feb 21
	Ook andere dingen!

Ondanks dat ik, als aanstaand moeder, misschien ernstig geneigd ben, om ’t hier alléén maar over de komende baby (en álles wat daarbij hoort) te gaan hebben, wil ik daar toch wel héél erg voor waken! Natúúrlijk is ’t ’n hele inpact op je leven, maar alsof je daarnaast helemaal nix meer meemaakt! Djiezus, dat zou wel héél erg zijn! Omdat ik ’t zelf misschien niet gelijk door heb, mag (moet!!) men mij wijzen op overmatig baby geleuter. Dat kan gewoon in ’n reactie op dit log of in het gastenboek.

Afgelopen weekend was overigens best druk. (OOK VOOR ‘N NÍET ZWANGERE!!) Zo waren we zaterdag éérst op de verjaardag van mijn vriendinnetje Sigrid, waar we hebben zitten weerwolven. Vaag maar wel geinig spel.
Sig en Alex wonen in Koekange (voor “stadsmensen”, lees: middle of nowhere). Dat ligt in het práchtige Drenthe. En aangezien dat dus niet écht naast de deur is, bleven we daar logeren in één van de tuinhuisjes. Ik kan je vertellen: da’s leuk in de zomer, maar in de winter is dat GODVERGETEN KOUD!!! Nou hebben zij daar wel wat aan proberen te doen, door ’n kacheltje in het huisje aan te zetten. Toen we ‘r binnenkwamen, was ’t ook best behaaglijk. Maar omdat ik weet, dat Erik ’n bloedhekel aan warme “slaapkamers” heeft, had ik ‘m uitgezet… dát had ik beter niet kunnen doen.
IK BEN GODVERRR-DE-GLOEIENDE, ZOWAT DOODGEVROREN!!! Daarnaast ben ik ook bést wel ’n tikkie inkennig (noem ’t “verwend”, whatever) qua matrassen. Aangezien mijn ouders vroeger ’n woninginrichtingszaak hebben gehad, heb ik altijd op goeie matrassen geslapen. Dit matras had, als ik ff zo vrij mag zijn, meer weg van ’n hangmat. En dan heb ik ’t nog niet eens over ’t feit dat ik, zoals je weet, ’s nachts régelmatig naar ’t toilet moet. Daar moest ik dus het huisje voor uit en naar ’t woonhuis van Alex en Sig… Kortom: ik heb nagenoeg geen oog dichtgedaan. Ik heb Sig en Alex ook vriendelijk bedankt voor de gastvrijheid maar verteld, dat ik dát dus nooit meer doe… geen probleem hoor, even goeie vrienden.
Daarna moesten we nog naar de verjaardag van Neel.
Dus vanuit Koekange reden we richting City-of-Neel.
Die had zich (met het oog op de Winterspelen in Turijn) behóórlijk staan uitsloven op allerlei Italiaans georiënteerde taarten en hapjes.

Even ’n paar hoogtepuntjes visualiseren:

of wat dacht u van:

Need I say more? Om je vingers bij af te likken, echt wáánzinnig! Daarbij was ’t ook nog súpergezellig! Baal alléén dat ik m’n eigen cadeautje (van haar voor mij) vergeten ben…