okt

20

 
Er zijn van die dagen die je liever ff niet meemaakt…

Gisteren was ‘r zo één….

Luca, Erik z’n jongste dochter werd gisteren ochtend wakker met ’n epileptische aanval. Out of the blue, nog nooit gehad en ’t komt ook niet in de familie voor. Dat heeft zéker ’n uur geduurd. Zoiets heet ’n status epileptica.

Dus die is met gillende sirenes naar ’t Sophia kinderziekenhuis gebracht. Erik en Cora (Cora = de moeder van de kinderen) zijn uiteraard met haar meegegaan en ik ben bij de 2 andere kinderen gebleven. Na ’n tijdje kwam de zus van Cora en ben ik zélf ook naar ’t ziekenhuis gegaan. Daar de hele dag gezeten. In de loop van de dag ging ’t wel weer wat beter maar ze hebben haar tóch ’n nachtje ter observatie onder permanent cameratoezicht gehouden. Erik is ’s nachts bij haar gebleven. Geen idee waar ’t door komt, dat gaan ze de komende tijd allemaal onderzoeken. Vandaag mocht ze weer naar huis maar de schrik zit ‘r, zoals je begrijpt, behoorlijk in. Ze heeft medicijnen gekregen en moet over ’n paar weken ’n EEG laten doen (hersenfilmpje). Vannacht zélf nauwelijks geslapen omdat ‘r tóch allerlei dingen door je hoofd spoken. Erik heeft zich dáár héél sterk gehouden maar is toen we nét thuis kwamen tóch wel ff behoorlijk ingeklapt. Moet zeggen dat ik zélf heel rustig ben maar toch… je wil ‘r toch niet aan dénken wat er had kúnnen gebeuren… probeer ik dan ook maar niet te doen… maar dít wil ik NOOIT meer meemaken!!!