Hier nogmaals wat foto’s ter verduidelijking wáár het scheurtje in m’n bot zit. Oh enneh… die gipsschoen… die zit ‘r inmiddels niet meer omheen. Huh? ’t zou toch 4 weken worden? Yep, zóu… maar dat gips zat na 2 dagen al zó los om m’n voet, dat het, in tegenstelling tot steun, alleen maar irritatie bood. Dus ben ik maar ’s gaan bellen met de gipskamer van het ziekenhuis of dat wel hoorde. Daar kon ik gelijk terecht.

Maarja hóe? ik was alleen met Robin thuis en géén van beiden kon/mocht autorijden, brommerrijden noch fietsen! Nouja, Robin mocht wél fietsen maar om nou bij háár achterop te gaan, leek me nou ook weer zo wat! 😉 En vlák voordat ik besloot om tóch zélf de auto te pakken (hij stond tenslotte voor de deur), kwam vriendlief thuis en konden we er gezamenlijk naartoe.

Daar aangekomen werd het gips er gelijk afgehaald. Da’s overigens ook best een aparte ervaring want het wordt doorgezaagd met ’n soort handcirkelzaag 😉 Daarna ging de dame van de gipskamer met de chirurg in conclaaf of ‘r alsnóg nieuw gips omheen moest. Na stevig beraad werd er, tot mijn vreugde ende blijdschap, besloten dat ’t niet meer hoefde, op voorwaarde dat ik wel een schoen met een stévige zool zou aantrekken, waardoor de knik van mijn tenen nagenoeg tot nul wordt gereduceerd. Kortom: ik moet ff snel op zoek naar ’n paar goeie stevige schoenen! DRAMA! 😉

Maargoed, u snapt: ik was er tóch wel heul erg blij mee! Ik had namelijk meer lást dan steun van de gipsvoet. Voorbeeld: vier weken nérgens naartoe kunnen zónder afhankelijk te zijn van derden, omdat ik dus niet mocht autorijden, fietsen of scooterrijden. Dat zag ik dus echt niet zitten. Daarnaast hád ik er toch ook al 2 weken zónder gips op gelopen. ’t Kon dus bést!

Ennieweej, ik heb de gipsschoen wél meegenomen. Enerzijds als aandenken, anderzijds kan ik ‘m nog steeds om m’n voet schuiven als ik dat wil, omdat het op bepaalde momenten tóch een vorm van bescherming biedt. En da’s dan wel weer lekker! 😉

Ohwell… kunnen we ook weer afvinken van ons “to do-lijstje” Oma zou zeggen “volgende zaak, deurwaarder!” 😉