Vandaag was Luca jarig. Volgens haar moeder wilde ze héél graag ’n cavia voor haar verjaardag. Dat vonden wij bést, zolang ze maar bij mama thuis zouden komen en niet bij ons. Zo togen wij gisteren naar de dierenwinkel. Daar zaten, in ’n glazen kooi, 2 koddige cavia’tjes van 4 weken oud. Papa vond de één leuk en zus Romana juist de ánder. Dus ik opperde "dan nemen we ‘r toch 2?" De verkoopster haakte daar héél handig en commercieel op in, door te zeggen dat dat juist goed kon omdat ’t roedeldieren zijn en dus eigenlijk veel beter met z’n 2en zijn dan alleen. Bovendien waren ’t 2 dames dus we hoefden ‘r ook niet bang voor te zijn dat ze ‘r over ’n maand of wat 6 zou hebben…

En zo kreeg Luca vanmorgen een cavia twee cavia’s voor haar verjaardag. En daar moet dan ook nog ’n kooi bij, met zaagsel, voer, enz enz… kortom: ’t was geen pakketje dat je ongemerkt het huis in kon smokkelen. Maar goed, met zo’n cadeau scoor je wél punten! 😉 In eerste instantie vond ze ’t wel ’n b’tje eng, zo’n raar diertje met van die nageltjes… en misschien bijten ze wel… Maar na korte tijd ontfermde ze zich als ’n ware Moeder Theresa over haar weerloze schepseltjes die, als ik ’t goed begrepen heb, sinds vandaag door het leven gaan als Knibbel en Knabbel (tóch???)!