Nah, voor alle nieuwsgierigen onder ons volgt hier de ontknoping van de cliffhanger. Balou is weg.

Zucht… ik weet niet zo goed wat ik ‘rvan moet vinden. Aan de éne kant ben ik blij wat ’n scheelt ’n hoop rotzooi en gedoe (en gezeur aan m’n hoofd) maar aan de ándere kant… ik heb dat beest wél 14 jaar gehad! Mijn eerste eigen huisdier! Ik woonde nog geen week op mezelf toen ik ‘m kreeg. Tien weken oud was ie toen. Kleine vlooienbaal transformeerde in ’n paar jaar tot formaatje XXXL!

Gisteren ging de telefoon. E.o.a. jongen, die op Marktplaats (in ’n flits schiet er door m’n hoofd "huh… heb ik iets op Marktplaats staan dan???") een kat aangeboden had zien staan (ohja, natuurlijk!) of we die nog hadden?

Ik had al ’n tijdje geleden een oproepje geplaatst. In totaal heb ik ‘r ’n stuk of 3 reacties op gekregen dus ik was ‘r al van overtuigd dat dat nix zou worden. Ik was ’t ook eigenlijk al helemaal vergeten. Tot gisteren dan.

Oh ehm… jah, die hebben we nog… die advertentie klonk voor hém hélemaal perféct! Perféct? Wat moet ’n jonge gozer met ’n kat van 14 jaar oud? Maar blijkbaar was ’t precies wat hij zocht. Nah, dat klonk allemaal wel enthousiast en gemeend dus ik was toch wel geneigd om ‘m te geloven. Dus hadden voor vandaag afgesproken, dan kon ie komen kijken… of eigenlijk, dan kon ie ‘m gelijk meenemen. Want waarom zou je ’t dan nog uitstellen, nietwaar?

En toen kwamen vandaag de twijfels… wilde ik dit wel? Was die gozer wel écht zo integer als dat ie zich voordeed? Was ’t niet e.o.a. student die ’n mascotte zocht? Daarnaast kwam Maria (tante van de kids) ook ineens met ’t aanbod dat ze wel iemand wist om voor ‘m te zorgen… jah dúh, had je daar niet iets eerder mee kunnen komen??? ("Jah dúh, had je dan niet ff kunnen zeggen dat je iemand zocht?":-))

Uiteindelijk stonden er dus vanavond 2 mannen voor de deur met ’n kistje wijn in ruil voor mijn kat, de bak, de reismand en ’t overgebleven voer. En ik dénk dat ’t wel goedkomt. Ik wil niet beweren dat ik ontzéttende mensenkennis heb maar op mij kwamen ze wel eerlijk en integer over. Balou kwam gelijk poolshoogte nemen… wie zijn dat? Wat moeten die hier? Na ’n tijdje liet hij zich met lichte tegenzin in de reismand duwen. Het viel me overigens héél erg mee, hij is in soortgelijke reissituaties wel ’s opstandiger geweest.

Ik heb wél tegen ‘m gezegd, als het onverhoopt tóch niet mocht lukken, dat hij dan éérst met mij contact op moest nemen en dat hij ‘m onder géén beding naar een asiel mocht brengen. Dat beloofde hij.

Nou ja zeg… zoals ik nét al zei, die advertentie heeft er bést wel lang op gestaan. Maar terwijl ik dit stukje zit te typen, gaat m’n mobiele, wéér iemand die geïnteresseerd is in Balou! Maarja, die is nu dus al weg!

Lieve Blueblue, het ga je goed! Ik denk ook wel dat dit goed is en ik hoop dat je álle aandacht krijgt die je verdient! Toch zal ik je echt wel missen! Sterker nog: toen jullie net de deur uit waren moest ik toch écht wel ’n traantje wegpinken. En dan is ’t bést jammer dat sommige mensen, die niet zoveel met katten (huisdieren in ’t algemeen) hebben, maar waarvan je de steun op dat moment wel héél goed kan gebruiken, dat niet helemaal begrijpen. En dan heb ik ’t nu ff niet over Erik!!! Ook geen specifieke huisdierenliefhebber, maar hij begreep ’t wél en heeft me lief getroost!

En zo kwam ik via haar bij haar en daar vond ik dit filmpje… zij schreef er dít bij:
"Het is een Australisch reclamespotje dat daar van de buis is gehaald, omdat ouders bezorgd waren over het effect van dit filmpje. Kijk, huiver 😉 en oordeel zelf!"

Enneh, wbt dat ándere… kómt nog, nog ff geduld hebben! 😉