Gisteren heeft m’n vader het elektrische kussentje meegenomen en dat werkt érg prettig. Zo goed dat ik afgelopen nacht bést héél behoorlijk heb geslapen. Alleen werd ik vanmorgen rond ’n uur of 6 wakker (da’s al ’n grote winst, die nacht daarvoor was ’t ’n uur of 2, 3). Toen trok ik ’t ff niet meer… of was ’t nou omdat ik zo’n ONTÍEGELIJKE honger had? Ben maar naar beneden gegaan en tja, wat néém je dan? De zalmmouse (voor op brood) was tot mijn grote spijt helemaal op dus heb ik maar ’n kop erwtensoep genomen, hihi! Ach, waarom niet? 😉 Dát vult tenminste en die zelfgemaakte van m’n moeder is toevallig HEUL erg lekker!!!

Later wel weer terug in bed gegaan overigens. Al moest ik alweer vrij snel naar beneden. Erik moest Luca naar school brengen (Erik heeft gódzijdank vandaag en morgen vrij genomen) en ‘r moest tóch iemand bij Jonne blijven. ff ’n Tijdje rustig op de bank gezeten maar ik merkte alweer dat dat géén feest was, dus ik was dólblij toen hij weer thuis kwam, zodat ik weer naar m’n kussentje kon.

Rond ’n uur of 10 viel hier ineens de stroom uit. Bleek de héle wijk zonder stroom te zitten. Dus ook m’n geliefde elektrische  kussentje deed ’t niet meer… zo zeg dát was balen!!! Ik kreeg wel ’n kruik van Erik maar da’s tóch anders! Zo’n metale fles voegt zich toch nét ff íets minder soepel naar je lichaam dan zo’n zacht kussentje.  Om ’n uur of kwart voor 1 deed alles ’t weer. Kon ik nog nét ff  warm douchen voordat ik naar de fysio moest.

Die fysio was overigens ook hélemaal niet onprettig! En dan heb ik ’t niet zo zeer over de man zélf. Aardige vent hoor daar niet van maar verder… nee ik heb ’t over de behandeling! Ik had écht verwacht dat ie er niet eens naar zou mogen wijzen maar dat viel héél erg mee! Hij zei trouwens dat ’t inderdáád m’n linker onderste zwevende rib is, die ietwat is verschoven. Niet door ’n kong fu trap van m’n dochter gelukkig maar waarschijnlijk gewoon door ’t hoesten. Tijdens de zwangerschap zijn alle gewrichten e.d. onder invloed van de hele hormoonhuishouding wat “soepeler en losser” (ohja? dát voel ik dan weer niet, sterker nog: in tégendeel!) waardoor zoiets kan gebeuren. Gek genoeg zijn alle spieren er omheen nu vréselijk verkrampt enzo. Nou goed, het zál wel allemaal, ik ben blij dat hij me masseert en ik heb ‘r wel vertrouwen in dat ’t gaat helpen. En in de tussentijd zit ik tegen cq lig ik óp m’n elektrische kussentje 😉

Vandaag was Hannes er overigens wéér en heeft hij het nieuwe muurtje aan de kant van Sacha’s kamer keurig behangen zodat Erik daar weer verder kan gaan schilderen. A.s. zaterdag wordt ’t muurtje aan de kant van Luca d’r kamer behangen, zodat dát ook verder kan worden geschilderd. Dan dus nog ’n klein stukkie laminaat opvullen en dan kan Luca EINDELIJK naar boven verhuizen en kunnen de kamers op de 1e verdieping EINDELIJK worden gerenoveerd.