Okay, toegegeven, hij is ‘r behóórlijk laat mee… maar dat dóet ‘r niet toe. Het ís eindelijk zover! Onder lichte druk van de KDV juf (ze gééft ‘m gewoon geen tuitbeker meer) drinkt Jonne nu EINDELIJK uit ’n gewone beker. En natuurlijk gaat ‘r écht nog wel ’s wat overheen maar hij kán ’t bést! M’n liefie is alleen gewoon ’n btje lui en heeft nou eenmaal liever zo’n gemakkelijke tuitbeker. Nah, dát doen we dus niet meer hé! (hooguit ’s avonds als hij nog wat water wil, voordat ik ‘m naar bed breng)

Update: ’t gaat nog niet allemaal vanzelf hoor… vanmorgen wilde hij nix drinken uit ’n gewone beker. Maar we blíjven volhouden 😉 En ik zeg ook niet dat ik die tuitbeker nooit meer tevoorschijn haal. Net wat Esther zegt, ik heb ook weer geen zin om de hele tijd met ’n dweiltje achter ‘m aan te lopen… maarrr… géén standaard tuitbeker meer.

Niet zo gemakkelijk als de éérste avond maar wél ’n stúk beter en sneller dan gisterenavond. En ik hoefde ‘m ook niet tijdelijk in z’n ledikantje op onze slaapkamer te leggen… Ik ben ook ff lekker naast ‘m gaan liggen… en da’s best knus hoor, in zo’n klein bedje, hihi. ’t Gaat nét 😉

Overigens ben ik dólblij dat dat anti-uit-bed-val-hekje er op zit want da’s dus écht geen overbodige luxe! Ook hier dwijlt hij namelijk in zijn slaap z’n héle bed door 😉

Wow! Ik ben positief verrást! Jonne heeft vannácht héérlijk geslapen!

Voordat ik zelf naar bed ging, ging ik natuurlijk ff bij ‘m kijken. Toen moest ik wel erg lachen: hij lag namelijk áchter de deur op de grond. Hierdoor kreeg ik in éérste instantie de deur niet eens open. Maar goed dat hij in z’n slaapzak lag en dat we laminaat op de vloer hebben liggen want daardoor schoof hij gemakkelijk opzij, hihi! Ik moest zó lachen maar durfde er géén foto van te maken. Had achteraf gemakkelijk gekund want ‘s  toen ik ‘m weer in bed legde, werd ie niet eens wakker, hihi.

Eén keer werd hij rond ’n uur of 6 even wakker… offeh… wakker is ’n groot woord. Even ’n klein peeuwtje (dus dát zal je dan wellicht gehoord hebben, buum) maar dat was alweer héél snel over. Rond ’n uur of kwart over 7, half 8 werd ie wakker omdat de rest ook op moest staan, dat brengt natuurlijk het nodige geluid met zich mee. Erik legde ‘m toen ín z’n slaapzak nog ff bij mij in bed en daar bleven we samen nog zéker ‘n half uurtje liggen. Echt héérlijk!

Of ’t nou komt omdat ie toch stééds ’n b’tje hummelig is of dat ’t écht aan z’n nieuwe bedje ligt: I don’t mind, we hebben een prima nacht achter de rug. Nou weet ik natuurlijk dat “in het verleden behaalde resultaten geen garantie voor de toekomst bieden” maar dat zien we komende nacht wel weer!