Nog één nachtje slapen en dan is mijn kleine meisje alweer ’n jaar! 

Tja,en dan ga je mijmeren hé… over dat jaar geleden… hoe ’t allemaal ging. Zucht! Ik moet ‘r toch niet aan dénken om ’t nog ’n x over te moeten doen! Sorry hoor, maar wát ’n ellénde vond ik die bevalling en dat gedoe met rug. Wat was ik (om méérdere redenen uiteraard) ZIELSGELUKKIG toen mijn meisje eenmaal geboren was, gezond en wel en met álles erop en eraan. En da’s dus alweer ’n jáár geleden… tjemig… ’t gaat hard! 😉

Afgelopen donderdag kwam m’n moeder met ’n kerstjurkje voor Robin. Had ze gevonden op ’n bazar en voor 2 euro mocht ze ‘m hebben. Nah, schattig toch! Echt extréém klef… maar tóch stiekem bést leuk, al zeg ik ’t zelf,hihi.

Inmiddels gaat ’t kruipen bij Robin stééds beter. Heb 2 maillots met die antislip stippen gedaan maar zónder dat, gaat ’t ook steeds beter. En van de kruiphouding gaat ze nu ook over in de zithouding… alleen daarná terug naar die kruiphouding, dat wil nog niet echt lukken, dan wíl ze nog wel ’s met d’r koppetje vooróver vallen. Da’s níx leuk en dat laat ze ons dan lúid en duidelijk weten. Maargoed, door dat kruipen wordt ze natuurlijk stééds mobieler en komt ze op plekken waar je haar liever níet over de vloer ziet gaan… de keuken bijvoorbeeld… of ze gaat áán dingen zitten waar met náme Jonne ’t niet mee eens is: zijn speelgoed.

Ja Jonne wordt stééds jaloerser. Alles wat Robin beet heeft, moet hij hebben. Of ’t nou van hem is of niet, dat maakt hém niet uit, op dát moment is ’t wél van hem en voorál NIET van Robin. En dan kan je er wel op blíjven hameren dat ze “samen moeten spelen, sámen moeten delen” maar daar heeft Jonne niet zo héél veel boodschap aan. Alles is van hém. Zo óók papa en máma. Als die met Robin kroelen, wil hij ‘r ook bij. Als Erik Robin “mama” probeert te laten zeggen (waar op z’n tijd ’n héle lieve “HUMMÁÁHHH” uitkomt), laat Jonne merken dat hij dat woordje óók (al?) kan zeggen. En als hij z’n eten niet op wil eten, dan zeg ik “nah, dan geef ik ’t wel aan Robin!” dan weet hij niet hoe snél hij z’n eten op moet eten 😉 Maar hij is ook bést héél lief voor d’r hoor, ze krijgt véél kusjes van d’r grote broer. Nou zóu ’t zo leuk zijn, als ik hierónder dan ’n leuke foto van hun twee zou kunnen plaatsen, alleen, die heb ik ff niet paraat… Komt nog wel!

Morgen auto halen!!! 😀

Morgen is ’t zo ver. Dan gaat Robin ook naar ’t KDV. Hoe dichter het punt nadert, hoe meer ik ‘r tegenop ga zien. Alles in m’n lijf schreeuwt “IK WIL DIT NIET!!” En waarom zóu ik ook? ‘k Heb tóch nog geen werk! Maar door dat klotesysteem hier in Nederland heb ik geen keus dus zal ik wel móeten. Bij ’t KDV is ‘r ’n wachtlijst van hier tot Tokio en zonder plek kan ik geen baan accepteren (voor zover díe al voor ’t oprapen liggen).

En het is niet dat ik ’t KDV niet vertrouw. Daar gáát ’t helemaal niet om. Die meiden zijn allemaal hártstikke lief. (al vind ik ’t stiekem bést jammer dat ze niet in dezelfde groep als d’r grote broer komt maar okay) Jonne heeft ’t daar ook vréselijk naar z’n zin. Maar dan nóg! Jonne is ouder, die is daar lekker aan ’t spelen. Wat moet zo’n klein hummeltje daar nou? Die ligt hooguit ’n btje in de box of in ’n bedje te slapen en verder niet. Ik kan ’t niet uitstaan dat ik niet ’t eerste jaar van haar leven gewoon lekker thuis kan blijven omdat de financiën dat niet toelaten. Ik ben hélemaal voor ’t Zweedse systeem. Daar krijgen papa en mama gezamenlijk 96 weken verlof en is ’t niet eens toegestaan dat je je kind vóór de leeftijd van 1 jaar naar ’t KDV brengt. En natuurlijk zal ‘r daar ook e.e.a aan de hand zijn, dat niet klopt maar toch…

Na nog ’s wat te hebben gegoogled, dénk ik toch wel te kunnen vaststellen dat Robin de Zesde ziekte heeft. Of misschien al heeft gehád… De koorts is iig wel zo goed als voorbij. Ze heeft wel wat rode vlekjes in haar gezicht maar verder eigenlijk niet over de rest van haar lijfje. Zal ’t donderdag, als ik naar ’t cb moet, nog ’s navragen.

Ach, ze heeft ‘r verder helemaal niet zo’n last van hoor. Ze blijft nog steeds grotendeels vrolijk. Soms heeft ze geen zin in ’n flesje maar of dat nou écht dáármee te maken heeft, vraag ik me af.

Morgen heb ik ’n intake gesprek voor haar op ’t KDV. Daar zal ze per 1 juli ook 3x per week naartoe gaan. Ze komt in ’t zélfde gebouw als Jonne maar wél in ’n andere groep. En incase u wondered, nee, ik heb nog géén baan maar ben wél hard op zoek. Zal wel moeten, helaas. Maarja, de kids niet naar ’t KDV brengen, is ook geen optie want dan word je weer keihard onderaan de wachtlijst gezet. Toch baal ik ‘r érg van dat ik bij haar niet ’t eerste jaar thuis kan blijven.

Woonde ik nu maar in Zweden…