Morgen is ’t zover, dan gaat zoonlief onder ’t mes om z’n neusamandel te laten verwijderen. Yep, op 1 april en da’s géén geintje. De arme schat weet nog niet wat ‘m boven ’t hoofd hangt en da’s maar goed ook. Tja, er wordt dan door het ziekenhuis gezegd dat je je kind moet voorbereiden maar hoe dóe je dat in godesnaam bij ’n jochie van 2,5? Ik denk dan ook ach, ’t is vervelend maar ’t moet nou eenmaal hoor, hij zal d’r écht geen trauma aan overhouden. Erik gaat met ‘m mee en zal ‘r uiteraard ook bij blijven. Ze moeten ‘r al om 7:15 uur zijn!!! Als ’t goed is, zijn ze dan ook vóór ’t middaguur weer thuis. Nah, ben benieuwd hoe hij ‘r op zal reageren. Het zal wel ’n strijd worden om hem z’n pré narcose drankje te laten drinken e.d. (krijgen ze tegenwoordig niet meer zo’n kapjes op, zoals wij vroeger??? dat kapje/balonnetje waarvan je je jaaaaaaaaaaren later de lucht nóg kan herinneren) Ik hoop echt dat z’n verkoudheid en al die overige kwaaltjes zoals snurken, slechte adem, die eeuwige loopneus, hoesten enz enz daarmee ’s ff een tijdje wegblijven. Maar misschien is dat wel véél te naief gedacht. We zullen ’t zien.

En Robin? Die heeft van de week proef gelegen in d’r ledikantje. Dat u niet denkt dat Jonne de enige is in ’n vééééél te groot bed, we love king size! 😉 Ik wilde haar ’s middags en ’s avonds ergens rustig neer kunnen leggen. Vooral ’s avonds zit ik (net zoals nu) nog wel ’s met m’n laptoppie op bed, dus dan is ’t wel lekker als zij even in haar eigen kamertje kan liggen om zo ook alvast aan ’t donker te leren wennen enzo… Maarja, dat schiet nog niet echt op want de gordijnen zijn nog niet binnen (komen volgende week, schijnt). Overigens heb ik haar uiteindelijk tóch gewoon weer in de wieg gelegd hoor. Vond ik handiger en bovendien hebben we ‘m niet voor nix! Die mobiel heb ik ook weer van ’t ledikantje afgehaald en beneden op de box geplaatst. Dat ding is briljánt! Maakt zachte “rainforest”  geluidjes waarbij je héérlijk in slaap kan vallen. Maar we laten ‘m toch beneden aan de box hangen anders is díe zo kaal.

Verder hebben we haar ook leren wennen aan ’n speentje. Tot voor kort (en soms nóg) moest ze daar níx van hebben maar ze lag steeds zó te happen. Ze krijgt toch écht wel genoeg te drinken. Maargoed, dat houdt wél in, dat ik nu iedere keer naar d’r toe moet zodra d’r speentje uit d’r mond is gevallen… zit je nét… met je laptop op schoot… 😉

Links onder op de foto ligt Robin in de armen van Chantal. Die kwam vorige week gezellig ff langs en heeft ’n flinke stapel kleertjes van Jonne overgenomen voor haar zoon Björn.

Goed, laat ik maar ’s een tukkie gaan doen. ’t Is morgen weer vroeg dag (ik moet ze tóch ff op weg helpen, nietwaar?) Ben benieuwd hoe ’t allemaal zal gaan.