Eigenlijk is ‘r helemaal niet zoveel veranderd… 😉

“…ik elke dag maar kijken of je al foto’s uit de sneeuw hebt geplaatst… en hoe zit het met die van Sinterklaas? Daar ben ik eigenlijk ook wel nieuwsgierig naar!”

Kijk mam (en al die anderen), hier zijn ze dan eindelijk! 😉 Als eerste van Sinterklaasavond bij ons thuis met de opa’s en de oma’s. Was érg gezellig en ook dit jaar zijn we allemaal weer grúwelijk verwend!

Vervolgens ’n klein overzichtje van Jonne’s laatste weekje voor de vakantie. Van boven naar beneden: de lampionnenoptocht; voor de juf ’n kleinigheidje en voor de klasgenootjes een afscheidskerstkaart met daaraan kerstkransje. Op de laatste dag haalde ik ‘m op om nog e.e.a. te bespreken en wat spulletjes mee te nemen. Bij het verlaten van de klas mocht hij vooraan staan en mochten z’n klasgenootjes ‘m gedag zeggen. Van sommige meisjes kreeg ie ‘n knuffel of ’n dikke zoen 😉 Kwalitatief niet zulke goeie foto’s maar leuk genoeg om te (laten) zien.

En last but nog least de sneeuwfoto’s!

Ah welnee, ’t lijkt helemaal niet op ’t karretje van Pluk, dat zie ik ook wel. De énige overeenkomst is, dat íe ook rood is, meer niet. Maar dat dóet ‘r niet toe. Ik vond de associatie gewoon leuk. En dat komt ook meer door de piekerige haartjes van m’n liefies 😉
Dit rode karretje kreeg Jonne voor z’n eerste verjaardag. Jah, typisch zo’n eerste verjaardagscadeau. Maar om nou voor Robin weer ’n nieuwe te kopen, vind ik ’n tikkie onzin. Er zijn hier en daar wat stickers af maar voor de rest is ie nog prima in orde. Ik was ‘m eigenlijk ’n btje vergeten. Stond op Jonnes kamer. Vandaag maar weer ’s naar beneden gehaald en ze vond ‘m gelijk hélemaal te gék! Nouja, tótdat ze ‘r afviel… toen wilde ze niet meer 😉 Ohwell, komt vast wel weer 😉
Als je goed kijkt, kan je wel zien dat Jonne in die tijd ’n stuk groter was, hij kan namelijk al mákkelijk met z’n voeten bij de grond. Dat lukt Robin maar nét. Vandaar dat ze ‘r ook afviel met afstappen, waarschijnlijk. ‘k Zag trouwens ook dat ze dezelfde joggingbroek aan hebben op de foto’s. Jonne destijds en Robin nú. (ff voor de duidelijkheid: dat jongetje in dat witte shirtje is Jonne, één dag na z’n 1e verjaardag, de rest van de foto’s is gisteren genomen)

Maargoed, dat hield dus in dat we voor haar iets anders moesten bedenken voor haar eerste verjaardag. Vond dat nog niet eens gemakkelijk maar geloof wel dat we goed geslaagd zijn. Wát? dat zien jullie tzt wel.

Jonne roept al dágen (misschien wel al wéken) dat ie zo graag ’s wil picknicken (ken uw klassiekers). Nou is ’t daar buiten nog niet echt weer voor helaas dus spreidden we ons kleedje maar binnen. En ’t was ook niet heel uitgebreid hoor, iets te drinken en ’n zélfgebakken cake’je volstonden! ’t Gaat om ’t idéé hé 😉

Maarrr zodra ’t er wél weer voor is, gaan we zéker ’n keer écht picknicken. Met álles er op en eraan… okay, wellicht zonder die koe ;-).

Ik wilde ‘r ’s ff uit. Jonne heeft vorig jaar voor z’n verjaardag ’n heuze  Bumba driewieler gekregen maar we waren ‘r nog nooit mee op straat geweest. Verder dan de huiskamer en de tuin kwam ie niet. Ik zal héél eerlijk toegeven, ’t feit dat we niet op de begane grond wonen, (maisonette) maakt mij daarin ook wel wat ehm… nah okay: lui! Maar goed, laatst zag ik déze foto en dacht toen, tja zij doen ’t wél en zij wonen óók niet op de begane grond! (okay, zij hebben ’n lift en ik moet alles de trap af zeulen… weliswaar maar één trap, maar tóch!) Ennieweej, ’t was mooi weer dus húp, laten we ’t nóu maar ’s gaan doen. Robin in de fietskar (die staat overigens in de kelder hoor, dus die hoefde niet de trap af, thank god!) en Jonne dus op z’n driewieler. Die fietskar leek me wel erg handig omdat ze daar met z’n 2en in kunnen. Als Jonne ’t nou zát werd, kon hij naast Robin gaan zitten. 

In eerste instantie was ik gewoon van plan om ’n blokje om te gaan. Uiteindelijk zijn we helemaal doorgelopen naar opa en oma. Neeeeeeeeeeeee, niet naar mijn ouders in Amstelveen, you stupid!!!
(dat gaan we morgen doen 😆 )

We gingen naar Erik z’n ouders. En je kan zéggen wat je wil maar ruim ’n kilometer op je driewielertje is bést ’n eind. Zeker als je onderweg nog allemaal héle interessante stokken en paardebloemen tegenkomt die je ook ABSOLUUT allemaal mee moet nemen. Tja en dan heb je géén handen meer over om te sturen. Ach, da’s bijzaak, tóch?

Met het oog op Robin d’r volgende flesje, leek ’t mij verstandiger dat Jonne op de terugweg gewoon naast z’n zusje in de fietskar plaats zou nemen, dat zou namelijk ’n hoop tijd schelen. Dus had ik Erik gebeld met de vraag of hij ’t fietsje met de auto wilde komen halen. Uiteindelijk is Erik met de fietskar en kids naar huis gelopen (jaaaaa, papaaaa!!!!) en ben ik met de auto (én de driewieler) teruggereden. Overigens bleek dat Jonne ábsoluut níet in de kar wilde maar wilde lopen, dus qua tijd heeft ’t geen bál uitgemaakt. Toen ik de auto bij ons op ’t pleintje had gezet, ben ik ze nog wel met de fiets tegemoet gereden en heb Jonne achterop de fiets gezet (dát wilde ie blijkbaar wél).

Voorts heb ik, in ’t kader van de daily mugshot getracht om Robin nou ’s lachend vast te leggen. Ze lacht wel steeds vaker, soms ook écht inclusief gekraai, zoooo kjoet! Maarja, wij zijn natuurlijk altijd te laat om daar ’n foto van te kunnen maken.
Maargoed, deze lijken me vrij duidelijk, nietwaar? :wub:

Met dank aan hen

Ik geloof dat ik de indruk heb gewekt dat ’t toch regelmátig ’n drama is qua slapen met Jonne maar eigenlijk valt dat de laatste tijd héél erg mee (alleen, wannéér ’t gebeurt, vermeld ik dat hier, vandaar dat ’t zo váák lijkt). Het naar bed brengen gaat goed, we liggen nog héél ff bij ‘m, lezen nog ’n boekje of zingen nog ’n liedje (óf allebei) en na ’n tijdje “moet mama cq papa ff plassen en als hij lief gaat slapen, komen we zó nog ff bij ‘m kijken!”  Werkt meestal héél goed, hihi. En afgezien van ’t feit dat hij ook hier weer z’n hele bed door dweilt, slaapt ie als ’n róósje! Het bedrekje is nog stééds géén overbodige luxe.

We zijn er erg blij mee, ook omdat we ’t er gewoon leuk uit vinden zien. Maar qua afmeting had hij dit 1-persoonsbed echt nog niet gehoeven. Zeker nu ik ‘m voor de 3e achtereen volgende nacht in de breedte heb zien liggen 😉 Ohwell…