Aangezien zoonlief tegenwoordig niet meer kan slapen zónder zijn 2 Tuttefluts*, heb ik bedacht dat onze dochter ook maar 2 eigen exemplaren moet krijgen. Maar dan uiteraard wél in ’n vrouwlijk kleurtje. Nah, zie hier mijn Crea-Bea uitspatting (véél ingewikkelder dan dit moet ’t ook niet worden hoor ;-)).

*f.k.a. TutteFRUTS maar door Jonne zélf veranderd in TutteFLUTS, wellicht ’n kleine verwijzing naar Flut van Knofje…

Verliefd? Ach tuurlijk, altijd nog wel maar vlinders in m’n buik? Euh… not lately… of tóch? Of zal ik nu dan tóch al ergens in de verte héél vaag m’n 2e kindje voelen fladderen? Hihi, héél apart!

Jonne is ziek. Gisterenavond na ’t eten moest hij overgeven (notabene ná z’n lievelingsmaaltje de zalmpasta!) en voelde per direct aan als ’n straalkacheltje op volle toeren. Afgelopen nacht is ‘ie diverse keren wakker geworden en heeft ie nóg minimaal 2x overgegeven. ’t Was ’n onrustig nachtje dus (al weet ik dat natuurlijk ernstig te relativeren met de rommelige nachten die zij regelmatig meemaken).

Vanmorgen heeft ie z’n rijstwafel, plakje snijkoek en z’n beker melk / thee er ook in etappes weer uitgegooid. Daardoor kon hij vandaag ook niet naar ’t KDV. Ik hoop van hárte dat ie morgen wel kan, althans, dat we morgen ff heen en weer kunnen (de oplettende lezer weet dat Jonne normaliter helemaal niet op donderdag naar ’t KDV gaat maar alleen op woensdag en vrijdag… daar komt overigens per 1 oktober de dinsdag bij!) want dan wordt de schoolfoto gemaakt. En dat vind ik toch wel weer ’n unique momentje: de éérste schoolfoto van m’n zoon dus je snapt, die wil ik niet missen.

Jaja, ik ben nog stééds bezig om ’n speciaal hoekje te creeëren voor de vakantiefoto’s. Het gaat alleen niet zo vlot. Zit zelf ook nog ernstig in de “langzaam-aan-modus” en kan daar maar moeilijk uitkomen.

Zowaar begint zoonlief tegenwoordig zélf dingen in z’n mond te stoppen. Zie hier ’n demonstratie van de krentenbol met boter. Maat houden is nog niet helemaal z’n sterkste punt. Alsin: dat je éérst je mond moet leeg eten voordat ‘r ’n nieuwe hap bij kan. En dat de blaadjes van de rozenstruik volgens hem ook best lekker smaken, vind ik dan weer ’n minder goed idee.

Naast ’t feit dat hij nog steeds snótverkouden is, heb ik vandaag ook geconstateerd dat er linksonder ’n kies aan het doorkomen is. Verbazingwekkend. Hij heeft bij lange na nog niet eens al z’n gewone tandjes! Maargoed, het zij zo. Dit alles bij elkaar maakte hem erg hangerig en zeurderig. Daarom heb ik maar besloten om hem morgen niet naar de opvang te brengen maar heb ik mijn ouders gevraagd om ’n dagje op te komen passen. Laat ‘m nog maar ff 1 dagje thuis hangen, uitsnotteren. Bovendien vinden zij dat ook hartstikke leuk hoor, dus ik sla 2 vliegen in 1 klap! 😉

Daarnaast ben ik erg benieuwd hoe ik me zélf morgen zal voelen. Ik heb nl vanavond voor een jaar verbonden aan de sportschool en dus voor ’t eerst getraind. Nah, best lekker bezig geweest. Daarna als afzakkertje nog ff ’n zonnebankie genomen, hihi! Goed, we zien wel… ben benieuwd of ik morgen spierpijn heb. Ik ga nú iig slapen!!!

Vandaag ben ik met Jonne weer ’s bij de opvang gaan kijken. En nét als de vorige keer, zie ik ’t hélemaal zitten. En Jonne ook. Die keer was ie nog ´n b´tje sjaggie maar vandaag was ie hélemaal gezellig. En dat terwijl ik ´m toch wakker heb moeten maken uit z´n ochtendslaapje om daar op tijd te kunnen zijn. De dame van de opvang krijgt er hulp van 2 leuke meiden bij. Jonne liet zich rústig door hen oppakken. Toen we ´r even zaten, gingen de meiden met ´n deel van de kids op pad en ik kreeg écht ´t idee dat ie bést met ze mee had gewild. Bij hun vertrek zat ie ´n b´tje beteuterd te kijken. Nah, naar mijn idee alleen maar helemaal goed. Vrijdag gaat ie alvast even wennen. Weet nog niet of ie gelijk de hele dág gaat of maar ´n paar uurtjes, dat hangt ´r ook ´n b´tje vanaf of de groep weer op stap gaat.

Voorts weer ´n memorabel moment: Jonne heeft sinds vandaag héle echte heuse kinderschoenen!!! Dus niet van die baby-dingetjes met zo’n slap zooltje maar échte "ik-kan-(bijna)-lopen"-schoenen! Ik vind ze écht superkewl! En dáárom onderaan dit berichtje een "spannend muziekje", gewoon, voor de leuk…dusss…

Daar had ik overigens ook "These boots are made for walking" kunnen nemen want met deze superboots én de handige IKEA EKORRE loopwagen, die ik gisteren heb aangeschaft, wordt dat lopen nu natuurlijk écht ’n eitje! Toch vind ik dit nr. bedúidend leuker!

So cute, als wij "Hieperdepiep" roepen, doet Jonne z’n armen in de lucht voor "HOERA". Soms geeft ie ‘r zélf nog ’n oerkreet (oewaahhhh) bij, die met ’n b’tje fantasie bést door kan gaan voor ‘hoera’. En nee, hij steekt hier niet z’n vingers in z’n oren. Ik geef toe, daar lijkt ’t idd méér op! 😉

‘k Had ff geen zin om te foto-freubelen maar deze vond ik zó leuk dat ik ze ‘r absoluut op wilde hebben.

Begin dit jaar schreef Mama Jis een heel mooi verhaal over haar jongste Miniman, waar geen spoortje baby meer aan te bekennen was… Naast ’t feit dat ik me de afgelopen weken constant loop af te vragen wat ik vorig jaar rond deze tijd allemaal aan ’t doen was (lang leve m’n weblog), moet ik daar bij Jonne dus ook heel erg vaak aan denken: mijn baby is ook al ’n tijdje geen baby meer… jah, formeel is ‘ie dat nog anderhalve week wél maar als ik naar ‘m kijk, en dan nog ’s wat foto’s van ’n paar maanden geleden bekijk, dan is ’t ineens zó hard gegaan. Het is zo’n stoer jochie aan ’t worden. Hij kruipt de héle kamer door (al dan niet de kat achterna), staat, loopt héél kewl met 1 hand langs de salontafel naar de stoel, vergeet af en toe om zich vast te houden en staat dan ineens tot zijn grote schrik heel eventjes helemaal los, vált daardoor ook soms… met als gevolg dus die prutlip of ’n ándere schram. Geeft kusjes (dat wil zeggen: hij buigt z’n hoofd met open mond naar je toe, zoooo schattig! ;-)), enz. We zijn nu aan ’t oefenen, dat ie na "hieperdepiep" bij "hoeráááhh" z’n handjes in de lucht doet. ’t Is al ’n paar x gelukt.

Z’n haar werd ook steeds langer (jah, dúh! ;-)) In ’t verleden heb ik er zelf ’n paar x de tondeuze overheen gehaald maar dat wilde ik nu niet meer. Toch, écht lekker zat ’t de laatste tijd niet. Tuurlijk, schattig hoor, van die babykrulletjes in z’n nek maar eerlijk gezegd begon ’t steeds meer op ’n Haags matje te lijken en dát willen we dus niet voor onze kleine sjonnie! Voor je ’t weet, komt ie met ’n ADO Den Haag shirt aanzetten… brrr! Dus ben ik vandaag voor ’t eerst met ‘m naar de kapper geweest.

‘k Was héél nieuwsgierig hoe hij daarop zou reageren, wetende dat ik zelf vroeger absoluut niet stil kon zitten (eigenlijk nog stééds niet). Maar blijkbaar zijn die kapsters daar héél goed op getraind want ’t ging hártstikke goed, ze deed dat echt héél leuk met hem. Jah, ehm, als ik ff eerlijk ben: zélf ga ik niet naar die keten, de plaatjes op de site en de coupes van de dames zélf wekken bij mij niet de gedachte op om me daar ’s fijn een kapseltje aan te laten meten, niet helemaal "mijn soort-type-genre" zegmaar… maargoed voor Jonne was ’t hélemaal prima en die € 12,75 die ze ‘r voor vroegen vond ik ook niet wereldschokkend.

Er is in totaal eigenlijk helemaal niet zovéél van af hoor en dat hoefde ook niet. Gewoon, nét genoeg dat ‘r weer ’n b’tje model in zit. B’tje "dzjell" in de kuif en klaar is klara! Nah, best ’n stoere coupe toch?! En ook dát maakt ‘m gewoon weer mínder baby, vind ik zelf.

Meisjes, meisjes, wat zíjn jullie toch allemaal ongedúldig! Die foto komt r écht wel aan hoor! 😉

En zo eindigt ’n dag waarin véél werd gestaan, met opa en oma ’n bezoekje aan de kinderboerderij werd gebracht, gekropen, gejammerd en toch zéker 7 poepbroeken werden geproduceerd (ik dénk zelfs meer, ben alleen de tel ’n b’tje kwijt!) Wij wachten nog stééds op doorkomst van de 2 boventanden… dat kan in feite ieder moment gebeuren… dusseh… tóemaar zou ik zeggen… ’t verlost ons allen van ’n hoop ge-emmer! 😉

"Rrrrrrriehhh rrrriehhhh rriehhh!" Daar gaat Jonne op z’n knieën de kamer door… of de tuin… of waar dan ook… ’n slijmspoor achterlatend als ’n slakje 😉 Maar dan wél ’n stúk sneller!

Hij heeft sinds gisteren ook iets nieuws ontdekt: dan trekt ie zich aan de stoel of ’n tafel(-poot) omhoog totdat ie op z’n knieën zit en wil dan eigenlijk ’t liefst gaan staan… alleen die laatste fase wil nog niet helemaal lukken en dat vindt ie niet leuk! Dan houdt ie z’n ene been zo omhoog (puntje van z’n teen op de grond) als ’n hondje dat tegen ’n boom staat te piesen, hihi! Daarnaast kan ie z’n evenwicht ook nog niet te lang behouden dus dan valt ie ook om. En dán is het natuurlijk brullen!

Gisteren resulteerde dat al tot ’n klein bloedneusje… Hij kroop richting de bbq (zo’n klein bol afsluitbaar geval op 3 pootjes) waar hij zich aan optrok. Nah, écht stevig is dat ding niet dus toen viel hij naar voren en stootte z’n neus langs de rand van dat ding. BRÚLLÚHHHHH!!! ’t Was uiteindelijk niet zo héél erg en ’t was ook zó weer over maar eerlijk gezegd vind ik ’t toch best eng! Ik ben over ’t álgemeen niet zo’n overbezorgd typje en meestal doe ik ’t af met "Oh boem! Kusje over!" (voorál zelf niet te spastisch gaan doen!) Maar met dít soort momenten ben ik toch als de dood dat ie keihard z’n hoofd stoot ofzo… is dat erg suf?
(die hangmat hieronder is overigens geen probleem, daar blijf ik gewoon naast staan, vind ie helemaal geweldig!)

Ik báál zo dat die loopstoeltjes tegenwoordig niet meer mogen. Nu zou nl voor hem ’t perfécte moment zijn om daarin rond te sjezen. Maar ’t schijnt niet goed te zijn voor de voetjes of de heupen, ik weet ’t niet precies. En die ándere loopkarretjes die wél mogen, of die dingen waar ze achteraan moeten lopen (die babyrollators), daar is ie nog wat te instabiel voor. Hij kan nog niet écht zonder al te veel steun op zo’n auto’tje ofzo zitten… iemand tips??? Ik kan ‘m toch niet de hele tijd in z’n kinderstoel laten zitten… en ’n helmpje ga ik ook zéker niet doen! (’t arme kind, ik zie ’t al voor me, hihi!)

Oh bij de weg: Aangezien ik binnenkort toch écht wel weer ergens aan ’t werk moet (nee, ik heb nog nix concreets), gaan we a.s. vrijdagochtend ’s ff kijken bij ’n gastoudergezin. Daarover later meer.

Ik geef toe, die sterretjes maken ’t wel héél corny… ahjoh, ’t is tóch bijna kerst… ehm, ohnee… Nah, ik moest ’n klein btje verbloemen dat de foto niet zo héél scherp was enzo… maar ’t was zó’n mooi moment!

M’n lieve kleine blonde Ikeaboy was half wakker – half in slaap, ik had ‘m nét z’n laatste fles gegeven. Toen kwam ie zó héérlijk tegen me aan gekroeld, hij kroop bijna ín me! Bij wijze ván dan hé… Ik had moeite om ‘m weer in bed te leggen, had graag de héle nacht zo met hem willen blijven zitten, ware het niet dat de stoel niet zo héél erg comfortabel is…

UPDEET: ’n uur nádat ik dit berichtje had geplaatst, zat ik dus weer zo… alleen tóen met ’n klaar wakker jochie. Ik ging voor ’t slapen gaan nog ff bij m’n mannetje kijken en omdat hij hélemaal bovenin z’n bedje lag, dacht ik ‘m ff naar beneden te schuiven… tja, dáár werd hij wakker van… en wilde toen voorlopig niet meer slapen… niezoslimvanmamah… :-S