Jaaah, we zijn weer terug op ’t nest. Afgelopen nacht rond kwart voor 3 reden we onze straat binnen. Ernstig moe en blij dat de rit erop zat. Ik had eigenlijk willen overnachten maarja, we bleven maar doorrijden. We wilden iig Parijs voorbij en jah, dát ging niet zo soepel. 

Ik kan mij herinneren dat ik 2 jaar geleden al zei, dat ik nooit maar dan ook nooit meer via Parijs van of naar m’n bestemming wilde. Dom als wij zijn hebben wij ons door Beatrix op de terugweg (ons navigatisteem klinkt als onze vorstin) tóch weer over Parijs laten lijden. Jah lijden… want lijden wás ’t! File file en nóg ’s file! Denk dat we ‘r dik 2 uur over gedaan hebben, als ’t er geen 3 waren, om die ellende te ontvluchten. Ik weet nu waarom ze ’t de lichtstad noemen: één lange sliert van autoverlichting om de stad heen. Áls wij er ooit nog heen willen, gaan we óf met ’t vliegtuig óf met de TGV en ánders wil ik er alleen nog maar met ’n bocht van minstens 100 km omheen rijden.  

Ach en hotelletjes zát natuurlijk. Maar die zagen we vaak pas als we er al voorbij waren. Uiteindelijk wilden we dan bij de eerste de beste “Aire-met-overnachtingsmogelijkheid” stoppen maar toen bleek ’t hotel weer aan de overkant van de weg te zitten. Dat hield dan in, dat je met je héle handel én ’n slapend kind via ’n trap over de snelweg naar de overkant moet… dat zagen we niet zo zitten. En uiteindelijk waren we zó dichtbij dat ’t ook eigenlijk geen zin meer had om nog ergens te stoppen. Dus toen hebben we nog maar ’n paar extra koppen koffie genomen en zijn we maar doorgereden.

Maarreh, hoe de vakantie was? Ja lekker hoor. Op de 2 dagen na die qua weer iets minder waren, hebben we verder ’n paar heerlijke weken gehad. Lekker gezwommen, geluierd, gegeten en zélfs nog wat cultuurpunten gescoord door ’t bezoeken van wat stadjes in de omgeving.

Nou ja, geluierd… eigenlijk valt dát best wel mee. Je moet nl niet verwachten dat je met ’n 2-jarige lekker in de zon kan gaan liggen bakken. Bij ’t zwembad konden we niet echt relaxed op ons handdoekje liggen zonnen omdat één van ons constant achter Jonne aan moest rennen. Die is namelijk nog niet zo van ’t “lekker lui liggen in de zon” maar meer van ’t “hééé, welke kant zal ik nú weer ’s oprennen???” 😉 Dus jah, in dát opzicht was ’t ook wel weer ’n “actieve vakantie”. Maargoed, in ruil daarvoor hadden we ’s middags vaak onze siësta.

Ennieweej, ik zal binnenkort ’s ff wat foto’s plaatsen en naar aanleiding daarvan nog wat annekdote’s ophalen. Want ondanks dat ik vanochtend best nog wel even heb mogen uitslapen, is het verlangen naar mijn bed inmiddels toch wel héél erg groot.