Het is zó héérlijk om te zien dat we stééds meer contact kunnen maken met Robin. Ze lacht lekker veel en godzijdank wordt ’t spugen ook stééds minder. ‘r Komt nog wel steeds wát terug maar echt veel is dat niet meer. Jonne is súperlief voor z’n kleine zusje, dat is echt zó schattig. Steeds kusjes willen geven of naast ons komen staan en ons napraten in ’t “koedie-koedie stemmetje” dat wij opzetten richting Robin. Echt té schattig.
En terwijl ik nog één x Robin d’r haar heb gekortwiekt, omdat ik zéker weet dat ’t mooier en dikker zal terugkomen, zie ik dat Jonne’s haar steeds langer wordt. En ik dénk dat ik ’t ’s wat langer laat groeien… weet nog niet hoe, ben nog ff op zoek naar ’n leuk stoer kapsel. Ik vind dit bijvoorbeeld wel leuk. Tot die tijd heeft ie ’n leuk bandje in z’n haar 😉 
Nee hoor, hij had ’t vast bij haar gezien (al heeft zij ’t de laatste tijd helemaal niet meer)