Overal om ons heen ontwikkelen zich fietsenrek-gebitjes. Ik voel bij Jonne ook wel eens maar to nu toe zat alles nog múúrvast! Maar toen hij vanmiddag bij het buitenspelen een hap van zijn appeltje nam, bleef daar toch ineens ’n ondertandje in hangen (so much voor gezond snoepen  :ermm: ).

Ik was van te voren héél benieuwd hoe zijn reactie zou zijn, als zijn tand los zou zitten / eruit zou gaan (op sommige punten is mijn grote stoere vent toch wel ’n klein peeuwertje ;-)) maar dat viel me héél erg mee, hij was ‘r eigenlijk bést heel relaxed over (Erik gebruikt zelfs de term “laconiek”, is dát geen giller uit zíjn mond? :biggrin: )

Even waren we bang dat we z’n tandje kwijt waren maar gelukkig zag papa ‘m voor de deur op de grond liggen, dus nu kan ‘ie fijn in de letterbak… ohnee, die hebben wij niet. Daar lagen vroeger bij ons thuis onze melktandjes in.