Vandaag de verjaardag van Sacha en Romana gevierd. Romana is 26 juli 13 geworden, Sacha wordt 3 augustus 15 en eigenlijk wordt dat al sinds jaar en dag (ook op eigen verzoek van de jarigen) tegelijkertijd gevierd.

Het begon allemaal zo mooi, qua weer, in de tuin. Okay, ’t was niet écht zonnig maar toch… en héél soms vielen ‘r ’n paar spettertjes, maar ach, dat mocht geen naam hebben.

Na ’n tijdje heb ik tóch maar voorgesteld om bij ons thuis de partytent te halen. Dan konden we áltijd nog zien of ’t nodig was maar dan hád je ‘m tenminste… Dat was niet ééns zo’n gek idee want ’n uurtje later brak de bui érnstig los! Nah, goed voor ’t tuintje, zullen we maar zeggen, dát wel. Maarja, zo’n partytent is nou óók weer niet dúsdanig groot, dat je daar met ’n man of 20 (én ’n tafel voor de hapjes en drankjes) ónder kan zitten… Ja, het kán wel, maar verwacht niet dat je ook dróóg blijft!

Blueblue wordt van dit weer ook niet écht hyperactief ofzo… Hét moment om ’s wat geinige kiekjes te schieten… vond ik… vond híj niet want na de 2e hield ie ’t wel voor gezien!

Oh bij de weg: hij dóet ’t weer!!! En dan heb ik ’t deze keer ff niet over m’n geliefde, maar over ’t zwembad, hij is weer geplakt, gelukkig!!!

Vanochtend moest ik wederom naar de verloskundige. Bij deze praktijk werken ’n stuk of 6 zéér vriendelijke dames en 1 enórme héks! En je ráádt ’t al, vanochtend kwam ik voor ’t éérst in aanraking met deze gruwel! Wist ík veel! Erik en ik kwamen die kamer binnen en ik weet inmiddels al, dat ik de stoel aan de zíjkant van het bureau moet hebben, zodat de desbetreffende verloskundige béter bij je kan om bloeddruk e.d. te meten. Dit keer stond de stoel wel héél erg vreemd dus ik wilde ‘m goed schuiven, begínt dat méns te schreeuwen NÉÉÉÉÉÉÉÉ!!! LÁÁT STÁÁN, JE MOET DÁÁR ZITTEN ÁNDERS ZIT JE TE VER WEG… blablablabla…. ehm… ókay!

Daarna begon ze ’n enórm zeikverhaal over dat íedere beroepsgroep ’n CAO heeft behálve de vroedvrouwen en hoe zwáár ze ’t allemaal hebben, blablablablabla…. Toen kwam ze nog met de enórm vríendelijke vraag “jah eh, wát ga je nou doen, ga je nou thuis of in ’t ziekenhuis bevallen?” Ik vertelde haar dat ik dat nog niet wist en dat haar collega’s mij verteld hadden, dat ik dat tot op ’t laatste moment mocht beslissen. Haar reactie: “NOU, LEKKERE COLLEGA’S HEB IK WEER!!!”

<DJIEZUS, HEB ÍK DAT??? Ik keek Erik regelmátig aan met ’n blik van “WHÁT THE F***???” Ennieweej, gelukkig duurde ’t állemaal niet zo lang en konden we weer snél die kámer uit. In de wachtruimte sprak ik nog ’n paar x m’n verbazing richting Erik uit, wat ’n enórme héks ik deze vrouw vond en dat ik haar ABSOLUUT NÍET bij mijn bevalling wil hebben. “yep”, zei hij, “never a dull moment with Mrs. Berendrecht!” Hij bleek haar dus al te kennen, ze schijnt nl. zowél Sacha als Luca te hebben gehaald. En niet alleen híj, maar ook ’n paar andere vrouwen in die wachtruimte wisten, ongezien, over wie ik ’t had. Ja nee, ze was wél erg goed in haar vák! Hou nou toch óp! Nah, ’t kan me niet schelen en hoe ’t gebeurt, gebeurt ’t, maar deze bitch wil ik écht niet bij de geboorte van m’n kind hebben!!! NO F*CKIN’ WAY!! Dat mens heeft volgens mij ook al járen de pensioengerechtigde leeftijd, DÓE DAAR ‘S WAT MEE!!!

Daarná was ’t tijd voor léuke dingen, ik ben nl op kraamvisite geweest bij kersverse ouders Cynthia en Toine om Juul te bewonderen. Jongens jongens, wát ’n schóónheid!!! En wat ’n práchtgezicht, die 2 trotse ouders!!! Daar smelt je écht bij weg, al zou ’t buiten -30 zijn!!

Valt ’t héél erg op dat ik ’t allemaal nog ’n tikkie onwennig vind? Ik vertelde Cynth, dat ’t me wel scary leek om zo’n klein hummeltje vást te houden. Prompt kreeg ik Juultje natuurlijk in m’n armen gelegd “hier, ga dan maar alvast ff wennen!”. HELP!!! ’t Voelt allemaal nog zo nieuw, zo eng en zo klein!!! Terwijl ze eigenlijk alléén maar héél lief en héél vredig op m’n arm lag te slapen. Juul is ’n ábsolute schoonheid!! Goed gedaan, C & T!!!

Jemig… en zo’n klein hummeltje heb ik dus zélf ook over ’n paar weken… ***ZUCHT*** Verstándelijk wéét ik ’t ook wel maar ik moet eerlijk zeggen dat ik ’t idee nog héél erg onwerkelijk vind…

Nog ff over de vakantie: die bestemming is góed voor je zélfvertrouwen joh! Als ik ooit onzeker ben geweest over mijn figuur (wat ik op zich niet ben, ik weet dat ik niet de mooiste cq slankste ben, met náme mijn achterwerk en mijn bovenbenen zijn ehm, nah, nóg al fors maar ik kan daar héél goed mee leven, en nu ik zwanger ben, vind ik eerlijk gezegd helemáál dat ik ‘r niet onaardig uitzie!) dan heb ik nú zóveel lelijke mensen bij elkaar gezien op die camping, dat ik me dáár nu écht geen zorgen meer over hoef te maken!!! ’t Ene Tsunami-alarm overtrof ’t ándere en bovendien zaten er héél veel Engelsen met o.a. héle rare hoog uitgesneden zwembroeken. nah, je weet, de meeste Engelsen zijn veelal per definitie niet moeders mooiste, daarnaast blijven ze over ’t algemeen gruwelijk wit óf worden zo róód als ’n kreeft… need I say more?

Vroeger riep ’n vriendinnetje van mij dan altijd "feeling me Miss World!" en dan wisten wij dat ‘r ergens in de buurt ’n enórme freggel voorbij kwam. Erik en ik hebben sinds kort ons éigen liedje voor dát soort "aandachtsmomentjes". Wij beginnen dan te zingen "And it only gets better, yes it only gets better…" (wrample van ’t nr. van The Sheer).

Zo kreeg ik vandaag ook weer ’n mailtje van hem (want jah, híj is inmiddels weer gewoon aan ’t werk) met dát als onderwerp… en daarin de volgende tekst: "Ik vroeg om strandplaatjes maar dit zal ik mijn lezers maar niet aandoen…. ;-)"
Zie hier wat hij de lezers van zijn krantje bespaard heeft… wat je vér haalt, is níet altíjd lekker…

Misschien snap je nu ook waarom ik niet zo gecharmeerd ben van strings… want niet alleen haar áchterwerk wordt door dit stukje stof in 2en gesplitst!!!

En ik heb nu dus óók eindelijk iets gevonden waar ik ze allemáál op heb kunnen zetten (had ’n hoop tijd, moeite en ergenis gescheeld als ik dit eerder had gevonden, maar goed). Dus klik híer als je álle foto’s van de afgelopen vakantie wil zien. Inclusief eventuele dubbelen en de foto’s die ik met m’n mobiele heb gemaakt en dus mínder goed van kwaliteit zijn. Ik heb gewoon m’n héle map overgenomen.

Voor familie, vrienden en bekenden: als je ’n foto wil hebben, ga je dus híerheen, kies de foto die je wil hebben uit de rechter kolom, klik ‘m aan zodat ie in ’t midden vergroot wordt, rechts klikken op de grote foto, klik op "afbeelding opslaan als…" geef de foto ’n naam naar keuze (of laat de naam, die ‘r al stáát, staan), klik op opslaan en klaar is Hannes!

Nou héhé, ’t heeft ff geduurd maar ik heb ’t éindelijk voor elkaar. Kijk hier als je ’n paar vakantiefoto’s wil zien. ’t Zijn ze bij lánge na niet allemaal maar dat kán dan weer niet, zónder betaald lidmaatschap.

Ik heb ‘r verder nog géén uitleg bij geschreven. De meeste foto’s spreken toch voor zich… bovendien begint ’t momenteel alweer licht te worden. Tijd om m’n mandje ’s op te gaan zoeken!

Zij die gaat slapen (of, daar ’n poging toe gaat wagen), groet u!

update: Er staan nu wél teksten bij én hiernaast in de linkerkolom zie je alvast ’n preview. Als je dáár op klikt, kom je ook op de site met die foto’s.

In de vakantie overigens nog ’n persoonlijk record gebroken! Heb gelukkig van de buuf tóch nog ’t 2e boek mogen lenen. En ook díe was binnen 2 dagen uit! En dát voor iemand die over ’t algemeen ’t geduld en de concentratie niet heeft om volledig in ’n boek op te gaan. Wéderom hémeltérgend mooi! Op naar je volgende boek, Kluun!

Ah, bonsoir! Ik hoor net op de radio dat de Nederlandse vakantie-exodus vandaag officieel is begonnen. Wij zijn inmiddels weer op ’t oude vertrouwde nest teruggekeerd! Vanmorgen om 5 voor 11 vertrokken en vanavond om half 10 reden we onze straat weer binnen.

Hoe ’t was? Ja op zich héérlijk! Er zijn wel ’n aantal dingen die ik voortaan ánders wil. De camping was prima, lekker zwembad, leuke mensen ontmoet, voorzieningen waren okay maar de westkust van Frankrijk, tenminste, daar ter hoogte van Ile d’Oloron vinden we allebei niet interessant genoeg om nog ’s naartoe terug te gaan, dus dat zullen we ook niet doen. Het landschap is uitermáte saai en ‘r is verder ook weinig spectaculairs te beleven.

Ik wil ook NÓÓIT meer via Parijs naar m’n bestemming. 2 Weken geleden op de heenweg zijn we om 3 uur ’s nachts vertrokken en kwamen zaterdagochtend rond ’n uur of half 8 op de weg rond/door (weet ik veel) Parijs. Je zou dus zeggen, lekker rustig, rond die tijd in ’t weekend heeft niemand daar éne moer te zoeken! FOUT! We hebben zo’n kleine 4 uur gedaan over ’n stuk van nog geen 20 km!!! En vraag me niet waarom, ik heb níets gezien qua ongeluk ofzo. En vanmiddag op de terugweg hebben we ‘r weliswaar minder lang over gedaan maar ’t was wéér één doffe ellende. Kortom: doen we niet meer!

Ik zag in 1 van de reacties dat er werd gevraagd of ’t wel te doen is, om te kamperen als je hoogzwanger bent. Ik werd op de camping ook regelmátig meelijwekkend aangekeken met zo’n blik van "och meisie toch, wíj hebben ’t al warm, hoe zal jíj dit ervaren met je dikke buik?"

Tja nou ja, okay, het wás warm en ’t werd met de dág ook warmer en bij ónze tent was, achteraf gezien, bést weinig schaduw. Die kwám eigenlijk pas, tegen ’t eind van de middag. Tja, dat was niet zo handig… maarja, we hadden de plek zélf uitgekozen, hadden we maar aan de overkant onder de bomen moeten gaan staan. Maar goed, alsof ’t, als je zwánger bent, erger is, ik begréép dat eigenlijk niet zo goed. Ik moet dan ook eerlijk zeggen dat ik, op wat díkke klompvoeten van de 1e paar dagen ná, helemáál niet zo’n last heb gehad van die warmte!! Maar goed, da’s héél persoonlijk hé! Ik heb héérlijk in ’t zwembad gehangen, heb me nérgens écht druk over gemaakt, lekker álles op z’n elf-en-dertigst gedaan, voorál véél gedelegeerd en buiten de openingstijden van dat zwembad, ging ik, indien gewenst, héérlijk onder ’n koude douche staan. Er waren ’n héle hoop níet-zwangeren, die ‘r zo te zien, bedúidend méér last van hadden dan ik.

Waar ik méér last van had, waren de muggen! Meestal laten ze míj wel met rust en pakken ze met náme Erik, dit x kwamen ze helaas ook naar mij. Maar goed, daarin was ik níet de enige. We zijn állemaal gigántisch lek geprikt. Bij ’t zwembad zag je ook véle benen en ruggen met de builenpest. Als ik dan toch iets moet nóemen, vond ik dát bedúidend irritánter!

Daarnaast ga ik ook niet meer op zo’n kl*te luchtbed cq vouwbedje liggen, en al helemáál niet in hoogzwangere toestand. We hadden die vouwbedjes speciaal voor de vakantie aangeschaft en de eerste nacht waren we zó moe, dat we héérlijk sliepen. Maar de volgende nacht hadden we al vrij snel door dat ’t tóch wel behoorlijk hard en uitermáte onconfortabel was, dus hebben we bij de Intermarché alsnog 2 extra luchtbedjes gekocht. Aangezien je met zo’n bolle pens níet echt gemakkelijk overeind komt, dacht ik, weet je wat, ik leg het luchtbed óp dat vouwbedje… Nah, dat was óók nix! Zo’n luchtbed is nl véél breder dan zo’n vouwbedje, met als gevolg dat ik me nauwelijks om durfte te draaien, bang om van m’n bedje af te lazeren!! Dus uitéindelijk dat luchtbed tóch maar op de grond gelegd…. Tja, wat ik al zei: overeind komen met zo’n buik is en blijft dus idd géén feest!

Maar ik heb ‘r iets op gevonden: op die camping stonden, naast van die cottages (leuk maar gruwelijk duur!!) ook allemaal van die prefab-tenten en ik vínd dat wel wat! Heb daar ooit in ’n ver verleden al ’s ingelegen toen mijn toenmalige vriendje Maarten en ik, op bezoek gingen bij vriendinnetje Sonja (nee, niet Neel), ten tijde van haar reisleidsterschap in de buurt van Venetië. Daar staan tenminste normále bedden in (spiraal cq lattenbodem met matras op gewone hoogte!). Daarnaast hebben die tenten, met uitzondering op je eigen kleding en linnengoed voor de bedden, nagenoeg álles wat je daar nodig hebt: bedden, tafel, stoelen, kookgerei, koelkast enz enz enz… dus dat scheelt zóóóóóóveel bagage! We waren dít jaar te laat met reserveren maar ik zie dat tzt hélemaal zitten hoor!

Ben ik nu ’n burgertrut? Nah, valt op zich toch wel mee?! Als de kids van Erik meegaan, vind ik kamperen op zich bést makkelijk. We hoeven geen specifieke cultuurpunten te scoren, als ‘r maar ’n lekker zwembad is en kids van hun leeftijd (al is dat óók niet eens ’n vereiste, ze zijn nl níet zo héél erg assertief… of eigenlijk, heel erg níet assertief, in ’t maken van nieuwe contacten), vermaken ze zich wel. Maar ik wil ábsoluut névernooit zo’n sleurhut. Erik ook zéker niet. Ik zal je vertellen, als wij zo’n caravan achter onze auto hadden hangen, dan waren we rond deze tijd nog LANG niet thuis geweest hoor!!!

En eerlijk gezegd wordt dat tentje ’n b’tje behelpen. Daarnaast, wat ik nét al zei, al die tróep die je nu moet meeslepen… en ’t wordt natuurlijk alléén maar meer met de komst van de baby. We hébben al zo’n lekker burgelijke stationwagon maar érgens houdt ’t laadvermogen van díe bak ook op hoor. Zéker als ‘r nog kinderen mee moeten ook.

Dus conclusie, moet je op campeervakantie gaan als je hoogzwanger bent? Tja, ik kan alleen voor mezelf spreken maar in míjn geval zeg ik zéker JA! Met dus ’n páár mitsen en maren… waarbij voor míj eigenlijk als belangrijkste issue gold: zorg dat je ’n lekker bed hebt! Enneh, Lia, je hóeft tegenwoordig niet meer met je wc rol naar de toiletten hoor! Bij ’n b’tje behoorlijke camping hángt dat daar gewoon al!

But ennieweej: ik vind ’t mooi geweest voor vandaag! Ik duik ’s ff héérlijk m’n eigen bédje in, want my goodness, wat heb ik dát gemist!!! Morgen zal ik ’s verder gaan freubelen en ik sluit niet uit, nog wat foto’s te publiceren. Zij die gaat slapen, groet u!!!