Breda… zó kom je ‘r nooit, zó zit je ‘r ’n héél weekend… omdat dáár nog lich/gt brandt, zeggen ze… yeah right… Wij waren ‘r gewoon overdag… en toen ik zaterdag aan ’t eind van de dag aan haar vroeg of ’t licht aan mocht, vroeg ze nog “waaróm” ook!!! 😉

Maar we hebben ’n súperweekend gehad!!! Zowel de zaterdag als de zondag waren hélemaal leuk! Eerst dus zaterdags op haar verjaardag. Hard gelachen en lekker bijgebept met vriendinnetje Esjuh en haar familie. En dat was maar góed ook! Want hoewel Es ‘r uiteraard zondag ook bij was, heb ik haar die dag eigenlijk nauwelijks gesproken (al kwam ik wel af en toe ’n hug bij d’r halen;-)). Er waren namelijk nóg meer gemeenschappelijke twitter-vriendjes en -vriendinnetjes die we al lánger niet (of soms nog helemaal nóóit) hadden gezien.

Want zoals destijds beloofd, was dit de follow up cq vernieuwde versie van de weblog annex twittermeeting, deze keer geheel verzorgd en georganiseerd door hen. Ik heb genóten! (en volgens mij meerderen mét mij) Leuke mensen, lekker eten, héérlijke wijn, gewéldig weer… wát wil ’n mens nog méér???

Zie je ’t voor je, Robin heeft de krant voor zich, op de bladzijde van de supermarktreclames…uit m’n ooghoek zie ik haar wijzen en hoor “négùh, áct”, “négùh, négùh”, “één, téé”…eerst heb ik ’t nog niet door maar wat blijkt: ze leest de cijfers voor van de aanbiedingsprijzen! HUH?? Mijn dochter herkent blijkbaar al diverse cijfers!!

Daarnaast is ze momenteel dól op “tekunuh” en ’t liefst heeft ze dat ik met haar mee doe. Dus ik teken (hoe creatief) ’n rondje… zegt zij “sirkùh” (cirkel). Teken ik (nog veel kunstiger) ’n driehoek, zegt zij “dwiehoek”.

Pffff, doe ff normáál joh, je bent pas 2!!! Maar okay, toegegeven, ik ben natuurlijk wel grúwelijk trots!!! 😉

Ik heb een stérk vermoeden dat haar favoriete serie hier wel iets mee te maken heeft (dan wel in ’t NL maar die kan ik niet vinden).

Deze zag ik bij haar en natuurlijk ben ik één dag te laat maar de gedachte erachter mag niet afhangen van één specifieke dag, tóch?

Vandaag ging ze dus voor ’t eerst naar de peuterspeelzaal. Moest je vroeger minimaal 2,5 zijn, tegenwoordig mogen ze al vanaf hun 2e. En al heeft er ’n paar maanden tussen het kdv en nu de peuterspeelzaal gezeten, eigenlijk ging ’t allemaal nét zo simpel. Natuurlijk moest ze even huilen toen ik wegging maar volgens de juf was dat zéér kortstondig en liep ze al vrij snel rond alsof ze al járen over de vloer kwam. Tot groot genoegen van de juffen die gelijk helemaal dol op haar zijn.

Enerzijds had ik niet anders verwacht maar gezien de nacht ervoor, was ’t tóch ff afwachten. Die was weer ’s elléndig! M’n meisje werd wakker op ’t moment dat wij naar bed gingen en omdat ze niet echt meer in slaap kwam, heb ik haar maar naast me gelegd en E zo gek gekregen dat hij boven in Luca d’r bed ging slapen. Nee, niet om ’t een of ánder (no worries, believe me!) maar gewoon omdat we hoopten dat we zó allemaal makkelijk verder zouden kunnen slapen. Helaas… ook dáár lag ze maar te draaien dus uiteindelijk heb ik ‘r toch maar weer in haar eigen bed gelegd waar ze uiteindelijk wel in slaap viel.
Toen ik daar nog even naast haar lag, besefte ik me dat er dus niemand in ons tweepersoons bed lag en wij beiden in ’n éénpersoontje lagen… Dat leek me ietwat overdreven dus ging ik weer snel terug in de hoop op een goede voortzetting van de nacht (Erik sliep al dus die liet ik lekker liggen).

Nog geen kwartier later stond daar zoonlief naast m’n bed. Die was wakker geworden van (wederom) groeipijnen (je zou toch verwachten dat ik inmiddels een boomlange zoon zou hebben, toch blijkt uit het bezoek aan de k.a. dat hij de laatste maanden niet echt is gegroeid) en vroeg of hij bij mij in bed mocht liggen. Nah, daar was inmiddels plek zat en om verder gedoe te voorkomen, vond ik dat op dát moment best. Die heb ik overigens wél even héél duidelijk moeten maken dat we nu toch écht gingen slapen en dat we dus níet (om 2:15 uur) naar beneden te gingen!

Kortom, ’t was een rommelig nachtje en wakker worden ging vanochtend dan ook niet écht vanzelf bij ons. Gelukkig had ik vanochtend vrij genomen. Juist omdat ik graag “aanwezig” wilde zijn bij Robin d’r eerste psz dagje.
Uiteindelijk heb ik ’n redelijk rustig ochtendje gehad. Behalve dan dat ik de IKEA / Whirlpool heb moeten bellen omdat de afwasmachine kapot is. Ook nog zoiets: wij hebben dat ding in juni 2007 aangeschaft. Op dát moment gaf Ikea 2 jaar vollédige garantie op zijn artikelen. Die garantie is in augustus 2007 verlengd naar 5 jaar. Maar wél alleen voor artikelen die VANÁF dat moment zijn aangeschaft. Je leest ’t goed, hadden wij dat apparaat 2 maanden láter gekocht, dan hadden we nog de vollédige garantie. Nú moeten we de reparatie éérst zélf betalen en dan maar soebatten of we (een deel van) de kosten van IKEA vergoed krijgen. Enerzijds denk ik dat dat wel gaan gebeuren hoor. IKEA zegt zélf al dat ze een verwachte levensduur van minimaal 8 jaar aan hun apparatuur toekennen. Maar ik zíe ’t gewoon gebeuren dat het weer zo’n gebed zonder eind wordt, dat ’t weer zo ontíegelijk lang gaat duren voordát we (een deel van) dat geld dan weer terug hebben (en hoeveel zal ’t zijn, dás natuurlijk ook nog de vraag).

Om half 12 stond ik weer op het pleintje van de peuterspeelzaal om dochterlief op te halen, die lekker aan buitenspelen was. Na nog wat te hebben gekletst met de juffen, liepen we naar het pleintje daarnaast, of te wel: het schoolplein van zoonlief. Daar stonden we blijkbaar voor spek en bonen te wachten want zoonlief besloot zichzelf voor de lunch uit te nodigen bij klasgenootje Joost (door Jonne tot mijn ellénde uitgesproken als “Jauwst”). Zodoende bracht ik alleen Robin naar papa thuis en vertrok daarna zélf richting mijn werk.

Donderdag mag ze weer… daar zal ik dan helaas niet bij zijn omdat ik dan gewoon moet werken… tóch jammer…

Voor de één een feestje voor de ánder ’n gruwel. Wie wel eens bij ons op ’n verjaardag is geweest, die kent ‘m wel: de beroemde zalmmousse van mijn moeder! Voor sommigen kan ’t zelfs nét dat ene duwtje zijn om tóch naar die verjaardag te komen, hihihi! Menigeen heeft al om ’t recept gevraagd en váák ook wel gekregen (gek genoeg zag je die mensen daarna beduidend minder vaak terug… weet ook niet waarom! Whoahahaha, geintjuh!)

Nou goed, voor ’n iegelijk die niet op de verjaardagen komt cq wil komen, geef ik hierbij ’t recept. Dan mag je ’t zélf proberen (en houden wij nog ’n btje voor onszelf over want my god, de laatste x was de bak wel HEEEEEEL snel leeg!!!)

 Men neme:

• 1 groot blik rode zalm
• 3 blaadjes gelatine (wit)
• 4 eetlepels mayonaise
• 1/8 liter (zo’n klein bakje) Slagroom licht opgeklopt
• 1 eetlepel citroensap
• 1 theelepel pittige mosterd
• Mespuntje cayenne
• Bieslook, peper, zout

Zalm uit laten lekken en graten eruit halen. Vocht wel opvangen.  Laat de gelatine in water weken. Warm het vocht van de zalm zachtjes op en laat, al roerend, de gelatine er in oplossen.

Doe de zalm, mayo, citroensap, mosterd en cayenne in ’n keukenmachine en laat de mixer het goed fijn mixen. Doe alles daarna in ’n kom en roer de opgeloste gelatine en de licht opgeklopte slagroom er doorheen zodat ’t een gladde homogene massa wordt.

Dit alles ’n paar uur laten opstijven in de koelkast.

EET SMAKELIJK!!