtje, misschien 2 uurtjes maar dan hebben we ’t wel gehad. Uiteindelijk hebben we er tóch zo’n 5 1/2 uur rondgepoedeld. Daarnaast hebben we ons ook nog ff tegoed gedaan aan ’n zonnebankje en ’n lichte lunzzz!

Het enige wat je als nádeel zou kúnnen noemen, is dat ’t bést druk was. Maar goed, misschien moet je gewoon niet op zondag maar op ’n doordeweekse dag gaan.

Nah, het lijkt wel ’n reclametekst! Dat ís ’t niet, ik heb ‘r óók geen aandelen. Het was gewoon lekker. Foto’s van het werk van de mannen, volgen binnenkort.

Bij de weg: om de dag ff goed en gezond af te sluiten, hebben we ons daarná ff getrakteerd op ’n lekkere vette Chineze hap! Kortom: lekker daggie gehad!!!

feb 21
	Ook andere dingen!

Ondanks dat ik, als aanstaand moeder, misschien ernstig geneigd ben, om ’t hier alléén maar over de komende baby (en álles wat daarbij hoort) te gaan hebben, wil ik daar toch wel héél erg voor waken! Natúúrlijk is ’t ’n hele inpact op je leven, maar alsof je daarnaast helemaal nix meer meemaakt! Djiezus, dat zou wel héél erg zijn! Omdat ik ’t zelf misschien niet gelijk door heb, mag (moet!!) men mij wijzen op overmatig baby geleuter. Dat kan gewoon in ’n reactie op dit log of in het gastenboek.

Afgelopen weekend was overigens best druk. (OOK VOOR ‘N NÍET ZWANGERE!!) Zo waren we zaterdag éérst op de verjaardag van mijn vriendinnetje Sigrid, waar we hebben zitten weerwolven. Vaag maar wel geinig spel.
Sig en Alex wonen in Koekange (voor “stadsmensen”, lees: middle of nowhere). Dat ligt in het práchtige Drenthe. En aangezien dat dus niet écht naast de deur is, bleven we daar logeren in één van de tuinhuisjes. Ik kan je vertellen: da’s leuk in de zomer, maar in de winter is dat GODVERGETEN KOUD!!! Nou hebben zij daar wel wat aan proberen te doen, door ’n kacheltje in het huisje aan te zetten. Toen we ‘r binnenkwamen, was ’t ook best behaaglijk. Maar omdat ik weet, dat Erik ’n bloedhekel aan warme “slaapkamers” heeft, had ik ‘m uitgezet… dát had ik beter niet kunnen doen.
IK BEN GODVERRR-DE-GLOEIENDE, ZOWAT DOODGEVROREN!!! Daarnaast ben ik ook bést wel ’n tikkie inkennig (noem ’t “verwend”, whatever) qua matrassen. Aangezien mijn ouders vroeger ’n woninginrichtingszaak hebben gehad, heb ik altijd op goeie matrassen geslapen. Dit matras had, als ik ff zo vrij mag zijn, meer weg van ’n hangmat. En dan heb ik ’t nog niet eens over ’t feit dat ik, zoals je weet, ’s nachts régelmatig naar ’t toilet moet. Daar moest ik dus het huisje voor uit en naar ’t woonhuis van Alex en Sig… Kortom: ik heb nagenoeg geen oog dichtgedaan. Ik heb Sig en Alex ook vriendelijk bedankt voor de gastvrijheid maar verteld, dat ik dát dus nooit meer doe… geen probleem hoor, even goeie vrienden.
Daarna moesten we nog naar de verjaardag van Neel.
Dus vanuit Koekange reden we richting City-of-Neel.
Die had zich (met het oog op de Winterspelen in Turijn) behóórlijk staan uitsloven op allerlei Italiaans georiënteerde taarten en hapjes.

Even ’n paar hoogtepuntjes visualiseren:

of wat dacht u van:

Need I say more? Om je vingers bij af te likken, echt wáánzinnig! Daarbij was ’t ook nog súpergezellig! Baal alléén dat ik m’n eigen cadeautje (van haar voor mij) vergeten ben…