Mag ik nog ff pochen met m’n mooie mannetje? Regelmátig lees ik verhalen over babies die hun ouders volkómen tot wánhoop drijven door ze héle nachten wakker te houden. En dan denk ik weer, my goodness, wat hebben wij ’t dan ontíegelijk getroffen! Want nog stééds zijn de keren dat Jonne ’s nachts is wakker geworden, op 1 hand te tellen. Hooguit de 1e maand ’n paar x.

Nou kán ’t te maken hebben met ’t feit dat wij hem pas rond middernacht z’n laatste voeding geven omdat we zelf ook pas rond die tijd naar bed gaan. En vaak komt ie dan pas rond ’n uur of 7, 8 voor de vólgende voeding. Soms moet ik ‘m zelfs dán nog wakker maken. Daarna halen we ‘m met matrasje en al uit de wieg en leggen ‘m bij ons op bed (in ’t weekend tussen ons in) en doen moeder en kind nog fijn ’n tukkie tot de volgende voeding. Naar mijn mening: Ideaal!!! (oh how I long to go back to work: NOT!!!) Ook de stap van 6 naar 5 flesjes per dag, is zonder gedoe verlopen. Inmiddels krijgt hij nu 5 x 200ml en dat gaat nagenoeg altijd in ’n rap tempo allemaal naar binnen.

De énige "regelmaat" die wij hier hebben, is, dat ie dus overdag zo ongeveer om de 4 uur ’n fles krijgt. De ene x iets eerder en de andere x wat later. En in de tussentijd ligt ie lekker in de box, in het tril-wippertje of in m’n armen, waar ie soms wél en soms niet in slaap valt. Aan z’n slaapuren komt ie écht wel, daar maak ik me absoluut geen zorgen om. Maar verder géén vaste momenten van "zolang-spelen-in-de-box-en-daarna-zólang-slapen-in-wiegje-of-ledikantje". Dat lees ik dan wel ’s hier of daar en dan denk ik "moeten wij ook niet meer van dat soort regelmaat?" Maar aan de ándere kant, waarom zóu ik? Alles gaat prima zo, never change a winning team! En ik heb absoluut te doen met ouders die hier mínder mazzel in hebben… want zo noem ik ’t dan maar, ’n kwestie van púre mázzel hebben. Nah, die mazzel hebben wij dan!

En natuurlijk heeft meneer ook z’n peeuw-momenten. Meestal ’s avonds en eigenlijk nooit ’s nachts. Wij roepen dan altijd "hij zal wel weer aan ’t springen zijn!"(ohja, óf hij heeft ’n ENÓRME poepbroek!!! Mijn gód wat kan ‘r ’n hoop strónt uit zo’n klein kereltje komen zeg!!!) Jah, weet ik veel, we geven ‘r ook maar ’n draai aan. ’t Is bij ons ’n soort gimmick geworden… peeuwen, oh, dan zal ie wel met ’n sprongetje bezig zijn. Ik heb wel weer gemerkt, dat ik dat soort dingen niet écht herkén hoor. Ja, wel dat ie vooruitgangen maakt, maar niet, zoals dat dan in dat boek staat, dat ie weer in e.o.a. winkel heeft geshopt ofzo, nah, ik weet niet precies hoe ze dat omschrijven. Maar dat ie inééns, soort van "overnight" véél meer kan… tja, ik weet ’t niet hoor… moet ’t boek nog ff verder lezen maar ik sta ‘r tot nú toe nog al núchter tegenover. Of noem ’t naief, dat kan ook! 😉

Maar goed, laat ik voorál niet te vroeg juigen. Hij ligt nu (mede omdát het juist allemaal zo makkelijk gaat en daarnáást uit gemakzucht) nog stééds in z’n wiegje bij ons op de kamer. Geen idee hoe dat straks zal gaan, als ie op z’n eigen kamertje in z’n ledikantje ligt. Uiterlijk mag je ’t misschien niet zien, maar hij heeft natuurlijk wel dégelijk ook mijn genen! 😉 En ik was één groot drama met slapen. Al die verloren uren van weleer ben ik overigens al sinds ’n aantal jaren flínk aan ’t inhalen! Ook nu! En dat is dus wel ’t láátste wat je zou verwachten met ’n pasgeborene! Mij hoor je dan ook niet klagen over dat ik zo moe ben en nérgens meer aan toe kom ofzo! In tégendeel! 😉