Hier nogmaals wat foto’s ter verduidelijking wáár het scheurtje in m’n bot zit. Oh enneh… die gipsschoen… die zit ‘r inmiddels niet meer omheen. Huh? ’t zou toch 4 weken worden? Yep, zóu… maar dat gips zat na 2 dagen al zó los om m’n voet, dat het, in tegenstelling tot steun, alleen maar irritatie bood. Dus ben ik maar ’s gaan bellen met de gipskamer van het ziekenhuis of dat wel hoorde. Daar kon ik gelijk terecht.

Maarja hóe? ik was alleen met Robin thuis en géén van beiden kon/mocht autorijden, brommerrijden noch fietsen! Nouja, Robin mocht wél fietsen maar om nou bij háár achterop te gaan, leek me nou ook weer zo wat! 😉 En vlák voordat ik besloot om tóch zélf de auto te pakken (hij stond tenslotte voor de deur), kwam vriendlief thuis en konden we er gezamenlijk naartoe.

Daar aangekomen werd het gips er gelijk afgehaald. Da’s overigens ook best een aparte ervaring want het wordt doorgezaagd met ’n soort handcirkelzaag 😉 Daarna ging de dame van de gipskamer met de chirurg in conclaaf of ‘r alsnóg nieuw gips omheen moest. Na stevig beraad werd er, tot mijn vreugde ende blijdschap, besloten dat ’t niet meer hoefde, op voorwaarde dat ik wel een schoen met een stévige zool zou aantrekken, waardoor de knik van mijn tenen nagenoeg tot nul wordt gereduceerd. Kortom: ik moet ff snel op zoek naar ’n paar goeie stevige schoenen! DRAMA! 😉

Maargoed, u snapt: ik was er tóch wel heul erg blij mee! Ik had namelijk meer lást dan steun van de gipsvoet. Voorbeeld: vier weken nérgens naartoe kunnen zónder afhankelijk te zijn van derden, omdat ik dus niet mocht autorijden, fietsen of scooterrijden. Dat zag ik dus echt niet zitten. Daarnaast hád ik er toch ook al 2 weken zónder gips op gelopen. ’t Kon dus bést!

Ennieweej, ik heb de gipsschoen wél meegenomen. Enerzijds als aandenken, anderzijds kan ik ‘m nog steeds om m’n voet schuiven als ik dat wil, omdat het op bepaalde momenten tóch een vorm van bescherming biedt. En da’s dan wel weer lekker! 😉

Ohwell… kunnen we ook weer afvinken van ons “to do-lijstje” Oma zou zeggen “volgende zaak, deurwaarder!” 😉

Overigens was de dag al even begonnen voordat ik mijn voetje liet gipsen.

Zoonlief mocht vandaag namelijk, ter ere van zijn leeftijd van 6 jaar en vier dagen, uitdelen op school.
Wij kozen voor minimale inspanning en maximaal plezier! Oftewel: ijsjes!!

Ik had bij de juf ’n camera’tje achtergelaten, waardoor ze ’n paar foto’s kon maken. Goh, blijkbaar doen ze hier in groep 3 al geen feestmuts meer. Hmm, tja… jammer… Daarentegen mocht hij wél op de stoel staan en was er een groot versierd digi-bord! Tja… ook leuk… maar toch…

Overigens: toen we vanochtend bij het lokaal aankwamen, was daar niemand. Wat bleek? Op woensdagochtend hebben ze gym (oh en ook op maandagochtend maar dat ging afgelopen maandag op zo’n eerste dag natuurlijk even niet door). Wist ík veel! Had Jonne gisteren wel meegekregen hoor maar éven vergeten door te geven! 😉 En zo deed hij zijn eerste gymles mee in z’n gewone kleren. Gelukkig was hij niet de enige, z’n beste vriendje Sami was ’t ook ff vergeten door te geven 😉

* vrij naar deze klassieker

Dus je gaat ’n paar daagjes logeren in ’t huis van ’n kennis, met als groot bijkomend gezellig voordeel dat de buren van die kennis zéér dierbare vrienden zijn. Hélemaal leuk! Alleen ’n btje jammer als je dan op de 1e avond al op de trap (ALCOHOL-VRIJ) onderuit gaat door ’n paar (eigen) rondslingerende Birkies! Nou goed, hierdoor wordt je voet, naast dik, wat paars, blauw, geel en groen en je gaat ‘r wat moeilijker van lopen… hoogstonhandig maar na een paar dagen gaat ’t wel weer… denk je.

De kleurtjes zijn immers weggetrokken en hij’s ook niet meer dik. Tótdat je je voet ’n keer stoot… of iemand staat er op… da’s sowieso niet leuk maar nú… DAMN!!!

Dus ging ik gisteren na 2 weken toch maar even een röntgenfoto laten maken. En terwijl ik zat te wachten op de uitslag, zat ik me te bedenken, hoe ik terug zou moeten komen, als ik eventueel tóch zou moeten worden ingegipst. Ik was er tenslotte even in m’n eentje met de auto naartoe gegaan.

Er bleek idd een scheurtjes te zitten in het bot van mijn grote teen, ter hoogte van de aanhechting aan de voet dus begon ik gelijk naar allerlei oplossingen te zoeken om thuis te komen. Maar vanwege gebrek aan plaats/tijd op de gipskamer werd de afspraak verzet naar vandaag en ook het vervoersprobleem ter plekke opgelost. De volgende dag kon Erik gelukkig gewoon mee.

Tja en wat doe je dan, als je daar zo ligt… dan ga je maar kiekjes schieten! Leuk voor later! 😉

Ik kwam ’n wit voetje halen maar toen bleek dat ik mocht kiezen voor ’n kek kleurtje, ging ik, meisje als ik ben, voor roze! Oh en als ik ga lopen, heb ik ‘r nog zo’n uiterst charmante zwarte schoen omheen! Erik had gehoopt dat ik voor blauw zou gaan, waarna hij er een grote 24 op had kunnen kalken wat dan als ludieke reclame zou fungeren. *zucht*

Goed, dat was weer even wennen vanochtend! Na 6 weken lekker niks doen en niks hoeven, weer terug in ’t gareel. Niet meer poco poco maar dallie dallie! Vroeg opstaan, gelijk douchen, aankleden, ontbijten en naar school! Dah works! 

En ondanks dat het enige moeite kostte om gisteren in slaap te komen en dus vanochtend wakker te worden (nee, geen zenuwen, gewoon warm en en niet meer gewend om vroeg naar bed te gaan), had Jonne er érg veel zin in! Want behalve het feit dat hij vandaag in groep 3 begint (tóch ’n beetje de échte school) mocht hij er ook op zijn stoere nieuwe 20 inch fiets naar toe!

Back to life, back to reality!

Stelt u zich eens voor… een tuin vol visite, de heetste dag van het jaar tot nu toe en 1 zwembad waarin 2 peuters, 5 (ex)kleuters, 3 moeders en 1 grootmoeder diverse keren op gepaste wijze verkoeling in zoeken…

Zo vierden wij gisteren zoonlief zijn 6e verjaardag. Het was leuk en gezellig maar voorál warm! Erg warm!!! Maar zoonlief was helemaal blij en had volgens eigen zeggen “de leukste verjaardag ooit!” (maargoed, dat roept ie al ’n paar jaar ;-))

Als éérste werden we wakker ge-whatsappt met dit überschattige filmpje van Lois en Jill!

Daar gaf zoonlief natuurlijk een passend antwoord op:

(waarom moet er steeds ’n foto van mij in de linker bovenhoek van deze filmpjes staan trouwens?)

Ennieweej, zoonlief heeft er érg van genoten en wij ook!!
Gelukkig hebben we de foto’s nog!

Gezellig met Miranda & Kim op ’t Zomerterras.

en onze mannen waren ‘r ook bij!

Oh en Robin… die was hier!