Wow! Ik ben positief verrást! Jonne heeft vannácht héérlijk geslapen!

Voordat ik zelf naar bed ging, ging ik natuurlijk ff bij ‘m kijken. Toen moest ik wel erg lachen: hij lag namelijk áchter de deur op de grond. Hierdoor kreeg ik in éérste instantie de deur niet eens open. Maar goed dat hij in z’n slaapzak lag en dat we laminaat op de vloer hebben liggen want daardoor schoof hij gemakkelijk opzij, hihi! Ik moest zó lachen maar durfde er géén foto van te maken. Had achteraf gemakkelijk gekund want ‘s  toen ik ‘m weer in bed legde, werd ie niet eens wakker, hihi.

Eén keer werd hij rond ’n uur of 6 even wakker… offeh… wakker is ’n groot woord. Even ’n klein peeuwtje (dus dát zal je dan wellicht gehoord hebben, buum) maar dat was alweer héél snel over. Rond ’n uur of kwart over 7, half 8 werd ie wakker omdat de rest ook op moest staan, dat brengt natuurlijk het nodige geluid met zich mee. Erik legde ‘m toen ín z’n slaapzak nog ff bij mij in bed en daar bleven we samen nog zéker ‘n half uurtje liggen. Echt héérlijk!

Of ’t nou komt omdat ie toch stééds ’n b’tje hummelig is of dat ’t écht aan z’n nieuwe bedje ligt: I don’t mind, we hebben een prima nacht achter de rug. Nou weet ik natuurlijk dat “in het verleden behaalde resultaten geen garantie voor de toekomst bieden” maar dat zien we komende nacht wel weer!

Na wéér 2 nachten gruwelijk vroege ochtenden een paar uur met Jonne op de uiterst onconfortabele schommelstoel te hebben gezeten (ik weigerde wéér om 5 uur naar beneden te gaan!) was ik ’t zát! Ik dacht, als ie nou ’n ander bédje had, kon ik tenminste náást ‘m gaan liggen ofzo. Geen idee of dát zou helpen maar híer werd ik écht hélemaal gestoord van… en ik niet alleen, Erik werd ‘r ook niet echt vrolijker van. Dus ik ben maar ’s gaan rondsnuffelen.

Eigenlijk vond ik dat héle “peuterbed”-gedoe ’n btje onzin. Laten we éérlijk zijn, dat hebben we zélf vroeger toch ook nooit gehad? En ik ben notabene ’n dochter van ’n voormalig beddenboer (sorry Hannes: interieur-adviseur ;-)) Wij gingen ook gewoon gelijk in ’n éénpersoonsbed. Maar éérlijk gezegd vond ik in die categorie en voor ’n rédelijke prijs niet echt iets leuks. En toen vond ik dus dit peuterbedje… yep, tóch ’n peuterbedje… en ach, natuurlijk wist ik heus wel dat ’t er was, omdat vriendinnetje Miranda het zélfde bedje voor haar zoontje Djonno heeft. Daarnaast vond ik de prijs ook best te doen dus jah, toen was de keuze niet zo moeilijk meer. Matrasje erbij, ’n paar passende onderlakentjes, moltonnetje en klaar was Cat.

Nou goed, laat ik niet te vroeg juichen. Het is nog vóór middernacht. En ’t kan er natuurlijk ook mee te maken hebben dát hij vandaag al niet zo lekker was (ik ben zelfs voor ’t éérst gebeld om ‘m eerder te komen halen van ’t KDV) en daarom graag vroeg wilde slapen. Hij is ‘r ook al ’n x uitgerold en werd daar dus wakker van. Nu hebben we op aanraden van diezelfde Miranda het matrasje van z’n ledikantje maar voor het bedje neergelegd, dan valt ie in ieder geval zácht. Oh enneh, of ik ‘r wel naast kan liggen? Ach tuurlijk wel! Ehm… nóg wel… soort van… 😉

Ennieweej… voor nú lekker slapen en morgen… gezond weer op! 😉 Met wellicht ’n verslag van ’n al dan niet geslaagde nacht… ohja enneh, dat van de gyn… dat horen jullie dan uiteraard ook!