Jonne had gisteren zijn állereerste “live concert”! We zijn namelijk met vriendinnetje Selma en haar dochter Jada naar, jawel, K3 geweest!

Om half 3 togen wij richting de Brabanthallen in Den Bosch. Op tijd wánt vrijdagmiddag, voor de één ’t begin voor de ánder ’t eind van de herfstvakantie… nah, kortom: we zouden niet te laat komen. En dat klopte, de heenreis ging, afgezien van ’n ietwat eigenwijze routeplanner, geheel gesmeerd!

Daar aangekomen wemelde ’t natuurlijk van de mama’s (een enkele verdwaalde papa) met peuters en kleuters. Vele meisjes, nét als Jada in zo’n mooi wit K3-jurkje met ’n regenboog. Da’s leuk maar daar heb je als stoere gozer natuurlijk helemaal nix aan! Hoe goed en gesmeerd alles van Studio 100 ook is, de merchandise van K3 houdt eigenlijk niet zo veel rekening met ’t feit dat ‘r ook jongetjes fan zijn van K3! Tasjes met spiegeltjes en elastiekjes, roze t-shirtjes (zoals u hieronder bij mijn dochter kan zien) en ander meidenspul. Nou goed, Jonne kreeg zo’n ehm…jah, hoe heet zo’n ding eigenlijk met van die sprietjes en die gekleurde lampjes, die ze dan in hun handen houden… nou dát dus! 😉 (zie foto) en op de terugweg nog ’n ballon! Zo en dan gaat je geld hard hoor, phoe zeg! ’t is ook niet gratis!

Het optreden was erg leuk en de kids hebben er erg van genoten! De meiden hádden er die dag al een  (of misschien al 2) optreden(s) opzitten en ik bespeurde dan ook enige baldadigheid máár ik kan me vergissen 😉 De show was een paar keer wat spannend en dat merkte ik ook aan Jonne, dan kwam hij dichtbij me met z’n gezicht tegen me aan gedrukt. Maar verder heeft ie afwisselend ademloos staan kijken en hard mee staan zingen en dansen. Uiteraard kennen de moeders de nr.s ook van a tot z dus zongen we ook alles vrolijk mee! 😉

De terugweg verliep aanvankelijk ook zeer gesmeerd. Okay, we reden een klein b’tje om over de A59 terwijl de A15 véél sneller was maar ook dát was géén probleem. Uiteindelijk kwamen we daar toch ook op terecht. En toen ging ’t mis… ineens begon er in Sel d’r schattige C2 auto’tje een rood lampje te branden. De motor kreeg geen koeling…

Tja, met rode lampjes omtrent motorverhitting heb ik rúime ervaring, zo kunt u hier, hier én hier lezen. Ik was door schade en schande wijs geworden en wist inmiddels: als het rode lampje brandt: auto PER DIRECT aan de kant zetten. Maarja, we reden wél op de A15… op zo’n stuk waar er nét ’n snelweg bij komt dus waarbij je níet echt goed áchter de vangrail kan gaan staan. En jah, met 2 kinderen… Gelukkig kwam ‘r nét ’n stukje waar je tússen 2 vangrails in kon staan dus daar hebben we ‘m daar maar stilgezet, uitgestapt, tússen die vangrails dus gaan staan en op de ANWB gewacht.

De kinderen bleven er zowaar érg rustig onder. Ondanks dat ’t voor mijn gevoel nog bést ff duurde voordat er een wegenwacht op kwam dagen. Uiteindelijk kwam er een sleepwagen omdat de plek waar wij stonden té gevaarlijk was om de auto dáár te gaan repareren. Dus wij met z’n allen in de sleepwagen naar het servicepunt in Rhoon. Daar werd al vrij snel geconcludeerd dat de thermostaat kapot was. Na ’n kleine aanpassing konden we ‘r wel mee naar huis rijden, zó ver was ’t niet meer.

Ook bij het servicepunt hebben Jonne en Jada zich overigens prima vermaakt. Er lagen kleurplaten met potloodjes en van de Wegenwacht meneer zélf kregen ze nog ’n bouwplaat zodat ze hun eigen wegenwacht-auto kunnen vouwen, ’n cd rom met ’n spelletje én…. en dat viel volgens mij ’t meest in de smaak: een ballon! 😉

Kortom: het was me ’n dagje wel. Gelukkig is alles goed afgelopen. En wat betreft K3: dat moeten we vaker doen!!!