… voor de mensen die onderstaand stukje hebben gelezen…

 

Donderdag is Luca zoals verwacht, weer thuis gekomen. De kinderen zijn bij Cora dus ik kan ’t hier vandaan natuurlijk niet zien, maar ik ga ervan uit (en ook telefonisch bevestigd gekregen) dat ’t allemaal goed gaat. In ieder geval was ze donderdag weer zo levendig als altijd en zo hoort ’t ook. ’t Gewone leventje weer oppakken. Natuurlijk is enige waakzaamheid wel geboden. Hoorde dat Cora de eerste nacht zo’n beetje ieder uur is gaan kijken. Snap dat wel hoor maar ik ben ‘rvan overtuigd dat dat ook wel weer overgaat. Laten we ‘r voorál niet te spastisch over doen. Daar heeft niemand wat aan.

 

Ze heeft nu iig medicijnen meegekregen die een eventuele aanval tegengaan (mits de dosis hoog genoeg is, maar dat weten ze nu natuurlijk nog niet) en mocht ze nou tóch ’n aanval krijgen, dan hebben we medicijnen die we haar dan gelijk moeten toedienen, en haar daar dan uit kunnen halen.

 

Nogmaals: ik ga er vooralsnog maar even vanuit dat dit ’n éénmalige actie was en die gedachte hou ik tot ’t tegendeel bewezen wordt. Ik hoop uiteraard dat dit NOOIT gebeurt!!!