Hier zie je ze nog oefenen met Jonne. Maar gisteren kreeg ik ’n smsje dat er wéér ’n nieuw wereldburgertje bij is. Afgelopen maandag, 25 september is om 13.45 uur de zoon van John & Miranda geboren en luistert naar de naam

Ik geloof dat ’t ’n vrij heavy bevalling is geweest aangezien moeders nog stééds in ’t ziekenhuis ligt met ’n gekneusd schaambeen. Maarja, wat wíl je, ’t was ook ’n ruime 8 ponder… dat woog Jonne nog niet eens toen ie ’n máánd was! Beterschap, mamaMiranda!!!

Bij dézen wil ik ze van hárte feliciteren met hun hummeltje en hoop van hárte dat ik hier gauw ’n foto van ‘m kan laten zien.

Ik begrijp nu ook waarom ze zo moest lachen toen ik vertelde hoe ónze zoon heette. Ze zei me tóen al, dat de naam van hun zoon er héél erg op zou lijken.

Merel heeft inmiddels haar eigen site

En wéér is ‘r ’n babietje geboren… en wéér heeft ze errug lang op zich laten wachten (due date was 1 september) maar gisterenavond om 23.16 uur wás ze daar dan eindelijk!!! Mag ik u voorstellen aan de dochter van Jasper en Maartje:

Hierbij wil ik paps en mams héél hartelijk feliciteren en héél veel geluk wensen met hun prachtdochter!!!

Timme is er!!! Vanmiddag om 17:39 is de zoon van Marijn en Coen geboren!!! Eindelijk eindelijk eindelijk! Mán, wat heb ik met die mensen meegeleefd!

Ik kan me de avond, dat Coen vertelde dat hij vader zou worden, nog zó goed herinneren. Marijn was notabene ’n kleine week vóór mij uitgerekend! Sindsdien hebben we weblog-technisch regelmátig bij elkaar gebuurd. Maarja, ík ’n b’tje eerder en zíj ’n b’tje later en dan krijg je dat hé!

Hier vandaan wil ik ze van hárte feliciteren en héél veel geluk maar ook met náme héél veel plezier wensen met hun kleine mannetje!!!

Het wachten is nú op Djasp & Maartje en John & Miranda! Jah, en dán natuurlijk Joris & Lia maar dát duurt nog wel ’n tijdje!!!

Nah, nog 1 verhaaltje dan, voor ’t slapen gaan… wél ’n heel apart verhaaltje, vind ik zelf.

In de vrienden- cq familiekring van mijn ouders, waren tot voor kort zowel mijn moeder als mijn tante (nichtje van m’n vader, beste vriendin van m’n moeder) de énigen die nog géén kleinkinderen hadden. (ik kan hier nu wel hélemaal uit gaan leggen dat mijn ouders wel degelijk zíelsveel houden van de andere 3 kids van Erik, feit blijft dat ’t tóch ánders is als je eigen kind ’n kind verwacht!) Toen mijn moeder destijds éindelijk groen licht van ons kreeg om het aan haar vriendinnen wereldkundig te maken, bléék dat Nicole, de vriendin van mijn neef Kees, óók net zwanger was en dat Fie dan dus óók haar eerste kleinkind verwachtte! Nicole bleek zelfs 1 dag ná mij te zijn uitgerekend. (Ja, Maartje en Djasp, je leest ’t goed, tegelijk met jullie!)

Na 20 weken bleek, dat ook Nicole in verwachting was van ’n zoon. Ik ken haar verder niet écht, maar uiteraard werd ik via moeder en tante wel op de hoogte gehouden. Zij had nét als ik, ’n absoluut vlekkeloze zwangerschap had, zónder misselijkheden of ándere rottige kwaaltjes.

Vorige week had mijn moeder mij te kennen gegeven, dat ik ’t haar maar níet moest vertellen, als de bevalling was begonnen want dan zou ze zo in de zenuwen zitten enzo… Eerlijk gezegd waren we dat tóch al niet van plan hoor.

Afgelopen vrijdagochtend toen ik lekker lag te weeën e.d. ontving ik ’t volgende smsje van mijn moeder: "Vanmorgen om 6 uur geboren bij Kees en Nicole: Thijs Jan Willem". Ik smste haar terug dat ze hen van ons héél erg moest feliciteren maar dat ze mij nog maar ff niet moest bellen omdat ik graag nog ff wilde uitslapen. (yeah right! ;-))

En ’s middags om ’n uur of 5 belde ik dus zélf mijn moeder en zei: "Mama, Jonne is ‘r!"

Mooi verhaal, vind je niet? Worden die meiden, notabene 2 weken eerder dan gepland, allebei op dezélfde dag oma! Wat nou volle maan? Da’s nérgens voor nódig!

Dus híer vandaan: Kees en Nicole, van hárte gefeliciteerd met de geboorte van Thijs Jan Willem!!!

En uiteraard ook de felicitaties voor opa Willem en oma Sofie!! 😉

Vanochtend moest ik wederom naar de verloskundige. Bij deze praktijk werken ’n stuk of 6 zéér vriendelijke dames en 1 enórme héks! En je ráádt ’t al, vanochtend kwam ik voor ’t éérst in aanraking met deze gruwel! Wist ík veel! Erik en ik kwamen die kamer binnen en ik weet inmiddels al, dat ik de stoel aan de zíjkant van het bureau moet hebben, zodat de desbetreffende verloskundige béter bij je kan om bloeddruk e.d. te meten. Dit keer stond de stoel wel héél erg vreemd dus ik wilde ‘m goed schuiven, begínt dat méns te schreeuwen NÉÉÉÉÉÉÉÉ!!! LÁÁT STÁÁN, JE MOET DÁÁR ZITTEN ÁNDERS ZIT JE TE VER WEG… blablablabla…. ehm… ókay!

Daarna begon ze ’n enórm zeikverhaal over dat íedere beroepsgroep ’n CAO heeft behálve de vroedvrouwen en hoe zwáár ze ’t allemaal hebben, blablablablabla…. Toen kwam ze nog met de enórm vríendelijke vraag “jah eh, wát ga je nou doen, ga je nou thuis of in ’t ziekenhuis bevallen?” Ik vertelde haar dat ik dat nog niet wist en dat haar collega’s mij verteld hadden, dat ik dat tot op ’t laatste moment mocht beslissen. Haar reactie: “NOU, LEKKERE COLLEGA’S HEB IK WEER!!!”

<DJIEZUS, HEB ÍK DAT??? Ik keek Erik regelmátig aan met ’n blik van “WHÁT THE F***???” Ennieweej, gelukkig duurde ’t állemaal niet zo lang en konden we weer snél die kámer uit. In de wachtruimte sprak ik nog ’n paar x m’n verbazing richting Erik uit, wat ’n enórme héks ik deze vrouw vond en dat ik haar ABSOLUUT NÍET bij mijn bevalling wil hebben. “yep”, zei hij, “never a dull moment with Mrs. Berendrecht!” Hij bleek haar dus al te kennen, ze schijnt nl. zowél Sacha als Luca te hebben gehaald. En niet alleen híj, maar ook ’n paar andere vrouwen in die wachtruimte wisten, ongezien, over wie ik ’t had. Ja nee, ze was wél erg goed in haar vák! Hou nou toch óp! Nah, ’t kan me niet schelen en hoe ’t gebeurt, gebeurt ’t, maar deze bitch wil ik écht niet bij de geboorte van m’n kind hebben!!! NO F*CKIN’ WAY!! Dat mens heeft volgens mij ook al járen de pensioengerechtigde leeftijd, DÓE DAAR ‘S WAT MEE!!!

Daarná was ’t tijd voor léuke dingen, ik ben nl op kraamvisite geweest bij kersverse ouders Cynthia en Toine om Juul te bewonderen. Jongens jongens, wát ’n schóónheid!!! En wat ’n práchtgezicht, die 2 trotse ouders!!! Daar smelt je écht bij weg, al zou ’t buiten -30 zijn!!

Valt ’t héél erg op dat ik ’t allemaal nog ’n tikkie onwennig vind? Ik vertelde Cynth, dat ’t me wel scary leek om zo’n klein hummeltje vást te houden. Prompt kreeg ik Juultje natuurlijk in m’n armen gelegd “hier, ga dan maar alvast ff wennen!”. HELP!!! ’t Voelt allemaal nog zo nieuw, zo eng en zo klein!!! Terwijl ze eigenlijk alléén maar héél lief en héél vredig op m’n arm lag te slapen. Juul is ’n ábsolute schoonheid!! Goed gedaan, C & T!!!

Jemig… en zo’n klein hummeltje heb ik dus zélf ook over ’n paar weken… ***ZUCHT*** Verstándelijk wéét ik ’t ook wel maar ik moet eerlijk zeggen dat ik ’t idee nog héél erg onwerkelijk vind…