Lieve Jonne,

Wat hou ik zielsveel van jou en wat verrijk jij m’n leven! Maar wat ben je de laatste tijd ook ongelofelijk dwars! Daardoor ben ik ook weer niet altijd even aardig tegen jou… En daar baal ik zo van! In plaats van leuk en gezellig, moet ik zo nodig de hele tijd politieagentje lopen spelen.

Natuurlijk moet ik jou leren dat je bepaalde dingen niet mag of juist moet. Maar ik moet ervoor waken dat ik geen ouwe zeiksnor word en dat ik ook vooral niet uit het oog verlies wat voor ’n fantastisch mooi en lief jochie je bent! Voor mij ben jij het meest bijzondere en liefste mannetje van de hele wereld!

Zoonlief is weer thuis. Twee nachtjes heeft ie bij opa en oma geslapen en het vreselijk naar z’n zin gehad. Want: pannenkoeken gegeten (én spinazi, daar is ie minstens nét zo dól op!), door ’t bos gebanjerd, stokken en dennenappels gezocht, paddestoelen bekeken, vier-op-een-rij en Toy Story Yathzee gespeeld, enz, enz… Kortom moe (of was ’t nou juist stúiterend) maar voldaan keerde hij vandaag weer terug op het nest en werd daar uiteraard met open armen en veel liefde ontvangen.

Klein minpuntje: zijn dwarse niet-luister-bui had ie ook gewoon weer meegenomen, dat was dan wel weer jammer. En toen sleepte mama ‘m ook nog mee naar de verjaardag van Lucas, zoon van vriendinnetje Jolanda. Ach eerlijk gezegd geloof ik dat ’t dáár (op ’n paar kleine dingetjes na) nog bést heel erg meeviel. Pas toen we thuis kwamen, bleek dat meneer toch hoe dan ook hier en daar wat slaap te kort is gekomen, de afgelopen dagen (kon je wel slapen schat, of snurkten ze zó hard? ;-)). Dus ná het eten heb ik ‘m maar snel in z’n eigen oude vertrouwde bedje gelegd.

Ik ben ervan overtuigd dat hij ’t vréselijk naar z’n zin heeft gehad en dat ’t wat hém betreft (en wat opa en oma betreft ook vast wel) voor herhaling vatbaar is 😉

Morgen gaan we, als alles goed gaat, naar hen toe.

De herfstvakantie is aangebroken. Ook voor zoonlief. Zijn éérste echte officiële schoolvakantie! Hij had zélfs vandaag al vrij. En waar al veel kindjes studie-, snipper- of ándere vrije dagen achter de rug hebben, heeft Jonne nog geen énkele schooldag gemist sinds zijn begin op 16 augustus. En het leek wel of dat er vandaag ’s ff állemaal uitkwam. My god, wat zat ie zichzelf in de weg… en ons eigenlijk ook wel met z’n dwarsheid! Niet te kórt!

Maargoed, het is dus herfstvakantie en ’t leek opa en oma héél erg leuk als Jonne ’s bij hen kwam logeren. Geen idee hoelang, 1 misschien zelfs wel 2 nachtjes, afhankelijk van hoe ’t gaat (zondag hebben we ’n verjaardag dus dan moet hij wel weer terug zijn ;-)). Dus daar is hij nu. Voor ’t eerst alleen logeren bij opa en oma. Hij heeft er wel ’s vaker geslapen maar dan waren wij ‘rbij, als paps en mams ouderwets ’n avondje de stad ingingen ofzo. Maar nu is ie alleen. En da’s bést gék!

Want behalve de 2 nachten die ik na de geboorte van Robin in ’t ziekenhuis heb doorgebracht, ben ik sinds ’t bestaan van Jonne nog nooit ’n nacht zonder hem geweest. Begrijp me goed, ik vind ’t hártstikke leuk voor zowel hém als opa en oma hoor! En stiekem werd ik ook wel ff gillend gék van z’n dwarse bui (E en ik maakte al geintjes van “zullen we ‘m maar alvast met z’n koffertje op de stoep zetten?” hahahahahaha) maar als ik dan voor ’t slapen gaan de kinderen nog ff ’n kus wil geven (en dat doe ik élke avond, ongeacht de tijd, zij slapen wel door) en zíjn bedje is leeg, dan voelt dat tóch gek. Dan mis ik m’n lieve mannetje.

En ja, I know, morgen en ánders overmorgen ís ie er weer en sluit ik ‘m met álle liefde van de wereld in m’n armen. Dus ik prijs mezelf zéér gelukkig. Sterker nog: ik zal morgen écht wel ff naar m’n ouders bellen hoe ’t is gegaan en hoe ’t gaat. En ik weet zéker dat ’t goed gaat en dat ie ’t vréselijk naar z’n zin heeft daar. Jonne is (nog?) geen type die snel last van heimwee ofzoiets heeft.

Doorgaans is Jonne in ’t weekend vrij vroeg wakker. Robin wil nog wel ’s wat langer blijven liggen. ’t Zou wel héél erg fijn zijn als dat morgenochtend ook zou gaan gebeuren. Dan kunnen papa en mama ook allebei iets langer blijven liggen 😉

’t Zijn kwalitatief niet de béste foto’s maar ik vond ze wél erg schattig. We hielden ’n halve pyjama dag en daarbij wilden ze allebei graag hun verjaardags- annex afscheidsmuts van ’t kdv op.