Afgelopen week was ik dus op zoek naar ’n tablet voor zoonlief z’n aankomende verjaardag en vanwege ’t feit dat hij glansrijk over is naar groep 4!!! Diverse mensen raadden ons aan om door te sparen voor ’n Ipad. Maarja, die zijn bést prijzig! Vincent tipte onsom ’s op Marktplaats te kijken naar ’n 2ehands. Dat was ook niet eens eenvoudig want de Ipad2 is blijkbaar nog best veel waard! Gisteren vond ik er één voor ’n schappelijk prijs. Eigenaar meteen gebeld, die ging akkoord dus we zijn ‘m gelijk gaan halen. Daarnaast kochten we ’n beschermhoes met toetsenbord en ’n screen protector, die hij dan van broer en zussen zou krijgen. ’s Avonds ben ik ‘r (uiteraard) gelijk mee aan de slag gegaan om ‘m te personaliseren en wat spelletjes te downloaden. Alles bij elkaar was het ’n mooi geheel!
Vandaag waren we, met het oog op de zomervakantie, tijdens het eten voorlopig voor het laatst met z’n allen bij elkaar dus dat leek me een mooi moment.

“Oh Jonne, wil jij voor mij ff je spaarpot pakken?” (ik vond namelijk wel dat hij ’n beetje mee moest betalen. Dit was, in vergelijking met de anderen, ’n meevaller maar nog steeds veel geld en zoals u wellicht weet, hebben wij dat, ivm voormalig werkgever cq wanbetaler, momenteel niet!)
“Waarom dan?”
“Ik moet je ff iets laten zien, oh en pak gelijk ff je Ipod” (die had ik er vlak daarvoor al naast gelegd, hoe toevallig)
Heel gedwee kwam hij met z’n spullen naar me toe.
“Zeg Jonne, wil jij met mij ruilen?” ik kreeg een glazige blik toegeworpen… maar toen hij ’t formaat van het cadeau zag begon hem iets te dagen en stemde hij maar al te graag in met mijn voorstel! 😉

Mán wat was (ís!!) hij blij met zijn cadeau!! De tranen sprongen bijna in z’n ogen, dankte ons allen tientalle keren en raakte er niet over uitgesproken! 😉
“Wow, wat gaaf! dankjewel mam, dank jullie wel! Wow, ’n tablet, wat zeg ik, ’n echte Ipad!! Wat gááf! Eindelijk m’n eigen tablet! Maar jullie mogen er ook op hoor!!!”

Zo lief, zó inténs dankbaar! Gelijk moesten de opa’s en oma’s geskyped worden (helaas kregen we opa Cok en oma Annie niet te pakken) om het grote nieuws te vertellen!

Maar er was nog meer nieuws vandaag! Sinds enige tijd zie ik bij ons op het schoolplein meisjes van Robin haar leeftijd (en jonger) die zonder zijwieltjes fietsen. Dat moest ik met Robin ook ’s gaan proberen. Toch vergat ik het steeds. Totdat ik van de week even iets op school moest afgeven. De kids bleven over en toen ik aankwam was Robin aan het fietsen… op een tweewieler… zónder zijwieltjes… zonder énige moeite… het enige verschil was dat de trappers op het voorwiel zaten. Denkt u daar zélf mijn grote ogen en onderkaak op knieën bij… Dat moesten we nou thuis toch écht eens gaan oefenen…

Vanmiddag was ’t dan zover. In ’n helder moment bedacht ik me dat ik de zijwieltjes van haar fietsje moest halen dus dat ging ik doen. Okay, ze kon wel wat en ja en ik verwachtte sowieso al minder moeilijkheden dan bij Jonne… maar tóch… nadat ze afgelopen zomer ’n keer de sloot in was gereden, was ze niet meer zo zeker van haar eigen fietskunsten… dat dat inmiddels alweer bijgedraaid was, had ik ff niet meegekregen.

Mevrouw stapte op en fietste zó weg, mij wederom met grote ogen en onderkaak op de knieën achterlatend!!! Niet vasthouden, niet achteraan rennen, niet nét-op-tijd-beetpakken-anders-valt-ze-om… niets van dit al! U begrijpt, ik was trots… ik BEN trots… mégatrots! súpertrots! En zij zélf ook!
Luid roepend “ik kán het, ik kan zonder zijwieltjes fietsen, ik kán het!!!” scheurde ze voorbij!!! Gewéldig! Wéér ’n mijlpaaltje!!! Héélijk!
#ikrekenhetgoed! :biggrin: