Vriendinnetje Annemiek heb ik, net als ’n paar andere vriendinnen, via wederzijdse weblogs leren kennen. Haar oudste dochter is een dag ná Jonne geboren en dat schept ’n band. Begin dit jaar vertelde ze dat ze weer zwanger was en ik was natuurlijk súperblij voor haar en haar man. Enkele weken geleden vroeg ze aan mij of ik de aankondiging op haar website wilde doen als het zover was. Uiteraard voelde ik me erg vereerd. Tot gisteren…

Annemiek kwam via msn online en vertelde het verschríkkelijke bericht dat het kindje de avond daarvoor in haar buik was overleden… mán wat heb ik zitten janken! Dit kán niet, dit mág niet!!

Morgen moet ze van Marloes* (zo gaat ’t meisje heten) bevallen. My goodness, wat moet dát moeilijk zijn, bevallen van ’n dood kindje…

Lieve Miekje, Bernard en Karlijn, ik wil jullie héél veel sterkte wensen met deze moeilijke tijd. We denken aan jullie. For what it’s worth!

Vandaag ben ik samen met vriendinnetje Esther naar de opening van de studio van dierbare webvriend Aad Meijer geweest. We hadden ’n enórme bos zonnebloemen voor ‘m meegenomen. In de fotostudio moet ’t vaak, op ’n paar lampen na, erg donker zijn. Maar wij vonden dat hij en zijn vrouw (en dochter Zoë natuurlijk ook) wel wat zonnestralen in hun leven verdienen (héél verhaal, als je ’t weten wil moet je maar naar z’n eigen site gaan).

Naast Aad kwamen we nog ándere bekenden tegen zoals Palisa en zijn wederhelft. En ook Peetje was daar met manlief, dochter en bolle buik.

Zie hier de bolle buiken-parade van Esther en Peetje. Helaas kon ik niet meer foto’s maken omdat de batterijen weer ’s op waren. (of misschien durfde ik niet, met al die échte fotografen die daar rondliepen ;-)) Als je meer wil zien, moet je maar ff bij haar of bij haar kijken en wellicht dat ‘r bij Aad zelf ook nog wel foto’s op de site komen te staan. Het was ’n mooie gezellige middag. Aad jaagt hiermee z’n droom na en da’s toch geweldig als je van je hobby je beroep kan maken. Ik wens ‘m héél veel geluk en plezier.

Moest vanmiddag voordat ik wegging overigens nog erg lachen (zit ’t nét via de Hyves aan haar te vertellen). Jonne werd tijdens z’n middagslaapje helemaal huilend wakker. Erik wilde ‘m eigenlijk alweer mee naar beneden nemen terwijl hij ‘r pas ’n uurtje in lag. Dus ik pakte ‘m op, kalmeerde ‘m een beetje en fluisterde:

• bejje nog een beetje moe?
• hij terugfluisterend jaahaa
• ik fluisterend moet mama je dan maar weer ff in bed leggen zodat je nog ff verder kan slapen?
• hij weer fluisterend jaahaa verder sápuh!

Dat klonk zó schattig, dat terugfluisteren. En inderdaad, ik heb ‘m teruggelegd en meneer heeft vrolijk nog ’n paar uurtjes verder geslapen. Lekker hoor.

Rond ’n uur of half 6 was ik weer thuis, alwaar mijn mannen een lekkere pyama-dag hadden gehouden. Na ’t eten zijn ze nog ff lekker samen in bad geweest. Gelukkig had ik daar weer batterijen voor m’n fototoestel.

Als je aan de éne kant Vlaardingen hebt… en aan de ándere kant Koekange (da’s Drenthe), dan ligt dat bést ’n eind uit elkaar… Jah, nee, voor Australische begrippen is ’t om de hoek, maar laten we eerlijk zijn, voor Nederlandse maatstaven is bijna 200 km gewoon vér! Daar rijd je niet ff voor ’n uurtje naartoe. En da’s bést behoorlijk balen want daar woont mijn vriendinnetje Sigrid. En zoals ik pasgeleden verteld heb, heeft Sigje net ’n zoon, Perre. Uiteraard zijn we destijds op kraamvisite geweest maar daarná had ik ze niet meer gezien.

En zo besloten we: we’re gonna meet half way. Dan kom je uit in… Amersfoort. Dus hebben we héérlijk ’n dagje geshopt, gesjokt, geleut en bijgebept in Amersfoort. En dat was weer érrug gezellig. Helaas was knoeperige Perre uitgerekend vandaag ’n b’tje hummelig. Maar dat mocht voor ons de pret niet drukken.

Jonne was zowaar zéer voorbeeldig vandaag (zei ik, objectief als ik ben…). Die bleef het grootste gedeelte zonder ál te veel strubbelingen gewoon lekker in de buggy zitten/hangen/liggen/slapen. Ohja, behalve vanmorgen toen we nét aankwamen. Op het pleintje waar we hadden afgesproken stond er zo’n kermisdraaimolengeval met paarden, motoren, brandweerwagens enz enz, dus leek het me leuk om daar met hém in te gaan. Nah… dat was niet zo’n groot succes! Hij vond ’t hélemaal nix, wilde alléén bij mij op schoot en toen het geheel zich in beweging bracht, zette Jonne het enórm op een brullen!

Overigens was het shop-gedeelten natuurlijk weer voor hem. Hij is weer ’n superstoer zomerjack, 2 broeken en 2 t-shirts rijker.

De rest van de tijd hebben we héérlijk geleut en bijgekletst. Ik vond ’t een geslaagd dagje. Moeten we vaker doen! Ennieweej, nu morgen 1 dagje werken en dan de rest van de week héérlijk vrij!!!
[photopress:280420081637.jpg,thumb,pp_image][photopress:280420081640.jpg,thumb,pp_image][photopress:280420081639.jpg,thumb,pp_image]
[photopress:280408_001_1_2_3.jpg,thumb,pp_image]
 

Vandaag kreeg ik ’n cAADeautje over de post. Gekregen van Aad. Hij had namelijk gelezen dat mijn eigen camera ’n tikkie aan z’n eind is en hij vond toch wel dat ik met name nú, nu Jonne nog jong is, véél foto’s moest maken. Hij had ‘r nog eentje over, die mocht ik hebben. Liéf hé?!

Aad, je bent ’n ábsolute held!!! Maar dat wist ik zó ook al! 😉

Vanavond moest ik ff in ’t centrum van ons durrup zijn om wat inkopen te doen. Tegenover de ingang van de parkeergarage is ’n zalencentrum gevestigd voor bruiloften en partijen en toevallig weet ik dat zij daar wel ’s moet werken.

Op ’t moment dat ik de garage in wilde rijden, zag ik dat er ’n feestje gaande was. Tenminste… er liepen mensen in en uit… dus jah… Ik vroeg me gelijk af, zal ze moeten werken vanavond? Zal ik ff kijken of ze ‘r is? 😉 We "kénnen" elkaar eigenlijk alléén van onze regelmátige reacties op elkaars log en af en toe ’n mailtje over en weer.

En toen dacht ik, oh what the heck, ik ga ’t gewoon vragen… en zo stond ik even later oog in oog met MamaJis. Héél kort maar, want zij had ’t druk en ik stond ernstig met m’n auto in de weg. Maar ik vond ’t super grappig. Vreemd en toch ook weer heel vertrouwd!

Nice to meet u, Jis! Als je weer ’s in de buurt bent van deze waanzinnige metropool en ’t minder druk hebt, gaan we ’s ff life bijbeppen! (als jij dat tenminste ook leuk vindt, hihi!)

Even nog ’n aanvulling op m’n vorige berichtje van al die zwangere vrouwen. Esther zei ’t al in haar reacties: als alles goed was gegaan, was zij nu rond deze tijd bevallen… áls alles goed was gegaan…

Lieve Es en Rich, helaas is ’t bij jullie anders gegaan. Té triest en zwáár oneerlijk! Dikke knuffel van ons.

Omdat ’t weer dit weekend tóch niet zo mooi werd als in eerste instantie was verwacht, hebben we onze bbq afspraak met Guusje en haar papa en mama ’n paar weekjes uitgesteld… helaas maar waar… maar ’t was écht niet lekker buiten en we hadden toch voor buiten afgesproken en niet voor binnen. Gelijk hebben ze, binnen is momenteel iet écht uitnodigend…) Ohwell, tegen die tijd is de keuken af (dus dan is ’t binnen ook beter), de nieuwe bbq gecoat en is alles nóg veel mooier! Gaat hélemaal goed komen want wij vinden ’t allemaal héél gezellig als Guusje en haar papa en mama komen!

Alweer ’n collage? Yep! Vandaag kwam namelijk één van de leukste meisjes uit web-logland samen met haar moeder bij ons op visite. Wij kregen ’n héél schattig plantje en Jonne kreeg ’n gave emmer met schep en gieter. Perféct voor in ’t badje! En terwijl Guusje en Jonne lekker in ’t badje zaten te poedelen, hebben wij (de moeders + 1 vader) héérlijk met ’n rosé’tje op onze loungebank gehangen. ’t Was tenslotte schítterend weer.

Overigens duurde ’t badplezier ook weer niet zó lang… Jonne had geen zwemluier om en vandaag werd duidelijk dat we dat béter wel hadden kunnen doen… ‘r dreven ineens zúlke rare stukjes in ’t water, hihi!

Wederom heb ik gemerkt hoe ontzéttend leuk die (web-)logs zijn en hoe leuk en gemakkelijk ’t is om met elkaar in contact te komen. Es, je bent ’n kei-gaaf (hihi) mens en je heb ’n práchtdochter! (2 eigenlijk maar Sanne heb ik nog nooit gezien). Wij vonden ’t écht súper gezellig en hopen dat Guusje en haar mama (en wellicht ook haar papa) nóg ’s langskomen.

Vandaag ’n stuk gaan lopen met Miranda en de kids. Was wel ff lekker en waarschijnlijk ook best goed voor ons, hihi! (op de blaren op m’n voeten die ik nu heb, ná!) Daarna nog ff bij Miran in de tuin gezeten. ’t Is zó grappig hoe die 2 jochies steeds meer op elkaar reageren.

Net liet ik Jonne bovenstaande collage (in aanbouw) ook zien, begon ie gelijk te grijnzen. En dan zéggen ze wel dat babies dat op die leeftijd nog helemaal niet kunnen zien… (net zoals hun eigen spiegelbeeld) hmm, ik heb daar oprechte twijfels bij. Elke x als ik Jonne ’n nieuw gemaakte foto laat zien, ook al is ’t op m’n mobiele, begint ie gelijk te lachen. En foto’s die er nog opstaan en die hij dus eerder heeft gezien, reageert ie duidelijk ánders op. Dus jah… ik weet ’t niet hoor… misschien is ’t mijn verbeelding of iets wat ik graag zou willen zien… I doubt it.

Voorts heb ik nog ’n héle kekke fietstas gekocht (vind ik zélf). Als je met zo’n kotertje op de fiets weggaat, moet je nou eenmaal e.e.a. meenemen. Ik kan je zeggen: een schoudertas is in dit geval géén feest. Die wordt al gauw dusdanig zwaar dat de striemen in je nek staan. Bovendien zwabbert dat. Snelbinders kunnen niet omdat ik die op déze fiets niet kan bevestigen (ivm versnellingen) en ’n dubbele tas kan niet omdat ik aan 1 kant zo’n fijne buggydrager heb zitten (hoe meer tasruimte, hoe meer overbodige rotzooi je meeneemt, nietwaar?!). Ik vond dít ’n mooi alternatief en zeg nou zélf, hij kleurt bést leuk bij m’n fiets, tóch? 😉

Nou goed, nu is alles wel zo’n b’tje compleet, nu moeten we maar weer ’s gaan fietsen dan! Ach, wat ik al schreef, het gaat stééds beter en ik begin ‘r nu ook wel steeds meer de lol van in te zien. Jammer dat Miranda nog niet met Djonno kan gaan fietsen. Die is daar nog nét ff te jong voor.

Morgen komen Guusje en haar mama bij ons langs. Lijkt me hartstikke gezellig! Ik sluit niet uit dat er hiervan weer ’n mooi fotoverslag zal komen.