Veel kids hebben ’n vaste knuffel. Luca heeft Popje, Romana had Clowntje, Juul heeft Pieternel en ik had vroeger Koko. De vaste knuffel, die óveral mee naartoe moe(s)t worden gesleept. En het leed was niet te overzien als het desbetreffdende kleinood ergens was blijven liggen. Of nóg erger: kwijt! Tegenwoordig wordt dan ook aangeraden om bij aanvang al minimaal 2 dezelfde exemplaren aan te schaffen, want áls er dan één kwijt is, dan is ie nog te vervangen. (is nog ’s goed voor de handel ook! ;-))

Jonne had dat eigenlijk nooit, zo’n vaste knuffel. Ik heb destijds zo’n "hippie-konijn" bij de Prenatal gekocht, en als nieuwe Koko gedoopt, uiteraard in de hoop dat dát ‘m zou worden maar helaas…

Toen hij begin dit jaar naar het KDV ging, adviseerden ze om ’n knuffel of een lapje of ’n dingetje van thuis mee te nemen. En omdat hij dus niet iets speciaals had, wist ik ’t niet zo goed. Maar bij de spullen die Romana destijds had aangeschaft zat nog wel ’n heel simpel tutpopje, gemaakt van een spuugdoekje. Daar lag ie wel ’s mee te kroelen dus die heeft ie nu maar voor als hij daar gaat slapen.

Toen dacht ik: dat kan ik zelf ook! Ik heb met veel dingen 2 linkerhanden (ik schrijf ook linkshandig!) maar dít kan ik zelf ook nog wel! Dus toen heb ik van ’n paar IKEA spuugdoekjes zo’n poppetje in elkaar gefrummeld. En er gelijk nog maar 1 achteraan, je moet er tenslotte 1 reserve hebben, in mijn vaste kleuren limegroen en aquablauw! 😉 Simpeler kán ’t niet… en dan mag jij 3x raden waar hij tegenwoordig mee ligt te slapen! Geloof me, het is gehéél uit zichzelf gegaan, ik heb ze niet door de spreekwoordelijke strot geduwd!

Nou vind ik dat die dingen ook wel ’n naam moeten hebben… soort van dan… ’t Is géén popje… Luca heeft Popje… en ’t is ook géén Pieternel o.i.d., die heeft Juul al. Het is een Tuttefrut… een wát? Een Tut-te-frut! Gewoon een Tuttefrut, niets meer en nix minder! Maar wél zíjn Tuttefrut, door mama gemaakt!

dussss…..

Oh, bij de weg, ik ben niet van plan om er ’n handeltje van maken ofzo! 😉 (geintjuh, Von! ;-))