Afgelopen woensdag was het dan EINDELIJK zover!!! Na ruim 2 jaar ploeteren en zwoegen mocht Jonne EINDELIJK afzwemmen voor zijn A diploma!!! Opa Hannes en oma Leny waren zowaar nog in het land dus konden komen kijken.

Lieve Jonne, ik ben súpertrots op je!!! xxx

Na afloop zijn we met z’n allen een pannenkoek gaan eten bij het plaatselijke pannenkoekenhuis.
Erg gezellig al had ik zelf na ’n halve al meer dan genoeg :dizzy:

Vandaag had Jonne z’n verjaardagspartijtje.

Vorig jaar deden we thuis. Leek ons kostenbesparend… en leuk… allerlei ouderwetse spelletjes. Dat was ook leuk hoor. Maar aan ’t eind van de middag toen de kindjes waren opgehaald, waren wij volkómen kapot! En ’t huis was ’n téring bende! En achteraf gezien was ’t ook helemaal niet zo goedkoop! Dat moest ook ánders kunnen, leek ons…

Gelukkig wilde Jonne dit jaar héél graag ’n bowlingfeestje. Had ie bij buurjongetje Ben gezien. Leek ‘m gaaf! Dus werd het ’n bowlingfeestje. Mét Ben, Sami, Djonno, Brett en Jasper. Het was super! Verzamelen, cadeautjes, uurtje bowlen en patatjes eten. In de tussentijd waren de jongens héérlijk aan ’t rondrennen en tikkertje spelen. Het leek zelfs wel alsof ’t bowlen ’n soort van hinderlijke onderbreking was 😉 Maargoed, daarna werden de kids weer door mama opgehaald. En dat was het! Géén troep in huis, geen uitgebreide voorbereiding, geen extra  uitgaven voor de te organiseren spelletjes, aankleding, het knutselen enz enz. Gewéldig! Niet dat we volgend jaar wéér gaan bowlen, dán gaan we weer ergens anders heen. Maar ’t was hélemaal super! Zowel voor de jarige, de genodigden als papa en mama! 😉

Gelukkig hebben we de foto’s nog!

Overal om ons heen ontwikkelen zich fietsenrek-gebitjes. Ik voel bij Jonne ook wel eens maar to nu toe zat alles nog múúrvast! Maar toen hij vanmiddag bij het buitenspelen een hap van zijn appeltje nam, bleef daar toch ineens ’n ondertandje in hangen (so much voor gezond snoepen  :ermm: ).

Ik was van te voren héél benieuwd hoe zijn reactie zou zijn, als zijn tand los zou zitten / eruit zou gaan (op sommige punten is mijn grote stoere vent toch wel ’n klein peeuwertje ;-)) maar dat viel me héél erg mee, hij was ‘r eigenlijk bést heel relaxed over (Erik gebruikt zelfs de term “laconiek”, is dát geen giller uit zíjn mond? :biggrin: )

Even waren we bang dat we z’n tandje kwijt waren maar gelukkig zag papa ‘m voor de deur op de grond liggen, dus nu kan ‘ie fijn in de letterbak… ohnee, die hebben wij niet. Daar lagen vroeger bij ons thuis onze melktandjes in.

Bij ons in de straat woont Ben. Jonne speelt buiten schooltijd regelmatig met Ben. Verder zitten ze samen op zwemles en daarnaast zit Ben ook nog op honkbal. Jonne had tot nu toe alleen nog maar honkbal op de Wii gespeeld (niet geheel onverdienstelijk overigens ;-)) maar vandaag mocht hij een keertje mee naar een échte honkbaltraining.

Kijk nou wat ’n kewle dude!!!

Hij vond ’t érg leuk en wil gráág volgende week weer mee. In principe zijn Erik en ik van mening dat Jonne éérst z’n zwemdiploma’s moet halen voordat hij op een andere sport mag. Enerzijds omdat 2x per week zwemmen al druk genoeg is, anderzijds moeten we ook gewoon ’n btje op de centen letten. Het kost allemaal dat ’t barst! Het is namelijk niet alleen de contributie die betaald moet worden maar ook de hele outfit die je ervoor moet aanschaffen (wél ’n héule stoere outfit, dát dan weer wel ;-)).

Voorlopig mag hij ’n paar x voor spek en bonen meetrainen voordat we écht moeten beslissen of hij lid mag worden. Ik vind ’t er wél superkewl uitzien! Er is alleen 1 ding waar ik bij dit soort sporten altijd vréselijk tegenop zie: die achtelijk vroege wedstrijdtijden in ’t weekend!!! Zo moet buuf bv a.s. zaterdag om 8.15 uur paraat staan met d’r kroost!

*HELP!!!*

*Honkbalterm voor “wedstrijd zonder dat de tegenstander scoort” 😉

Jonne had vandaag z’n allereerste zwemles.

Klik hier voor ’n filmpje. Jonne staat achterin te jumpen en z’n eigen gang te gaan 😉

Half 4 uit en om half 5 moest ie zwemmen. Nét te kort om eerst langs huis te gaan en net te láng om al naar ’t zwembad te gaan. Dat laatste deden we toch maar en wachtten maar heel even in de auto. Om iets over 4 mocht ie zich om gaan kleden. Hij stond werkelijk te popelen om het water in te mogen, net zoals z’n groepsgenootjes. Nouja, op één na dan, die vond ’t blijkbaar niet zo’n succes, al wist de badmeester dat héél goed op te lossen.

Vandaag mochten we nog kijken maar voortaan mag dat slechts 1x per maand. Enerzijds jammer maar op zich ook wel goed hoor, die ouders leiden die kids alleen maar af!

’t Is al laat en ik ben, zoals wel vaker, nog wakker. Erik komt net naar boven om naar bed te gaan en is nog in de badkamer bezig. Ineens hoor ik door de babyfoon (ja die heb ik nog) gestommel uit Jonnes kamer. Hij komt ietwat slaapdronken onze kamer binnen, ziet mij met m’n laptop op bed zitten en zegt dat ie wil dat we ’n foto van ‘m gaan maken. Maar Erik pakt ‘m op en brengt ‘m weer lekker naar z’n bedje. Hij is duidelijk wél wakker want hij zegt gewoon welterusten en werpt me nog handkusjes toe! Hij slaapt weer rustig verder.

Dan hoor ik ‘m ongeveer ’n uurtje later (E slaapt al) tóch weer door de babyfoon roepen, of ik hem en z’n nijlpaard- neushoornknuffel toch nog ’n x kom toedekken.

Ik ga ff naast ‘m liggen, hij is duidelijk wakker. Hij zegt dat ie last heeft van z’n been en dat ie naar de dokter moet. Jonne wil nl bij ’t minst geringste pijntje naar de dokter. Dit zegt ie diverse keren per week met enerzijds ’n groot gevoel voor drama, anderzijds met zo’n nét-iets-te-ontdeugende-blik-die-alles-verraadt in de ogen 😉

Ja zeg Jonne, wat denk jij? De dokter slaapt nu ook!
Nou dan gaan we morgen toch! is zijn gevatte antwoord!
Ja maar de dokter heeft ook vrij, nét als jij (het hele verhaal over roosters en nachtdiensten laat ik voor ’t gemak nog maar éven achterwege, if u don’t mind)
Nou, dan hebben we straks nog vrij en dan gaan we weer slápen en dán… gaan we naar de dokter! Hij moet namelijk mijn been beter maken want die doet pijn!
Maar hoe kómt dat dan, Jonne, dat ie pijn doet? (let wel, zoon heeft hoogstwaarschijnlijk gewoon last van groeipijnen)
Nou, er zit ’n eend in mijn been! Een wát? jaha, een éénd in mijn been!! En dan moet hij m’n been openmaken, dan draait die eend ’n paar rondjes en dan gaat ie zo *hoeps* weer naar de vijver terug! Dan zít ie daar op ’t randje en dan *PLONS* zó ’t water in!
Ehm… jaja… een éénd in jouw been en die….
Jaha… en begint vervolgens weer ’t verhaal opnieuw te vertellen hoe die dan van die rondjes gaat draaien, neeheee, niet vliegen!!! zó *hoeps* terug naar de vijver, zit ie op ’t randje en dan *PLONS* zó ’t water in!
Okay… dus we gaan die eend niet opeten? vraag ik? NEEHEEE! Ook niet als de dokter meeëet? NEEHEE!! oh!
Maarreh, Jonne, hoe kómt die eend eigenlijk in jouw been???
Nouweh… door mijn buik! Door je buik? heb je’m opgegeten? Neehee, door m’n been, er zaten daar van die karteltjes (?) en daar is ie door naar binnen gegaan, nou en toen gingen die karteltjes weer dicht en toen zat die eend daar opgesloten!

Tja en wat geef je dáár dan weer voor ’n antwoord op?? We hebben erg hard gelachen en toen ik naar m’n bed ging, heb ik ‘r nog maar even m’n laptop bijgepakt om ’t verhaal grotendeels op te schrijven. Als ik dat niet had gedaan, had ik ’t zéker niet meer zo gedetailleerd geweten 😉 Dat is grotendeels gelukt want even later werd dochterlief wakker waar ik toen maar even naast ben gaan liggen (yep, never a dull moment hier ;-)). Zij had ook grote verhalen! Helaas kan ik haar nog niet zo goed verstaan. Maar ik moet ’t zéker ’n x opnemen want ’t is schattig om te horen hoe ze de oren van je hoofd kletst! 😉

Drie jaar, tien maanden en 3 dagen… zo oud is Jonne nu. Bijna 4 dus. En wat mag je als je 4 bent? Precies, naar de grote school! Vandaag mocht hij voor ’t eerst gaan wennen.

De wekker werd op 7 uur gezet maar zoals het onze familie betaamt, werd het, door nader te verklaren oorzaken, tóch een haastklus. Die nader te verklaren oorzaken werden met náme véroorzaakt door dochterlief. Ik weet niet hoe ’t komt maar sinds ’n paar dagen verrast ze ons met haar voedingen in terugkerende vorm. Van papfles tot spinazie, ze maakt geen onderscheid, álles komt er weer uit. Verder is ze niet zichtbaar beroerd maar haar timing daarentegen is wel beroerd! Tot 2 x toe vlák voordat we weg moesten.

Blijkbaar had de school met dit soort incidenten rekening gehouden. Op de uitnodigingskaart stond namelijk dat Jonne om half 9 werd verwacht. Maar toen we daar stonden, bleek de deur pas om kwárt voor negen open te gaan. Slimme mensen, dat zie je nú al. Al werken dit soort dingen voor ons natuurlijk maar één x, dat begrijpt u ook!;-)

Toen die deur dan uiteindelijk open ging, liep Jonne zelfverzekerd naar binnen, alsof hij niet anders gewend was. Daar stond de juf al op hem te wachten. Toen hij zich netjs aan haar had voorgesteld, liep hij zonder enige schroom met haar mee naar het lokaal. De meeste kinderen van die leeftijd vinden nieuwe dingen eng, Jonne niet, die vond ’t allemaal éven spannend en interessant. En helemáál toen zijn KDV-vriendje Jad de klas binnen kwam lopen. Die is ’n paar weken geleden 4 geworden dus die had de nieuwe locatie al ’n beetje mogen verkennen. Maar als ik z’n ouders mag geloven, heeft hij wat méér moeite met de veranderingen en kan hij niet wáchten op ’t moment dat zijn “partner in crime”ook écht bij hem in de klas komt.

Om kwart over 12 mocht ik ‘m weer ophalen. Dolenthousiast kwam hij (nog wel aan de hand van de juf) de school uitlopen. Hij had ’t, hoe kan ’t ook anders, héél erg naar z’n zin gehad. Aanstaande donderdag mag hij weer ’n ochtendje wennen en dán met ingang van ’t nieuwe schooljaar voor ’t echie. Da’s weliswaar 2 dagen voor z’n 4e verjaardag maar dat vond de school geen probleem en ik zélf vond ’t wel leuk als hij gelijk met álle kindjes kon beginnen. Dat belooft nog wat te worden. Maar, zoals u van ons gewend bent, zal ik u daar absoluut van op de hoogte houden.

*titel gejat van hen

Vanochtend mocht Jonne voor ’t eerst van z’n leven naar de tandarts. Ik had ‘r al bij verschillende meiden over gelezen dus leek ’t me voor hem ook wel ’s tijd. Nou had ik ‘m eigenlijk ’t liefst mee willen nemen naar mijn eigen tandarts maar, zoals ik al vaker heb verteld, die zit in Amstelveen. Dus dat leek me dan tóch weer niet zo handig. En ook de tandarts van Erik zit niet echt in de buurt. Maargoed, ik heb ‘r één gevonden, in ’t zelfde pand als de huisarts en ’t cb. Hartstikke makkelijk. Dus daar ging hij vandaag met papa heen. Ik bleef met Robin thuis.

Ondanks dat ’t op deze foto misschien niet zo lijkt, liet zoonlief ’t wel gewoon toe dat de beste man in z’n mond keek. En wat ik ervan begrepen heb, heeft hij ’n kéurig gebit en wordt er goed gepoetst. Nah, mooi, dát horen we graag en dat willen we ook graag zo houden. We waren wél wat vroeg. Vandaag is ie precies 3 jaar en 7 maanden maar blijkbaar is 4 een goede leeftijd om voor ’t eerst naar de tandarts te gaan. Nougoed, dan gaan we tegen die tijd wel weer ‘s. Althans… papa had nog even ’n nieuwe afspraak moeten maken maar vergat dat helemaal…( jóh ;-)) Dus belde ik nog even met de assistente. In september mogen we weer. Hopelijk heeft ie dan nog stééds zo’n mooi schoon gebit. Aan mij zal ’t niet liggen ;-).

Morgen gaan we hier heen. Ben héél benieuwd hoe Jonne ’t zal vinden.

Vandaag kreeg Erik, toen hij Jonne bij ’t KDV ging halen, een rapportje mee. Globáál kende ik ’t verhaal wel al, omdat ik op 16 december jl. al ’n gesprek met één van de juffen had gehad waarin dit verslagje toen besproken werd. Ik had gezegd dat ik graag ’n kopietje van dit overzichtje wilde hebben. Gewoon, leuk voor later en ik denk dat de opa’s en oma’s dat ook wel erg leuk vinden, om te lezen. Toen dacht ik, ach, dan kan ik ’t nét zo goed ook wel hier vermelden. De zwart gekleurde stukjes tekst tussendoor zijn van mijzelf. 

Wat ik kan vertellen over het algemeen welbevinden:
Jonne is ’n vrolijk mannetje en komt graag spelen

Hoe is het contact / de relatie met de groepsleiding?
Jonne is heel ontspannen in het contact met de groepsleiding, hij laat zich gemakkelijk leiden.

Hoe is het contact / de relatie met de andere kinderen in de groep?
Jonne richt zich vooral aan tafel op de andere kinderen. Hij zingt graag met ze en geniet van het contact.

Welke plaats heeft ’t kind in de groep?
Jonne is 2 jaar (inmiddels 2.5) en behoort tot één van de oudsten (oh, dat wist ik dan weer niet… dacht dat ‘r meer oudere kindjes waren)

Hoe, waarmee en met wie speelt het kind?
Jonne speelt graag alleen of kijkt naar het spel van de andere kinderen. Vaak in ’t keukentje of met auto’s

Wat mij opvalt:
Jonne houdt erg van zingen en zingt het liefst de hele dag door Dat van dat zingen, merk ik hier ook. Jonne is gék op zingen, bv in de auto. Hij neuriet / zingt ook graag tunes van tv programmas mee, zó schattig!

Wat wij extra aandacht geven is:
We geven hem duidelijk boodschappen en opdrachten

Wat ik kan vertellen over zelfredzaamheid / zelfstandigheid
Jonne is nog niet zindelijk maar pakt bv wél zelf ’n nieuwe luier.
Soms bijt Jonne wel van zich af maar er zijn ook momenten dat hij nog speelgoed laat afpakken.

Wat ik wil vertellen over de algemene ontwikkeling:
Zijn woordenschat is duidelijk verbeterd mede dankzij het zingen.
Hij loopt nog op de fietsen maar inmiddels ook vooruit (voorheen ging ie alleen maar achteruit, maar volgens mij fietst hij inmiddels ook wel, nogmaals we zijn alweer ’n paar maanden verder hé), zijn grove motoriek blijft hij aan werken. Hij klimt en kloutert graag. Fijne motoriek gaat ook goed. Opdrachtjes doen voor de juffen vindt hij erg leuk.

Wat maakt Jonne bijzonder?
Jonne is ’n enthousiaste jongen die overal voor in is.

***Mama is trots op d’r mannetje***  😉