Of liever gezegd: all snot’s back again! ’n Paar weken terug had Jonne, op aanraden van de cb-arts een antibiotica kuur gekregen omdat de verkoudheid nu toch wel érg lang aanhield. Dat ging hélemaal goed, je zág het per dág afnemen. Maarja, zo’n kuur is ook niet eeuwig durend. Ik vond ’t sowieso al best lang, volgens mij heeft ie ‘r dik 2 weken mee gedaan. Zélf, denk ik, was ie ‘r best blij mee was, dat ’t op ’n gegeven moment op was want echt gemakkelijk ging ’t niet naar binnen (lees: we moesten ‘m in de houtgreep nemen en dan konden we ’t met ’n spuitje in z’n mond spuiten).

Voor mij had de kuur nog wel ff mogen duren. We waren ‘r nog geen 2 dagen mee gestopt of de bellen hingen alweer op z’n bovenlip. We’re sort of back to square one… nouja… okay, overdrijven is ook ’n vak! Maar hij is wél weer snótverkouden!

Ik voer ‘m nog steeds dagelijks erg veel mandarijntjes maar de laatste dagen bijt ie ’t sap eruit en laat dan, net als haar dochter, de uitgebeten velletjes uit z’n mond vallen. Pfff, verwend ventje! 😉

Ennieweej, ik duik nú m’n mandje in, morgen weer fijn ’n dagje werken en dan HEERLIJK WEEKEND!!! ’s Kijken of ik niet weer halverwege de dag gebeld wordt om Jonne te komen halen Dat gebeurde woensdag nl. wel omdat ie dus zo snotterig was en zich dus niet echt lekker voelde… aan de ándere kant, ’n vroeger ingaand weekend vind ik ook geen straf! :p

Van ’t weekend stort ik me wellicht wel weer ’s op ’n fijn scrap-freubelwerkje… ik beloof nix… maar ik kan ’t dan tóch niet uitstaan dat ’t niet wordt zoals ik dat wil… we zullen kijken wat we voor u kunnen doen!