mei15 |
|
| Op de driewieler |
Ik wilde ‘r ’s ff uit. Jonne heeft vorig jaar voor z’n verjaardag ’n heuze Bumba driewieler gekregen maar we waren ‘r nog nooit mee op straat geweest. Verder dan de huiskamer en de tuin kwam ie niet. Ik zal héél eerlijk toegeven, ’t feit dat we niet op de begane grond wonen, (maisonette) maakt mij daarin ook wel wat ehm… nah okay: lui! Maar goed, laatst zag ik déze foto en dacht toen, tja zij doen ’t wél en zij wonen óók niet op de begane grond! (okay, zij hebben ’n lift en ik moet alles de trap af zeulen… weliswaar maar één trap, maar tóch!) Ennieweej, ’t was mooi weer dus húp, laten we ’t nóu maar ’s gaan doen. Robin in de fietskar (die staat overigens in de kelder hoor, dus die hoefde niet de trap af, thank god!) en Jonne dus op z’n driewieler. Die fietskar leek me wel erg handig omdat ze daar met z’n 2en in kunnen. Als Jonne ’t nou zát werd, kon hij naast Robin gaan zitten.
In eerste instantie was ik gewoon van plan om ’n blokje om te gaan. Uiteindelijk zijn we helemaal doorgelopen naar opa en oma. Neeeeeeeeeeeee, niet naar mijn ouders in Amstelveen, you stupid!!!
(dat gaan we morgen doen 😆 )
We gingen naar Erik z’n ouders. En je kan zéggen wat je wil maar ruim ’n kilometer op je driewielertje is bést ’n eind. Zeker als je onderweg nog allemaal héle interessante stokken en paardebloemen tegenkomt die je ook ABSOLUUT allemaal mee moet nemen. Tja en dan heb je géén handen meer over om te sturen. Ach, da’s bijzaak, tóch?
Met het oog op Robin d’r volgende flesje, leek ’t mij verstandiger dat Jonne op de terugweg gewoon naast z’n zusje in de fietskar plaats zou nemen, dat zou namelijk ’n hoop tijd schelen. Dus had ik Erik gebeld met de vraag of hij ’t fietsje met de auto wilde komen halen. Uiteindelijk is Erik met de fietskar en kids naar huis gelopen (jaaaaa, papaaaa!!!!) en ben ik met de auto (én de driewieler) teruggereden. Overigens bleek dat Jonne ábsoluut níet in de kar wilde maar wilde lopen, dus qua tijd heeft ’t geen bál uitgemaakt. Toen ik de auto bij ons op ’t pleintje had gezet, ben ik ze nog wel met de fiets tegemoet gereden en heb Jonne achterop de fiets gezet (dát wilde ie blijkbaar wél).
Voorts heb ik, in ’t kader van de daily mugshot getracht om Robin nou ’s lachend vast te leggen. Ze lacht wel steeds vaker, soms ook écht inclusief gekraai, zoooo kjoet! Maarja, wij zijn natuurlijk altijd te laat om daar ’n foto van te kunnen maken.
Maargoed, deze lijken me vrij duidelijk, nietwaar? :wub:
13 reacties »
RSS feed voor reacties op dit bericht.
TrackBack URL
wat een lekker lachebekkie!
Reactie door Linda op vrijdag 22 mei 2009 om 9:41
Een lachende Robin tovert ook een lach op mijn gezicht, wat een schatje heb je toch!Ja dat fietsen ik kom er ook niet meer onderuit en ik zit dan hier met m’n luie gat op het bankje en Manon scheurt door de straat, het is maar goed dat ze nog zijwieltjes geeft anders had ze al lang en breed mooie schaafplekken op haar knie gehad. :ermm:
Reactie door San op woensdag 20 mei 2009 om 21:19
Stoer hoor, zo’n heel eind fietsen en lopen! Goed voor de beweging, zullen we maar zeggen.
Dat eigenwijze van willlen lopen en niet fietsen dat ken ik. Laatst een hele strijd gehad om fee-Luna mee terug naar huis te krijgen vanaf het KDV omdat ze met geen mogelijkheid op de fiets wilde, maar wel wilde lopen. Gelukkig is het niet zo heel erg ver van ons huis vandaan.
Reactie door Ruthy op zaterdag 16 mei 2009 om 15:16
Wat leukom te zien…Robin lacht met haar bovenlipje omhoog en Lwen met zijn onderlip omlaag…Duh wat een domme zin …Eeuhh kijk maar ff op mijn log dan zie je het verschil…
Reactie door Peetjes op vrijdag 15 mei 2009 om 20:16
:wub: Heel duidelijk… Wat een dotje.. en die oogjes gaan nu zo veel wijzer kijken!!
Tja driewieler.. Julz kan nog steeds niet bij de pedalen dus ik vrees dat het een gewone fiets gaat worden op zijn 3e verjaardag! :biggrin:
Reactie door Hannah op vrijdag 15 mei 2009 om 19:35
Nou nou een hele kilometer op de driewieler? over 20 jaar doet hij mee aan de tour de France , ik zeg het je !
en dan die kleine , lieve Robin wat ziet ze er superlief uit op de foto , echt heel lief!
Reactie door tan op vrijdag 15 mei 2009 om 17:30
Zo hé, dat is een stoer begin, dik een kilometer. Ik geef het je te doen.
Prachtige foto’s van Robin!
Reactie door Toaske op vrijdag 15 mei 2009 om 15:33
Och wat een scheetje, dat lachebekje. Heerlijk :heart:
Reactie door Prinsesje op vrijdag 15 mei 2009 om 14:16
Wat een lachebekje hebben jullie.
Jonne is goed dat hij het hele stuk heeft gefietst. Het wordt al een grote jongen.
Maar het is ook goed voor de lijn 😉 dat je bent gaan wandelen naar je schoonouders.
Reactie door Marjolein op vrijdag 15 mei 2009 om 12:20
Wat een joekel wordt t alweer!!!
Lieflieflief!!!!
Kus
Reactie door Sigrid op vrijdag 15 mei 2009 om 12:15
En óf dat lachen is 😀 Wat een scheetje, hè?! Het is zo’n mooi meisje! En Jonne is met zijn zonnebril ook om op te vreten!
Heel logisch dat je niet echt zin hebt om te gaan lopen soms. Ik woon wel op de begane grond, maar ik moet mezelf echt aan m’n haren meeslepen soms. En áls ik dan eenmaal wandel (bijna dagelijks) vind ik het heerlijk….
Reactie door Sissi op vrijdag 15 mei 2009 om 8:56
Als we de honden uitlaten, wil Vincent ook altijd een fiets, tractor of skelter mee. Na een paar honderd meter is hij er flauw van en kunnen wij er weer mee slepen, zo vervelend!
Die foto’s zeggen echt genoeg! Zo lief!
Reactie door MaMarjan op vrijdag 15 mei 2009 om 8:51
Gelukkig voor Manon mag ze hier achterom zo het plein op om te fietsen. Want ik geef ook eerlijk toe. vaak ben ik ook te lui om er een blokje mee om te gaan, dus ik vrees dat het niks te maken heeft met trappen enzo. 😆
Maar ook ik besloot pas zelf (lopend en kind op de fiets) naar tante te lopen, en je raadt het al. Manon wilde prompt zelf òòk lopen, dus ik met die stomme fiets op mn arm verder..en da’s best nog heel zwaar…ttsss…
Ach en die foto’s zeggen echt àlles…so cùte gewoon!
Reactie door Annemarie op vrijdag 15 mei 2009 om 8:34