Gisterenavond hebben we met de kinderen en grootouders pakjes-avond gevierd. Dat was ouderwets gezellig. Luca weet zeker dat de Sint nog écht bestaat (ja, nee, de échte Sint is wel al ’n x dood gegaan maar toen hebben ze gewoon ’n nieuwe gekozen! Nét als bij de Paus, toevallig!) dus die was óp van de zenuwen. En dat mág ook wel want we zijn allemaal weer grúwelijk verwend. En Jonne dit jaar ook, uiteraard. ’n Grote pluche hond, ’n mooie pyama, ’n activity-center… nóem maar op. Eigenlijk zijn cadeautjes voor Jonne ook ’n b’tje cadeautjes voor mij. Ik mag ze uitpakken (tja, kan ie nog niet, héél gek!) en kan ‘r zélf ook nog zó van genieten! Ondanks dat ik ’n deel daarvan zélf heb gekocht. (ja kinderen, ik hélp de Sint zo nu en dan ’n b’tje! ;-)) Blij, naief en opgetogen, zegmaar! 😉 Uiteindelijk was ’t ’n mooie maar vermóeiende avond met leuke gedichten en práchtige cadeaus! Op naar volgend jaar! 😉