Vandaag ontving ik over de post een pakketje. Daarin zat deze práchtige originele Peruaanse muts voor Jonne. Van vriendinnetje Sigrid die daar samen met vriendlief net 3 weken heeft vertoefd. Vind je ‘m niet stoer? Ik vind ‘m echt hélemaal waanzinnig!

Wat ook leuk is, dat we ’n fietsstoeltje hebben. Wederom gevonden op het gewéldige marktplaats voor hooguit de helft van de nieuwprijs.

Zelf heb ik vorig jaar februari ’n nieuwe fiets aangeschaft. Heb ná m’n 12e nooit meer ’n nieuwe fiets gehad, altijd alleen maar van die Amsterdamse wegwerp-barrels. Waren prima fietsen hoor, daar niet van, perféct voor in de stad. Je moet in de stad niet met ’n nieuwe fiets gaan rijden, die wordt nl per direct onder je kont vandaan gejat.

Nu was ’t toch wel tijd voor echte, die wat langer meegaat! Nee, niet zo’n "Mama-fiets" die tegenwoordig zo populair is, maar ’n fijne appelgroene opoefiets. Eerlijk gezegd nog nauwelijks op gezeten. Toch had ik na 1 ritje wel door dat ‘r per direct ’n ander zadel op moest. Nou goed, dat zit ‘r ook inmiddels op dus nu zijn we compleet. Tja, nú komen we ‘r níet meer onderuit… 😉 Dusseh… doe maar doorkomen met dat mooie weer dan! De paden op, de lanen in! ’t Schijnt écht heel leuk te zijn… zeggen ze… 😉

p.s.: het kán zijn dat ’t spaans hierboven grammaticaal niet helemaal klopt… dúh, ’t is inmiddels dik 15 jaar geleden dat ik in Spanje heb gewoond dus ik ben ’t ’n tikkie verleerd… Marije ayuda me… alhoewel, ik ga ‘r toch nix meer aan veranderen… vind ’t wel best zo! 😉