Gisteren is ie dus voor ’t eerst naar ’t KDV geweest. Bij aankomst (z’n sloffen gingen niet aan, bleek dat ik ’n maat te klein had gekocht. Meneer heeft tegenwoordig al maat 22!) ging hij (op z’n sokken dan maar) gelijk de boel verkennen. Maar toen hij doorkreeg dat ik wegging, was ’t natuurlijk ff brullen. Dat ben ik inmiddels wel gewend dus daar schrik ik niet meer van. Over ’t algemeen is dat zó over.

Even later heb ik nog ff ’n paar goeie sloffen gebracht maar die scheen hij steeds uit te schoppen (héé, dát herken ik, dat gebeurt thuis ook steeds) dus morgen gaan we ’t maar ’s met de soksloffen proberen. Jaaa, we hebben ze in álle soorten en maten! (maar ’t liefst loopt ie op z’n blote voeten… ook dát is herkenbaar, dat heb ik ook!)

En da’s dan bést gek, dan zit je thuis… want ik heb deze week nog vakantie…voelt tóch ’n btje alsof je aan ’t spijbelen bent en je zit toch met je oren gespitst, alsof hij ligt te slapen en niet toevallig wakker wordt. Maargoed, ’t was ’n lekker dagje en ik heb stiekem ook nog wat uurtjes gepikt die me de nacht daarvoor ontnomen waren.

Bij het ophalen vertelde de leidsters gelijk dat álles was goed gegaan. (Wát ’n verschil, bij de vorige gastmoeder moest ik alles maar vragen en dan nóg kreeg ik maar mondjesmaat informatie) Hij had héérlijk gegeten, ’s ochtends nog ff lekker geslapen (ja vind je ’t gék met zó’n nacht ervoor!) (waardoor hij weliswaar niet naar buiten was geweest) Hij had alleen nix willen drinken. Alles duwde ie van zich af. Oh… tja, goh… ik denk dan, als je dorst krijgt, merken we ’t vanzélf wel! 😉 Ik maak me ‘r niet zo druk om hoor, hij krijgt genoeg vocht binnen. Morgen gaat ie weer. Desnoods dat ik maar ’n flesje en/of beker meegeef maar eigenlijk vind ik dat ’n b’tje onzin. Hij leert ’t écht wel. Tóch?

Vandaag héérlijk samen uitgeslapen tot ’n uur of 12. En na ’t badderen nog ff op stap geweest. Eindelijk eindelijk eindelijk heb ik wantjes voor ‘m gevonden. Jah, of ’t zin heeft, is de vraag, hij houdt ze nl toch niet aan 🙁 Nét als met ’n muts! Die trekt ie ook constant van z’n hoofd af. Jaaaa, zoonlief heeft ’n eigen willetje… stápelgék word je ‘rvan! 😉 (géintjuhhh!)